Alle mentale problemen beginnen in het gezin. Het is daar dat de eerste neurale verbindingen, gehechtheid, gedrags- en communicatieve vaardigheden, warmte en vrede of agressie en afwijzing, positieve of negatieve, gezonde of destructieve relaties worden gevormd. 1. Suggesties van ouders: “Iedereen gedraagt ​​zich zoals hij of zij wil, maar je moet geduld hebben, ze hebben het nodig, alles is zoals ze willen.” En dus wordt je aandachtsfocus vervormd, worden je behoeften uitgewist, zijn ze niet belangrijk, worden ze chronisch niet bevredigd, en glijd je af naar ernstige depressies en tekorten. Dit zijn de concepten van ouders, zoals socialisatie, leven voor de schijn. 2. Ze wijzen je af, beledigen je en doen slechte dingen met je, maar je blijft vergeven en communiceren. Het is je ingeprent dat ik niet wil communiceren zonder te kiezen. Er werd geen rekening gehouden met uw mening. 3. Anderen betreden jouw territorium, maar jij schaamt je als je ze niet binnenlaat of eruit gooit. Ze vertrappen je ruimte, ze houden geen rekening met je, ze worden onbeschaamd en maken openlijk misbruik van je. Je vecht immers niet terug. Jouw ontevredenheid wordt gezien als conflict. En dit is een normale, gezonde woede over ongemak. 4. Creëert relaties tussen dominantie en onderwerping. Ouderen beslissen alles, zij zijn de eigenaren van hulpbronnen, meesters, heiligen, rentmeesters van je leven, ze weten beter, ze hebben hun leven geleefd, ze hebben rechten, zwijg en gehoorzaam, zoals je misschien niet wilt. Dit is patriarchaat, domostroy, ondergeschiktheid en slavernij. 5. Je krijgt geen morele steun. Ze dwingen je om een ​​schijn te creëren, onderdrukken de negativiteit in jezelf en verbieden je hulp te zoeken. En ze laten ze ook leeglopen en hangen ze zelf op. De essentie van het gezin is het bieden van steun, goedkeuring aan dierbaren, hulp bij het oplossen van onbegrijpelijke levensproblemen en communicatie. En disfunctionele ouders beschouwen zichzelf als belangrijker en zodat de negativiteit van de kinderen niet aan hen blijft kleven, poetsen ze ze weg, onderdrukken ze gevoelens, dwingen ze te bevriezen, te bevriezen, en duwen ze angsten en emoties terug. Isoleren. 6. Verboden, zegt nee en weigert. Je ‘ik wil niet’ wordt overdreven als een catastrofaal verkeerde daad, en waarvoor je moet straffen en afbreken. Opoffering begint met de familiehiërarchie, ontkenning van jezelf, niet voldoen aan je behoeften, verdeeldheid, met iets wat je verschuldigd bent, maar niemand wil dat, willekeurig met je, en je doet het alleen goed, met onderdanigheid en ‘naleving’, met dienende ouders, familieleden , echtgenoot, van routine, huiselijk geweld en grofheid, porren met de leeftijd, gebrek aan training, van het verbod op zelfverdediging en woede, van het vervagen en doorbreken van grenzen door ouders, van gaslighten en blussen, van mishandeling en marteling, van het verbod op het vragen om hulp, vanuit de suggestie om niet jezelf te zijn, leef volgens schijn en zorg niet voor je leven. Als gevolg hiervan begrijpt een persoon niet wie hij is, hoe hij zijn leven moet leiden, hoe hij zichzelf moet zijn en voor zichzelf moet zorgen. Hij leeft als een kuddedier, met en met iemand. Heeft alleen wat er gezegd of gegeven is, erg afhankelijk. Hij wordt op zijn oude dag opgevoed als slaaf of bediende voor zijn ouders. Zijn leven is een cocon, een morogh, zijn ouders hangen als gewichten aan hem vast, hij heeft niets van zichzelf. Zo iemand is niet vindingrijk. Je kunt tenslotte uit opoffering, lijden, masochisme, vriendelijkheid, slaafsheid en gezinsslavernij komen, je brein opnieuw trainen, herprogrammeren, doelen stellen voor persoonlijke groei, je leven inrichten volgens je eigen regels, gelijkgestemde partners vinden, groeien je gevoel van eigenwaarde, train jezelf, leer gelukkig te zijn. Via WhatsApp kunt u een afspraak maken +375297934283