De innerlijke wereld van een persoon - gedachten, gevoelens, emoties, verlangens, ambities - een caleidoscoop van kleuren, tinten, veranderlijke toestanden. Wit, zwart, paars, weer wit, weer zwart. En de persoon zelf heeft voor het grootste deel geen controle over de stroom van veranderingen waarin hij zich bevindt. Als hij meditatievaardigheden heeft ontwikkeld, kan hij deze stroom in het beste geval observeren zonder er bijzonder bij betrokken te raken. En waar komt dit allemaal vandaan? Waar komt deze variabiliteit vandaan? Waar komen deze stromen vandaan? De fysieke wereld van een persoon - het lichaam, huizen, bomen, vrienden, familieleden - is slechts een deel van de Universele Wereld - zoals een computerspel op een computerscherm - dit is ook een wereld, maar ver weg van compleet. Er is tenslotte de computer zelf, de programma’s die daarin zijn ingebed, en de speler die voor het scherm zit. En die beelden die tijdens het spel op het scherm flitsen kunnen zo vaak denken als ze willen dat ze zelfvoorzienend zijn, maar het zijn slechts beelden op een computerscherm. Dat geldt ook voor de mens. Hij kan zichzelf zo vaak als het centrum van het universum beschouwen als hij wil, maar hij is slechts een beeld op het scherm van een gigantische computer genaamd ‘Life’. En dit spel heeft zijn eigen regels en manieren om van niveau naar niveau te gaan en zijn eigen valstrikken, die je spannend maken en je naar een niveau (of meerdere) lager laten vallen. De belangrijkste van deze valkuilen zijn angsten en verslavingen. Het is duidelijk dat het Zuivere Bewustzijn dat al deze werelden heeft geschapen, alle beperkingen te boven gaat en vrij is van alles wat ons zo boeit. Maar een deel van dit bewustzijn (Monade) richt zijn aandacht op het Spel, is met zijn aandacht hier en nu aanwezig, wat betekent dat het door belangstelling wordt gegrepen. En terwijl ze geïnteresseerd is, zal de figuur op het computerscherm rennen, struikelen, vallen, opstaan, liefhebben, lijden, haten totdat hij zijn geest doordrenkt met alle mogelijke bestaanservaringen in deze wereld. Iedereen zal Alles ervaren. Er is geen andere weg. Er is geen uitweg uit het spel, in de vorm van zelfmoord - het is gewoon een val een paar niveaus lager, waarbij - "je niet één tas kunt dragen - ze je er twee zullen geven." Wat is de uitweg uit dit geheel verhaal voor ons zondaars? Je kunt je leven zoveel vervloeken als je wilt, verontwaardigd zijn over het onrecht van deze wereld, maar dit zal de spelregels niet veranderen. En buitensporig protest tegen het leven is een directe weg naar een niveau (meerdere niveaus) lager. Daarom zijn alleen bewustzijn en niet-betrokkenheid de eeuwenoude manieren om je spel harmonieus te beleven. Gebeurtenissen gaan voorbij aan de blik van een taoïstische wijze: oorlogen, rampen, het lijden van mensen, maar dit alles wordt weerspiegeld in zijn ogen en veroorzaakt geen enkele reactie bij hem. Een stroom van gedachten stroomt door zijn bewustzijn, zoals het bewustzijn van ieder mens, maar ze trekken als wolken door de lucht en verdwijnen spoorloos. De gebruikelijke verlangens ontwaken in zijn lichaam - eten, seks, rust, maar hij kijkt alleen rustig toe hoe ze zijn lichaam binnendringen, proberen een vuur aan te steken en zijn bewustzijn over te nemen, en raakt niet betrokken bij hun spel. Natuurlijk is het hard werken om zo te worden, maar alleen vanuit deze staat kun je naar een ander niveau van het spel gaan. Wat zal daar gebeuren? Wacht maar af. http://vk.com/id153917865