Mijn dochter is een lafaard. Ze heeft hoogtevrees, carrousels, ze springt, net als alle kinderen, niet op trampolines en rijdt niet snel op schommels. Sommige ouders zullen hun kind zeker in deze beschrijving zien. Sommige, maar niet allemaal. Hoe komt het dat sommige kinderen hals over kop op allerlei attracties klimmen, over de daken van garages lopen, en er niet eens over nadenken dat dit gevaarlijk kan zijn en dat ze kunnen vallen, terwijl anderen bang zijn om zelfs maar te springen? op een gewone trampoline of op een ladder klimmen op de speelplaats? Het antwoord ligt bijna altijd in het gedrag van de ouders zelf: als ik gevaar zie, zeg ik altijd: “Pas op, je kunt vallen.” En ze is voorzichtig. Ik denk dat ik het juiste doe. Ik moet waarschuwen voor gevaar! Hoe denk je dat een angstig kind zich voelt op de speelplaats? op diezelfde trampoline? Of op een carrousel? Is het mogelijk om aan te nemen dat hij daar bang is, bang is om te vallen? Betekent dit dat hij zich onveilig voelt? Hoe moet je je gedragen als er gevaar dreigt? Mijn ouders hebben mij dit geleerd: ‘Pas op, je kunt vallen.’ Maar dan zal de Zorgzame Ouder beginnen te protesteren: Hoe moet ik me gedragen? Als ze hoog wil klimmen, moet ik haar dan stilletjes zien vallen. Natuurlijk niet! Je zou echt bang moeten zijn! Erg bang! Maar doe het ‘voor jezelf’, zodat het kind het niet ziet of hoort! Laat dit een geheime ouderlijke missie blijven: vrezen VOOR het kind! Wat letterlijk betekent: ‘Hij is niet bang, jij bent bang in plaats van hem.’ Ik wil echt dat ze een actief kind is. Dapper zoals alle kinderen. Het antwoord zal je vertellen... Je eigen ervaring met het ondersteunen van een kind in gevaarlijke situaties. Elke ouder heeft deze ervaring, en het is absoluut positief! Ben het ermee eens dat er toen bij elke stap gevaren waren, en dat hij echt ernstige verwondingen had kunnen oplopen... maar! Dit is niet gebeurd! Hij heeft leren lopen! En nu denkt hij er niet meer aan dat hij per ongeluk zou kunnen vallen. Zelfverzekerd zet hij elke stap! Hoe heb je dit voor elkaar gekregen? Je hebt hem vast niet verteld: wees voorzichtig, je zou kunnen vallen. Is het waar? Je zei: kom op, kom op, kom op! Je kunt het! Ik deel je mening! Ik zal je helpen! En ze hielden hun handen gereed zodat ze de baby konden opvangen als er iets gebeurde. Het is belangrijk om het kind te laten begrijpen dat bang zijn normaal en correct is. Maar het is nog beter om obstakels te overwinnen. Eerst met jouw hulp: hem vastzetten, je handen naast hem houden, en dan kan hij het zelf doen! Het is belangrijk om niet te focussen op het gevaar zelf, maar op het vermogen van het kind om het te overwinnen. Bijvoorbeeld: "Ik begrijp het, dit is eng. Maar je bent zo snel, slim, getalenteerd, netjes... je zult zeker slagen!" als hij weigert: "laten we het samen doen?", dan "kun je het zelf doen, en ik zal er zijn en je mijn hand geven als je erom vraagt." En dan zal de laatste stap zijn: "Ga je gang, en ik zal voor je klappen als het je lukt!". Als je de bovenstaande stappen grafisch rangschikt, krijg je een universeel schema voor het opvoeden van een kind. Waarom universeel? Omdat het niet alleen kan worden gebruikt om een ​​kind moedig te maken, maar ook voor andere doeleinden, bijvoorbeeld om zelfstandig huiswerk te leren maken. Alles wat ingenieus is, is eigenlijk eenvoudig! Het is belangrijk voor mij om uw mening te lezen in de reacties op het artikel!