Het probleem van vaders en zonen - wie heeft er niet van gehoord? Het is interessant dat er in dit geval feitelijk geen sprake is van een probleem. Dus als u in principe niets te zeggen had toen u de inleidende vragen beantwoordde, dan spreekt dit in uw voordeel. Als iemand gelooft dat er een soort conflict tussen generaties moet ontstaan, en dit is inherent aan de menselijke natuur, dan heeft hij het gewoon mis. . Er is geen generatieconflict en dat kan ook niet gebeuren. Sommige mensen houden zich aan het standpunt dat kinderen vandaag de dag “fout” zijn gegaan, en dat ze alles “fout” doen, zich kleden “niet als mensen”, en geen boeken oppakken, enz. enzovoort. Dit is ook een reeks misvattingen, meer niet. Onze kinderen zijn geweldig, geweldig, getalenteerd; Mevrouw Evolution heeft alles zo geregeld dat het, om de mensheid te laten voortbestaan, noodzakelijk is om elke volgende generatie levensvatbaarder en effectiever te maken dan de vorige. Het probleem van generatieconflicten bestaat dus eenvoudigweg niet. Er zijn bepaalde algemene scenario's waarin de slechte gewoonte om afkeurend over de eigen kinderen en hun leeftijdsgenoten te spreken van generatie op generatie wordt doorgegeven. En het is gewoon een slechte gewoonte, zoiets als roken. Stoppen is moeilijk, maar miljoenen mensen hebben het al gedaan. Ja, natuurlijk draagt ​​zo'n slechte gewoonte van ouders - om een ​​fundamentele ontevredenheid over kinderen te hebben - bij aan de sterke onderdrukking van kinderen in dergelijke familiesystemen. En wanneer zo'n schadelijk scenario al bestaat in het tribale systeem - dan is dat het beruchte '. generatieconflict” zich ontvouwt. Kinderen zijn in principe niet in staat te begrijpen (en wie zal het begrijpen?) waarom ouders, ongeacht wat ze doen en hoe uitmuntend hun successen ook zijn, nog steeds een saai verslag beginnen over wat er in hun tijd is gebeurd... En verder wordt met verschillende nuances, in verschillende variaties, het idee “we waren beter in jouw jaren” gepresenteerd. En in een relatie met uw kind is deze aanpak onaanvaardbaar; het is niet bestand tegen kritiek! Hoe weet je dit? Wat vergelijk je met wat? Welke vergelijkingscriteria gebruikt u om te begrijpen dat uw generatie beter was? Wat betekent ‘beter’ tenslotte? Dit zijn allemaal terechte vragen, waarop uiteraard geen geldige antwoorden bestaan. Jezelf vergelijken met je eigen kind is duidelijk inadequaat gedrag. “Op zijn leeftijd kon ik een buis-tv repareren, maar hij niet.” “Mijn zoon was nog steeds niet aangepast aan het leven en kon geen spijker in een muur slaan.” En het feit dat televisies al honderd jaar niet meer in productie zijn, en het feit dat bij moderne reparaties van Europese kwaliteit spijkers simpelweg niet meer worden gebruikt - hier wordt uiteraard geen rekening mee gehouden. En of een jongeman die zijn eigen webontwerpstudio leidt, dit soort vaardigheden moet hebben, is ook niet helemaal duidelijk. Het is belangrijk om te begrijpen dat de tijd waarin onze generatie werd gevormd al compleet anders is dan de tijd waarin de generatie van onze kinderen wordt gevormd. De huidige tijd is complexer, sneller en technologisch geavanceerder dan die waarin we zijn opgegroeid. En de huidige tijd biedt meer mogelijkheden voor persoonlijke ontwikkeling. En daarom zijn onze kinderen veel flexibeler en sneller dan wij – simpelweg omdat ze op een ander tijdstip zijn geboren. Daarom is het vooral belangrijk om hen te ondersteunen en hen de kans te geven zich te ontwikkelen zoals ze willen en zoveel als ze nodig hebben. Een gezin is een vriendelijk team. En het team doorstaat samen alle moeilijkheden en alle overwinningen. En in een gezin waar het kind niet wordt onderdrukt, wordt ook het zogenaamde 'generatieconflict' samen overwonnen - dit is een teamtaak. We moeten gewoon echt geloven dat onze kinderen er zijn om te leren – en om hen een voorbeeld te geven. En als iemand zegt dat we een slechte jeugd hebben, dan vergissen ze zich. De wereld is veranderd. De snelheden zijn enorm toegenomen. En vaak zijn ouders eenvoudigweg niet in staat sommige moderne technologieën te begrijpen, terwijl kinderen ze gemakkelijk assimileren en ze gemakkelijk en intuïtief bedienen. In onze snel veranderende tijden worden begrippen als een permanente woonplaats, een permanente werkplek, enz. geleidelijk aan versoepeld. Enenz. Nu leven mensen anders: ze verhuizen gemakkelijk van de ene stad naar