Van de auteur: Een voorbeeld van werken in onderdompeling. Het was tijd voor hem om “op te groeien”, en dit is duidelijk. Niet alleen omdat het voor iedereen in de buurt duidelijk was. Het was alsof iets hem wegvaagde. En tegelijkertijd hield het op. "Comfort zone". Deze woorden pulseerden in Vanya’s goedgelezen en erudiete brein, dat, net als iedereen, niet echt glimlachte bij het verlaten van zijn comfortzone. Vissen zoeken tenslotte waar het dieper is, en mensen zoeken waar het beter is. Het is gewoon dat kleine wormpje in de ziel... of de spijker in de jonge kont die hen ervan weerhield om van de vruchten van hun handen te genieten, omdat ze die onvoldoende vonden. De worm was systematisch jaloers op meer succesvolle leeftijdsgenoten, en die spijker spoorde hen aan hun stoel hoger te zetten en iets te bereiken. Koel. Er waren projecten. Plannen. Hun redenering. Neem het en doe het. En... echt niet. Het is zo goed als je belooft, iedereen gelooft in je, voorspelt een toekomst voor je. En als er iets wordt gemaakt, bijvoorbeeld een tekening... dan zal iedereen het zien... het zal... zo zijn... Evalueer... alstublieft allemaal. Iets creëren en tentoonstellen is als het onthullen van je ziel. Ga het podium op, open het gordijn en presenteer jezelf aan de wereld via je project (het product van je activiteit). En wie weet of er boeketten bloemen of rotte tomaten het podium op vliegen? Hoe zit het met tomaten? Het is veel veiliger om te gaan zitten en gedachten te denken en de gedachte niet in je op te laten komen dat ‘het beter is om niets te doen dan het te verpesten.’ Deze gedachte zat in Ivans ziel. Als een gevangen vogel zat ze in een donkere kamer, zonder ramen, zonder deuren. Achter de stenen muren van psychologische bescherming. Tijdens de duik begonnen de gedachten tegen de muren van de gevangenis te slaan, en de Vogel van de Waarheid vertelde een 'sprookje' over Ivanoesjka, een goede kerel van twee jaar oud, die in de tuin aan het graven was. Ivanoesjka liet zich zo meeslepen, hij werd zo vies van het ijverig opgraven van alle gewassen dat hij begon te zweten. Natuurlijk was oma gisteren aan het graven met een schop, en hij, een goede kerel, ploegde de hele tijd met zijn handen. En het ging allemaal goed, totdat er twee Lyulya's van oma arriveerden. Ja, geen simpele, met een klap op het hoofd. En schreeuwen dat Ivanoeska alleen maar alles verpestte, dat het beter voor hem zou zijn om met gevouwen handen te zitten, zou van meer nut zijn. En toen ging alles maar door. De grootmoeder huilde heel lang... totdat Ivashka's handjes zwak en slap werden. De heroïsche kracht heeft de kleine handjes verlaten. Ivan liet zijn hoofd hangen en vouwde zijn poten op zijn buik. Op dat moment prees zijn grootmoeder hem en gaf hem een ​​taart met compote. En ik heb het nog niet bedekt met katoen. Laat het kind zitten en compote eten. En ten slotte zal vreugde heersen in de wereld. Hoe heroïsche kracht terug te geven? Ivan moest voor die vogel naar verre landen vliegen, terug naar zijn kindertijd op blote voeten. Om de heroïsche kracht terug te krijgen waar hij die verloor, waar hij die in de tuinvoor begroef met een onbekende schat, groef Ivan zijn schat op, en zijn handen werden onmiddellijk groter, gevuld met kracht en moed. En er zat zoveel kracht in zijn handen dat de hele tuin klaar was om geploegd, gezaaid en geoogst te worden. Maar het is nu gewoon niet nodig. Het is een goed idee om een ​​tekening te maken. Thee, handen groeien niet meer op dezelfde plek waar de spijker zit. Handen groeien van waar ze zijn geplaatst, en de heroïsche krachtpatser arriveert erin, oh, jeuk aan je schouder... en de menigte verspreidt zich. De weg naar een nieuw leven. Naar een nieuwe comfortzone. De oude kaftan is te klein geworden. De jouwe Irina Panina +7 963 717 777 3Samen vinden we de weg naar jouw verborgen capaciteiten.!