Van de auteur: Laten we eens kijken naar een specifieke effectieve manier om een ​​gelukkig mens te worden, met behulp waarvan we naar ons leven kunnen kijken en kunnen begrijpen wat we kunnen doen om de kwaliteit van ons leven te verbeteren. Ik stel voor dat u het BALANSMODEL uit de positieve psychotherapie gebruikt. Goede dag, beste lezers, mijn naam is Spiridon, ik ben een psycholoog, een positieve psychotherapeut. Vandaag zal ik je vertellen over een eenvoudige maar zeer praktische manier om welvarender, tevredener en gelukkiger te worden in het dagelijks leven. Ik heb dit onderwerp aangestipt in mijn laatste artikel over geluk. Als je het nog niet hebt gezien, lees het dan zeker. Er is meer in het algemeen over het fenomeen geluk, waar het uit bestaat, hoe ons gevoel van geluk verandert, afhankelijk van over ons milieu en nog veel meer, ga je gang en kijk, ik laat ook de link onder de video in de beschrijving staan. En in dit artikel zullen we een specifiek hulpmiddel analyseren om de kwaliteit van je leven te verbeteren. Bij positieve psychotherapie is er een model waarmee je perfect voor jezelf kunt visualiseren wat er in mijn leven gebeurt, het uitzoeken en bepalen. wat er gedaan moet worden om de kwaliteit van uw leven te verbeteren en daardoor uw geluksgevoel te vergroten. Het Balance-model, uitgevonden door de Duitse psychotherapeut en grondlegger van de positieve psychotherapie Nossrat Pezeshkian, zal ons hierbij helpen. Afgaande op psychologisch onderzoek kunnen we verschillende gebieden van ons leven identificeren die van invloed zijn op ons welzijn. Alles wat er in je leven gebeurt, kan worden afgebeeld in de vorm van een ruit, waarvan de hoekpunten overeenkomen met een van de vier sferen van ons leven, de eerste sfeer is het lichaam, er kan niets aan worden gedaan. we zijn mensen, we hebben een materieel omhulsel in de vorm van ons mooie lichaam dat op alle mogelijke manieren moet worden gecontroleerd, verzorgd en tijd moet krijgen. Dit gebied omvat slaap, voeding, seks, sport, ziekten in de vorm van verschillende symptomen, massage, behandeling en nog veel meer. Er zijn twee veel voorkomende uitersten: sommige mensen doen veel moeite op dit gebied, leven meer met hun lichaam, worden bijvoorbeeld vaak ziek, of zijn voortdurend op zoek naar verschillende ziekten, of bijvoorbeeld wanneer iemand zijn lichaam nauwlettend in de gaten houdt figuur, traint, volgt een dieet, en dit gaat van matige naleving van een gezonde levensstijl tot een obsessie. Er is nog een ander uiterste: een persoon die daarentegen negeert wat er met zijn lichaam gebeurt, nou ja, op de een of andere manier is het gebeurd, nou, oké, ik voel iets, we zullen het missen, het doet pijn, het zal voorbijgaan. Er wordt voor het grootste deel geen rekening gehouden met de behoeften die verband houden met het lichaam en de signalen die ons lichaam ons stuurt, en dat doet het voortdurend, vallen niet binnen het aandachtsgebied. Het volgende gebied – activiteit – hier zijn we praten over ons onverbiddelijke verlangen om iets te bereiken, bijvoorbeeld eerst op school en dan op het werk. Dit omvat acties die gericht zijn op het behalen van een tien, het plezieren van je moeder, het verdienen van een gouden medaille, het studeren aan een goed instituut en vervolgens aan de graduate school, en het krijgen van een prestigieuze en goedbetaalde baan. Dit gebied omvat onze werkrapporten, plannen, papieren, een tweede baan, hogerop gaan op de carrièreladder, veel autoriteit, geld en verantwoordelijkheid krijgen, dit is het moment waarop je als verpleegster kwam en hoofd van het ziekenhuis werd, dit is alles in dit gebied. De extremen zijn, denk ik, duidelijk: werkverslaving, wanneer alle energie wordt besteed aan werk, wanneer je 24 uur per dag non-stop werkt zonder onderbreking voor vakantie, het andere uiterste is over het algemeen het vermijden van werk en prestaties, ik woon bij mijn moeder, ik Ik ben 40, ik werk niet. Verder zijn contacten/relaties de sfeer van relaties met andere mensen, buiten prestaties/activiteiten, collega's met wie alleen werkrelaties hier niet zijn opgenomen, zo organiseren we relaties met mensen. dicht bij ons, met onze vrouw, echtgenoot, familieleden, vrienden, vriend, vriendin, familievrienden, en hier hebben we het over het plezier om mensen in de buurt te hebben die van je houden, je steunen, van wie je houdt en steunt, mensen die heel belangrijk en niet onverschillig voor jou. Er zijn extremen wanneer alle energie aan dit gebied wordt besteed,Vaker hebben vrouwen in onze