Hoe overleef je het verlies van een dierbare? Het verlies van een dierbare is een van de moeilijkste ervaringen in ieders leven. Een enorme laag menselijk geheugen en herinneringen verdwijnt in de vergetelheid en er blijft slechts een stukje in ons achter. Het besef van het verlies komt niet onmiddellijk. Het is alsof we niet kunnen geloven dat deze persoon niet langer bij ons is. Dat we Hem niet meer zullen zien en niet meer kunnen praten, knuffelen, zeggen hoeveel we van Hem houden, en dat is heel moeilijk. Er is geen kracht of verlangen om iets te doen. Blijf leven, maar waarom gaan we vroeg of laat allemaal dood? We zullen zelf in de vergetelheid raken en waarom zouden we überhaupt de moeite nemen om te bewegen? In feite is het allemaal zinloos. En de persoon lijkt uit de echte wereld te vallen en begint in dit probleem te leven, alsof hij ondergronds afdaalt onder de druk van de omstandigheden. en zijn hele leven gaat boven door, weg van hem, en dit is een zeer deprimerende toestand. De angst voor de dood en een ondraaglijke staat van hulpeloosheid manifesteren zich met hernieuwde kracht. En wat te doen in zo'n periode, vraag je je af? Ja, waarschijnlijk niets. Het belangrijkste is om niet te proberen weg te rennen voor hulpeloosheid, erin te blijven, het te voelen. Sta jezelf toe om gewoon te rouwen en de pijn van het verlies te voelen, denk aan de goede momenten die met deze persoon gepaard gaan, en onder geen enkele omstandigheid misbruik maken van alcohol of drugs, dit zal je alleen maar van het verlies afhouden. Je gevoelens en emoties moeten een uitweg uit je vinden. Bij elke traan voel je hoe er iets naar buiten komt dat je van binnenuit brandt. En je wordt gereinigd van verdriet en depressie. Onze voorouders waren heel wijs en er bestaat niet voor niets een traditie van 40 dagen. Dit is een tijd van rouw, alsof het vuur van de herinnering afbrandt en er alleen maar as overblijft, die door de wind wordt meegevoerd. Er ontstaat een soort ‘memory framing’, een definitief afscheid van de persoon. Je vraagt ​​​​waarom je je moet overgeven aan verdriet en niet op zoek moet gaan naar afleiding aan de zijkant, ik zal antwoorden: als dit vuur van verdriet niet volledig uitbrandt, zal het smeulen en een staat van leegte en depressie achterlaten onze gevoelens, daar kunnen we ons van de bodem afzetten en uit deze staat springen, volledig nieuw en met een andere kijk op het leven met nieuwe kracht. De dood is een onderdeel van het leven, net zoals het leven een onderdeel is van de dood, de bodem volgt op de andere, het was vóór ons en zal erna zijn. Niemand ter wereld weet hoe lang het lot ons heeft gegeven, dus we hoeven alleen maar te leven, de persoon los te laten en aan de levenden te gaan denken. Maar als de pijn van het verlies nog steeds te sterk is, raad ik aan contact op te nemen met een specialist op het gebied van geestelijke gezondheidszorg. Soms geeft een eenvoudig gesprek ons ​​nieuwe ideeën en kansen, en vooral het verlangen om verder te leven.