Onlangs werd mij gevraagd hoe je kunt leren weerstand te bieden aan manipulatoren en agressors in het gezin. Welke benaderingen kunnen we gebruiken om ze min of meer te neutraliseren? Laten we echter eens nadenken over waarom we worden gemanipuleerd en welke onaangename en destructieve acties we laten zien? Laten we dit onszelf niet overkomen? En wat te doen, hoe de situatie te veranderen? Over het algemeen komt de vraag - in elke relatie - in de eerste plaats neer op het feit dat een persoon zijn eigen behoeften en verlangens zo duidelijk mogelijk moet begrijpen. Als we precies weten wat we willen en wat we echt nodig hebben, beginnen we in dit geval niet alleen onze behoeften duidelijk aan anderen te communiceren, maar gaan we ook steviger onze eigen grenzen verdedigen, zelfs met harde manipulatie. Ja, we kunnen ons terugtrekken als we geconfronteerd worden met een voor de hand liggende agressor, maar we zijn ons hiervan bewust: we hebben ons niet teruggetrokken omdat we toegaf en bereid waren te handelen om de agressor te plezieren en ten koste van onszelf, maar omdat het in dit geval meer was redelijk. Als we onze ware grenzen kennen, zullen we de volgende keer wijzer handelen en dit niet laten gebeuren. Maar het belangrijkste idee is dat we onze grenzen moeten kennen, en daarvoor moeten we onszelf duidelijk en duidelijk begrijpen. Dit is de eerste stap in het weerstaan ​​van manipulatie en andere destructieve daden. Daarom gaat de primaire vraag niet over gedrag, maar over het vermogen om zichzelf te kennen, te bestuderen en te begrijpen. Het punt is dat wanneer we precies weten wat we willen en wat we niet willen, het moeilijk wordt om ons te manipuleren, of, preciezer gezegd, ongemakkelijk en onrendabel. Omdat we in de eerste plaats onze behoeften duidelijk en ondubbelzinnig aan anderen overbrengen, is dit belangrijk omdat manipulatoren uitstekend gebruik maken van onze dubbelzinnigheid en understatement. En ten tweede verdedigen we onze posities steviger, omdat we nu iets te verdedigen hebben, en niet zoals voorheen: “nou, misschien gebeurt er niets ergs als ik toegeef...”. Als gevolg hiervan is het veel minder waarschijnlijk dat we niet alleen bezwijken voor destructieve invloeden, maar dat we over het algemeen ook veel minder snel mensen aantrekken die geneigd zijn anderen te manipuleren. Met andere woorden, als de rol van zulke mensen wordt gespeeld door vreemden (collega's, buren), geven ze er simpelweg de voorkeur aan om geen contact met ons op te nemen. Als onze dierbaren optreden als manipulatoren en agressors, worden ze gedwongen hun gebruikelijke gedragstactieken te veranderen. En de ‘kers op de taart’ is dat als de manipulatoren onze eigen kinderen zijn, zij met ons mee veranderen. Zoals ze zeggen: als je je kind wilt veranderen, begin dan bij jezelf. __________________Psychologische hulp, ondersteuning en overleg met een specialist in eetstoornissen - http://psyhealth.ru/