Van de auteur: Wat geeft ons veerkracht als we worden geconfronteerd met sterke gevoelens en ervaringen? Kunnen we ze weerstaan ​​en onze integriteit behouden terwijl we onbeantwoorde liefde tegenkomen? Dit is een verhaal over het vinden van je weg als je met sterke gevoelens wordt geconfronteerd. Soms is het verbazingwekkend hoe het werken met een cliënt in de laatste vijf minuten van de laatste sessie een metafoor, en dus een duidelijk waarneembare betekenis, krijgt. Deze keer was het een metafoor van vleugels: werken met een psycholoog voor een cliënt was als het krijgen van vleugels, vleugels die je door crisismomenten heen zullen helpen of emotioneel opwindende ervaringen het hoofd kunnen bieden. Ksenia is een meisje dat van een man houdt (totdat ze het echt besefte). Een man die in alle opzichten niet past bij haar beeld van een ‘prins op een wit paard’, heeft over het algemeen veel eigenschappen die dit beeld tegenspreken, en daarom ‘kan’ er niet van hem worden gehouden. Hij zorgt anders voor haar dan ze gewend is, vertoont niet het vereiste aantal tekenen van aandacht, geeft minder bloemen dan verwacht en let na een tijdje helemaal niet meer op. Je kunt niet zo van iemand houden! En dan begint een uitputtende strijd met jezelf - je hebt gevoelens, maar je kunt ze niet voor deze persoon voelen. Het blijkt dat je alles moet doen zodat gevoelens niet bestaan, wat betekent dat je moet proberen ze niet te erkennen - ze niet te benoemen, je gedrag veroorzaakt door gevoelens niet op te merken, of de betekenis van gedrag op een heel andere manier te definiëren Geef in een gesprek met een psycholoog geen naam aan de man, probeer hem niet in negatieve termen te beschrijven of te beschrijven. Waarom zou je er in het algemeen over praten, omdat het werkverzoek was geformuleerd als een zoektocht naar vitale energie. We kijken, denken na over waar ze heen gaat en hoe ze gewoonlijk komt, wat vreugde uit het leven brengt en wat haar gewoonlijk vreugde brengt, haar helpt zich belangrijk en zelfverzekerd te voelen, kracht vereist, maar deze tegelijkertijd aanvult. We kijken naar eerdere relaties. Er zitten veel goede dingen in, de herinneringen zijn aangenaam. Maar plotseling wordt duidelijk dat de vorige relaties zonder pauze doorgingen, de ene vloeide soepel in de andere over. Was er een mogelijkheid om vrij en bij jezelf te zijn? Wat zou je dan doen? Wat zou jouw leven vullen? "Dansen, ik wil beginnen met dansen!" Er verscheen dansen. Daarvoor was er echter nog een opgave om iets met zelfzorg te doen. Deze taak is voor velen moeilijk. We zijn er goed aan gewend en weten hoe we voor anderen moeten zorgen, maar we zijn bijna nooit klaar om voor onszelf te zorgen, om zelfs maar iets kleins, maar zinvols te doen. Ksenia reageerde hier snel op, begon aandachtig naar haar toestand te luisteren en iets voor zichzelf te doen. Er was kracht en meer vreugde in het leven. Maar op een vreemde manier verdwenen de gedachten over deze man niet, de interesse en aandacht voor zijn leven bleven bestaan, de verschijning van een mogelijk meisje in zijn leven werd jaloers opgemerkt. De vraag rijst opnieuw: wat is dit? "Wat vind ik van hem?" - Ksenia blijft zoeken op aanraking. Het is niet snel en helemaal niet gemakkelijk dat de erkenning van iemands liefde voor hem gepaard gaat met dit verlangen naar het delen van deze gevoelens, naar wederkerigheid. Herinneringen aan eerdere ontmoetingen komen tot leven en het besef dat Ksenia er alles aan heeft gedaan om te voorkomen dat deze relatie zich verder zou ontwikkelen. Doodlopend. Is het mogelijk om iets terug te sturen? Hoe om te gaan met gevoelens voor hem? Bekennen of zwijgen? Is het pijnlijk of vreugdevol door alles wat er gebeurt? Wat moet je met je gevoelens doen als je hem niet langer kunt teruggeven? Hoe hiermee om te gaan? De tijd komt te hulp – tijd die soms verloren blijkt te zijn, maar die nodig is om te accepteren wat er gebeurt, om de wereld en de gebeurtenissen in hun geheel te zien, om jezelf te laten stoppen en van buitenaf te kijken, soms om te huilen of gelukkig te zijn ...Geleidelijk kwam de herkenning van het gevoel van liefde, liefde die zelfs geboren kan worden voor iemand die niet past in het idee van een prins. Er is een acceptatie gekomen dat een gevoel misschien niet door een ander wordt gedeeld, dat het misschien onbeantwoord blijft, maar toch bestaat en soms zelfs bevalt. Ksenia begon haar zoektocht naar hoe dit gevoel dan kon bestaan? In welke vorm? Als je hem niet wegjaagt, hoe dan?