cultuur dit beeld, ze gaan volledig op in relaties, kinderen, echtgenoot, familie, hebben geen kracht voor iets anders, het andere uiterste is het vermijden van nauwe relaties met iedereen, een soort kluizenaar /fantasies is de sfeer over onze innerlijke fantasieën over wat niet bestaat in ons echte leven. Wat als ik mijn eigen eiland had? Of zou ik een miljoen dollar winnen? En dan boem, je vliegt weg in je fantasieën, woont daar een tijdje en leeft iets dat eigenlijk niet bestaat. We vinden het leuk om daar te zijn, het wordt gemakkelijker voor ons en na verloop van tijd wijken we af van deze fantasieën. Iedereen heeft favoriete fantasieën, niet alleen prettige, maar ook angsten, angsten, wat als ik ontslagen word of sterf, ik een ongeluk krijg, wat als ze me bedriegt, wat als ik verlies, wat als ik kanker krijg. Dus proberen we ons voor te bereiden op het moment dat het plotseling gebeurt, alsof we er klaar voor zijn, ook al gebeurt dat misschien niet. Denk hierbij aan boeken, films, verzonnen verhalen, het onderdompelen in waarin we verschillende gevoelens ervaren, erover nadenken, daar blijven, in fantasieën en werelden die door anderen zijn bedacht. Dit omvat ook vragen over de betekenis, dit is de religieuze betekenis, welk geloof ben ik, wie is mijn god, hoe moet ik de principes van mijn geloof in acht nemen, wat zal er gebeuren na de dood, waar zal ik heen gaan, zo niet het religieuze aspect, dan we hebben het over interne filosofie, principes, de zoektocht naar antwoorden op zulke complexe vragen als wat is de zin van het leven, de betekenis van de dood, eenzaamheid, onrechtvaardigheid, wie ben ik? Wat ben ik? En vele vele anderen. Extremen: dit overkomt mij vaak, ik denk meer na, maak plannen, redeneer, vertel mezelf een paar verhalen, verheug me, heb er plezier in, maar ik voer mijn plannen in het leven niet uit, maar gebruik mijn fantasieën liever zelfs als een toevluchtsoord voor de echte vrede. Het andere uiterste, een zeldzame onderdompeling in deze sfeer, een persoon stelt zichzelf geen vragen over betekenissen, over zijn verlangens, vermijdt dergelijke onderwerpen en is terughoudend om erover te praten. Vier sferen zijn dus het lichaam, prestaties, relaties, betekenissen. Jij en ik hebben energie die gelijk is aan 100%, en we verdelen deze op de een of andere manier tussen de sferen van ons leven. Het is belangrijk dat we het niet over tijd hebben, maar over de krachten die we op onze sferen toepassen. En om uw welzijnsniveau te verhogen, gelukkig en tevreden te zijn met uw leven, moet de energie ongeveer gelijk over alle gebieden worden verdeeld, dat wil zeggen 25% voor elk gebied. Daarom heet het het balansmodel. Het leven is op al zijn gebieden in balans. We zorgen voor het lichaam, sporten, volgen de sensaties en emoties die ons overkomen, hebben zoveel seks als we nodig hebben, we weten hoe we moeten werken in onze activiteiten, ontwikkelen onze professionaliteit, bewegen. de carrièreladder beklimmen, nieuwe richtingen beheersen in activiteiten, in contacten - we investeren in relaties, we weten hoe we moeten liefhebben, verliefd worden, we weten hoe we onvermijdelijke conflicten moeten oplossen, we ondersteunen dierbaren, we weten hoe we bij hen moeten zijn, we bouwen relaties op met degenen met wie we willen opbouwen en weigeren degenen met wie we in het algemeen weinig lijken te hebben, we weten hoe we vrienden moeten maken, nieuwe kennissen kunnen maken. 25 procent van de fantasieën stelt en probeert de vragen te beantwoorden: wie ben ik? Wat ben ik? Waar ga ik heen? Waar kom ik vandaan? Wat voor wereld omringt mij? Bestaat er een god? Bestaat er geen god? Wat is de zin van mijn leven? Waarmee vul ik het? Wat is de dood? Ziel? Goede literatuur, film, muziek lezen en kunnen waarderen, genieten van schilderijen, architectonische werken, enz. Meestal doen mensen dit niet, er is geen evenwicht, we hebben een dominante sfeer en de rest wordt opgepakt volgens het restprincipe. Waarom gebeurt dit? Opvoeding laten ouders ons door hun voorbeeld zien wat belangrijk is in dit leven, soms zeggen ze het in woorden, maar vaker laten ze het gewoon zien. En dan concentreren we ons op één gebied en investeren we er voornamelijk alleen in, terwijl de rest verzakt. Ik stel voor dat je dit werk zelf doet, op een stuk papier berekent waar je leven mee gevuld is, hoeveel en waar je je energie in investeert. gebieden domineren, welke gebieden achterblijven, waarom ze achterblijven, wat er gedaan kan worden om de achterblijvende gebieden te versterken. En dan heb je.