Hallo vrienden Vandaag wil ik nogmaals het onderwerp geluk, keuzevrijheid, het leven aan de orde stellen en hoe we soms met onszelf omgaan en waarom we dat doen! doe het... Wat betekent het om 'niet je eigen leven te leiden', maar wiens leven je wel kunt leiden? Laten we eens kijken! Je kunt het leven van geliefden, vrienden, familie, ouders, kinderen 'leven'. . zich in hun problemen verdiepen, ze oplossen, beslissingen nemen voor deze mensen, ze proberen te manipuleren of, integendeel, onder hun manipulatie vallen. Waarom kiest een meisje (vrouw, man) zo'n scenario voor zichzelf (meestal onbewust). ? Er zijn verschillende opties mogelijk: - soms werd haar als kind bijgebracht dat de zorg voor anderen goed is, en dat het 'kiezen' van jezelf en je leven egoïsme is. En dus leeft ze volgens het principe "mijn leven is niet zo belangrijk als het helpen van anderen, het oplossen van hun problemen, het zijn van een redder en verlosser van problemen en tegenslagen voor dierbaren" - en deze optie is ook mogelijk als een meisje (vrouw, man ) voelt dat haar leven niet spannend is, dat er niets interessants of belangrijks in zit, ze houdt niet van dit leven en 'kiest' om zich op de een of andere manier te verdiepen in de levens van vrienden, echtgenoten, kinderen of ouders , niet haar leven 'kiezen', maar het leven van andere mensen - kan iemand iets belangrijks voor zichzelf 'ontvangen' - in zijn leven? Of veroordeelt een dergelijke benadering hem alleen tot geven, opofferen, zichzelf aan andere mensen geven en wachten? vreugde en voldoening uit dankbaarheid, wat wel of niet kan gebeuren of zal het niet zo (langdurig of ‘sterk’) zijn als we zouden willen? En er is nog een andere optie om een ​​leven te leiden dat niet het jouwe is: wanneer ouders verwachten een bepaald gedrag, prestatie of reactie van het kind. Ze willen dat het kind (misschien) belichaamt wat de ouders niet hebben belichaamd: een succesvolle advocaat, ballerina, kunstenaar worden, en het kind, dat de liefde van mama en papa wil winnen, begint dit beeld te beseffen. het kind groeit, wordt volwassen en vormt zichzelf naar het beeld dat ouders van hem (haar) verwachten tijdens zijn studie aan de universiteit, het kiezen van een baan, en vaak het gezin dat mama of papa goedkeurt. Zit daar geluk in voor zo'n volwassene? kind? Kan zo iemand gelukkig zijn zonder de keuze die het ware verlangen ‘dicteert’ – of, levend in de rol die de ouders hem opleggen – zo’n volwassen kind kan niet eens begrijpen wat hij (zij) werkelijk wil? Om nog maar te zwijgen van het feit dat je het kunt betalen. Niemand heeft immers ooit gevraagd: 'Wat wil je?' - ouders wisten altijd wat en hoe het beste was voor het kind en er was geen sprake van een keuze. En dit is wat ik zou willen zeggen: als je het gevoel hebt dat er geen geluk in je leven is, weet je niet wat je wilt. of wil je niets Voor jezelf lijkt je volwassen (volgens je paspoort), maar je voelt je om onbekende redenen niet volwassen. Denk er eens over na of je “jouw” leven leidt? Maak jij je eigen keuzes in het leven, of worden jouw keuzes bepaald door de verlangens van andere mensen, omstandigheden of iets anders? Als je het pad naar jezelf wilt beginnen, nodig ik je uit voor de cursus: https://www.b17.ru/courses/lyubov_k_sebe_trening/?prt=164804, waar ik je zal helpen jezelf te leren kennen en jezelf te accepteren je vond dit artikel nuttig of interessant - ik zal blij zijn om je “likes” en opmerkingen te zien) Je psycholoog, Ordina Lyubov