Van de auteur: Begeleiding van kind-ouderrelaties Lage start Vandaag is het 1 september. Dag van de kennis. Toen ik naar school ging, in groep 1, was het een belangrijke dag voor mij. Heel spannend en plechtig. Ik herinner me hoe ik 's ochtends een nieuw donkerblauw uniform aantrok. Herinneren? Broek en jasje met embleem op de mouw. De broek was "volwassen", met een gulp. Niet wat kleine jongen op de kleuterschool dragen - een broek met een elastische band. Nee. Dit was een echte donkerblauwe broek met pijlen zo scherp dat je jezelf er waarschijnlijk zelfs aan zou kunnen snijden. Het enige probleem was dat de gulp dichtgeknoopt was. Destijds, in 1978, waren ritsen een zeldzaamheid. Dus de vlieg was dichtgeknoopt. En de leerling uit de eerste klas moest behoorlijk hard zweten om al die strakke knopen in het toilet los te maken en ze vervolgens, nadat hij de klus had geklaard, weer vast te maken, met een ernstige grimas op zijn gezicht (het was een mengeling van wanhoop: 'wat als ik Ik kan al deze 'volwassen' knopen niet zomaar dichtknopen. 'Hoe zal ik verschijnen in de klas? Een mengeling van wanhoop en belangrijkheid:' Kijk, nu ben ik een volwassene, een eerste-klasser, en mijn broek is zo? die van mijn vader!”) Mijn eerste schooldag werd herinnerd door de geur van gladiolen, asters en pioenrozen, waar de eersteklassers elkaar per ongeluk in prikten terwijl ze aan de lijn stonden, de smaak van broodjes met worst en boter met jam, die we tijdens de pauzes druk op ons bureau neerlegden en met elkaar uitwisselden. Om de een of andere reden werkte de eetkamer niet. En de eerste schooldagen verslonden we alles wat we van huis hadden meegenomen: sandwiches met worst en kaas, koekjes, cheesecakes en peperkoeken, toffee-karamel, kleine broodjes voor drie kopeken en natuurlijk appels - groot en klein, geel en rood, groen en wormachtig. We aten dit allemaal tijdens de pauze en gooiden soms klokhuizen naar de meisjes, we hadden een reden nodig om ze op de een of andere manier te leren kennen! Mijn vriend Nail, met wie we van huis naar school en terug reisden en de resterende tijd samen doorbrachten, was de coolste, ten eerste omdat hij een oudere broer had en een motorfiets, en ten tweede omdat er appels groeiden in de tuin van Nail - klein , geel en heel zoet. En deze appels konden geruild worden. Dus kreeg Nail nieuwe soldaten, ‘cowboys’ en indianen, lange koperen buizen van de DMC-fabriek waar hij lijsterbes doorheen kon spugen en nog veel meer. 1 september was voor ons een feestdag, zoals elke dag als je 6-7 jaar oud bent, omdat er iets nieuws in je leven is gekomen. En je wist niet wat het was, maar accepteerde gewoon met belangstelling alles wat je eerste leraar Margarita Mikhailovna je vertelde - voorbeelden, gedichten, toepassingen, tekenen. En na school, na deze twee of drie lessen, gingen we wandelen. We speelden Marshall, ruimden het puin van het oude gebouw op en vonden een theepotdeksel, een bel en zelfs een schedel. Om de een of andere reden werden de eerste dagen van het eerste leerjaar niet herinnerd voor lessen, maar voor het rondhangen na school. Er stond een militaire eenheid naast onze school, en door een gat in het hek gingen we naar een militaire boerderij, waar we varkens fokten en, met toestemming van de soldaten, op varkens reden. Nu pas begrijp ik dat we daarna waarschijnlijk iets geroken hadden. Maar daar hebben we toen niet over nagedacht. We verlieten de militaire eenheid met zakken vol granaathulzen en soms zelfs met echte patronen voor PM, en we brachten daar ook capsules mee, die we vervolgens met een verschrikkelijk gebrul achter het schoolplein opbliezen met een spijker en een hamer. 1 september in de eerste klas is het begin van het volwassen leven, wanneer er een hele wereld voor je opengaat, verlicht door de herfstkleuren van veelkleurige bomen, met de geur van rook van brandende herfstbladeren, een hele wereld van kennis en avontuur, dit is het startpunt wanneer er nog geen problemen zijn en alles in orde is. En alleen dan zul je leren dat er overwinningen en teleurstellingen zijn, liefde en verraad, ambities en de zoektocht naar geld. Maar dit zijn al “volwassen” dingen! En dat zal later gebeuren, maar voorlopig is het 1 september en een lage start naar een helder, vreugdevol en levendig leven. V. Chukhrov 1 september 2016Krim