de andere, besluiten dan een paar jaar in het buitenland te gaan wonen, en dan ergens anders. Het is winstgevender geworden om een ​​appartement in grote steden te huren dan om te kopen... Mensen kunnen zich heel snel over de hele wereld verplaatsen en hun kapitaal nog sneller verplaatsen met behulp van systemen voor bankieren op afstand. De moderne elite van de mensheid bestaat uit neo-nomaden, mensen wier kapitaal niet territoriaal beperkt is – en zijzelf zijn in principe niet territoriaal beperkt. De mensheid ‘versnelt’, en dit is een positief proces – dit is hoe de mensheid zich ontwikkelt . En onze kinderen 'groeien' per definitie sneller dan wij, omdat ze opgroeien in een hightech informatieomgeving, die het tempo en de vormen van hun ontwikkeling en het daaropvolgende leven bepaalt. We moeten rustig accepteren dat ons kind anders zal opgroeien dan wij en zich ook anders zal ontwikkelen. En nieuwe informatie zal ook sneller worden geabsorbeerd. En hij zal hoogstwaarschijnlijk over de hele wereld willen wonen, en zijn werk zal iets heel anders voor hem betekenen. En wat betreft huwelijksrelaties zijn er verschillende opvattingen. En nog veel, veel meer... Jezelf vergelijken met kinderen is onaangenaam en ronduit schadelijk, voor alle partijen. De vooruitgang is niet te stoppen. De dorst naar ontwikkeling en beheersing van nieuwe dingen ligt in de menselijke natuur zelf. Je hoeft alleen maar te accepteren dat elke volgende generatie informatiever ontwikkeld is dan de vorige. En het is duidelijk dat in het pre-revolutionaire Rusland slechts een klein percentage van de bevolking kon lezen en schrijven. En ook zeiden sommigen: de jeugd van vandaag is niet meer dezelfde, waarom hebben ze deze geletterdheid nodig, en ze hebben eeuwenlang goed zonder kunnen leven... En er waren mensen die er alles aan deden om onderwijs voor iedereen toegankelijk te maken is eenvoudig: elke volgende generatie is verder ontwikkeld dan de vorige. En daarom zal het kind in principe met een veel grotere hoeveelheid informatie moeten werken dan de ouders. De vraag is alleen hoe we dit moeten aanpakken. Begin hem te 'blokkeren', voel je eigen incompetentie naast hem, of modelleer hem, zodat hij zich kan ontwikkelen - en ontwikkel jezelf in de communicatie met hem. Dezelfde situatie geldt overigens voor huwelijksrelaties. Het komt immers voor dat een man in het leven op één gebied veel competenter is dan zijn vrouw, en dat een vrouw op een ander gebied effectiever is dan haar man. En hier is de situatie vergelijkbaar. Ofwel afgunst en een poging om de ontwikkeling te blokkeren, ofwel liefde, respect en modellering. Waarom moeten we onze kinderen een voorbeeld geven? Omdat een kind een volwassene modelleert zonder enige concurrentie of jaloezie. Wanneer een kind een competenter en effectiever wezen ziet dan hij, begint hij onmiddellijk, zonder enig voorbehoud, hem oprecht te modelleren en zijn vaardigheden over te nemen. En het is natuurlijk geen probleem dat een ouder competenter is dan een kind in het begrijpen van deze wereld, dat hij beter weet hoe hij in deze wereld moet leven, en dit is de absolute waarheid. Maar het kind is in veel dingen veel competenter dan de ouder die de ouder misschien al verloren heeft: het vermogen om zich te ontwikkelen, het vermogen om het gezag van een leraar te aanvaarden, het vermogen om zijn lichaam te ontwikkelen, het gemak van het beheersen van een nieuwe taal en vele andere gebieden. Daarom is het belangrijk dat een volwassene op een nieuw niveau dat vermogen herwint om te leren en te leren van een andere persoon (karakteristiek voor kinderen), niet vertroebeld door sociale normen, fatsoen en een aantal vreemde semi-competitieve relaties uit de serie ‘wiens kungfu is cooler”, deels ontleend aan de Hollywood-cinema. Wat betekent het om van je kind te houden? Dit betekent dat u hem accepteert zoals hij is. Wat betekent het om uw kind te respecteren? Dit betekent dat je hem accepteert zoals hij is. Wat betekent het om gelukkig te zijn voor je kind? Dit betekent dat je accepteert wat hij doet voor wie het is. En wat betekent het om je kind te accepteren zoals hij is? Dit is niet ‘nou, oké, waar moet je heen, het is zoals het is, het zij zo’. Nee. "Accepteer zoals je bent" - dit betekent: "Wat een zegen dat je zo bent, en wat een geluk heb ik dat je bij mij geboren bent, dat ik je ken en naast je woon!" © Alexey en Maria Afanasjev. Deze tekst is