Het gebeurt, alles lijkt in orde te zijn, en dan klikt er iets en begint alles te veranderen. In eerste instantie let je er niet op, maar op de een of andere manier is je humeur 's ochtends, bijna elke dag, niet zo goed. En mediteren lijkt al een domme bezigheid, maar ga door, je bent eraan gewend. En dan beginnen de problemen binnen te stromen, ogenschijnlijk eenvoudig, maar ze worden moeilijk op te lossen. Ja, en er is geen wens om dit allemaal op de een of andere manier aan te pakken. Je lijkt alles onder controle te hebben. En dit is waar dit “soort van” faalt. En je begint te begrijpen dat gebeurtenissen zich vanzelf ontwikkelen, zonder jouw deelname. En je begrijpt niet waarom dit gebeurt. Je probeert op de een of andere manier de situatie om te draaien, maar het werkt niet. En er zitten gedachten in mijn hoofd. Je denkt veel na, maar beslissingen nemen is eng. Je voelt dat er op de een of andere manier alles mis is, maar je begrijpt niet wat precies. Je maakt steeds vaker fouten en hebt weer gedachten. Deze gedachten drijven je letterlijk in een hoek. Je humeur is niet langer slecht, maar heel slecht, en dit is constant. Je geeft jezelf de schuld van fouten, je probeert ze te corrigeren, maar het wordt alleen maar erger. Je wordt boos, je raakt in paniek, maar het verandert niets. Bij de minste aanleiding raak je geïrriteerd en opgewonden. Het begint erop te lijken dat ze dit allemaal met opzet doen, om je te pesten, gewoon om je te irriteren. Alles is vervelend! En waarom ziet niemand dat je je slecht voelt, heel slecht? Je haalt het er zelf niet meer uit. En dan ontstaat de angst dat je niet doet wat je zou moeten doen. Je hebt het gevoel dat je in een soort zwart gat valt. En geen uitweg, geen licht. Er is zo'n melancholie in mijn ziel, zelfs een huilende wolf. En alcohol, gezelschap en komedie helpen niet langer. Het is niet grappig, je walgt van jezelf. Ik voel me zo ziek dat ik geen kracht meer heb. En het begint erop te lijken dat dit altijd zo zal blijven. Maar dat lijkt alleen maar zo, aangezien ieder van ons een crisissituatie doormaakt. Op zulke momenten voelen we ons echt slecht. En het is niet alleen zo dat onze oude manieren om problemen op te lossen niet werken, maar ook onze interne veranderingen. Een crisis is een moment in het leven waarop u moet veranderen, voor uw eigen bestwil. En je overtuigingen moeten vervangen worden, die je niet langer helpen, maar belemmeren. We moeten onze waarden en principes heroverwegen, misschien moeten ze ook worden bijgewerkt, niet helemaal radicaal natuurlijk, maar wel aanzienlijk. En hoe eerder u hiermee begint, hoe gemakkelijker u de crisis overleeft. En ook dan zal de crisis je niet kunnen breken. Praktiserend psycholoog Anton Chernykh PS Heb je hulp nodig van een psycholoog? Schrijf 'Ik trek me niet terug'. Wij zoeken voor u uit hoe u hier gemakkelijker doorheen kunt komen. WhatsApp/Telegram 89205430457