Stap één – crisisaanpassing Stap twee – vertragen Stap drie – zoeken naar betekenis Stap vier – zoeken naar de roedel Stap vijf – aanpassing aan nieuwe omstandighedenWat zien we in de nieuwsfeed? Veel vage en verspreide informatie. Nu moeten we leren leven in een situatie met veel stress. Wat betekent het? Dat we nu gedwongen worden situaties onder ogen te zien die verder gaan dan de normale dagelijkse situaties. Heeft iemand van jullie al eerder met een pandemische situatie te maken gehad? Duidelijk niet. Heeft iemand van jullie eerder de sluiting van internationale grenzen op een dergelijke schaal meegemaakt? Blijkbaar niet. Men herinnert zich onwillekeurig het verhaal van de staat van beleg, en in het licht hiervan lijkt de aankoop van voorzieningen door de meerderheid van de bevolking heel begrijpelijk. Ik ben geen arts, geen socioloog, ik ben een psycholoog, en als specialist hierin beroep wil ik de processen in kaart brengen die ik zie en waaraan ik zelf deelneem. Het lijkt mij dat duidelijkheid en begrip van deze processen ook een steuntje in de rug kan zijn. Dus punt voor punt: 1. We zien er nu (ik bedoel de samenleving) uit als een sneltrein die dringend moest worden afgeremd omdat iemand aan de afsluiter trok. We gaan nog steeds vooruit, maar over het algemeen zijn we geschokt door de noodzaak om te remmen. Wat betekent het? Ik bedoel, het tempo waarin we de laatste tijd allemaal bewegen. Werk, gezin, clubs, secties, hobby's, cafés, bars, restaurants, sportclub, ik ben waarschijnlijk iets vergeten, het ging heel, heel snel. Een korte pauze in het weekend en opnieuw in een cirkel, vóór de vakantie, waar je je op het laatste moment haastig voor klaarmaakt. Grijp iets tijdens het reizen en ga weer de strijd aan. Al deze processen zorgen er niet voor dat iemand zich ‘mooi’ voelt. Voel jezelf. Begrijp het gebrek aan kracht, verlangens, verdriet, melancholie, verdriet en soms zelfs vreugde. Daarom is het zo moeilijk om te stoppen. Je voelt onmiddellijk pijn door de aanwezigheid van jezelf. Het blijkt dat ik besta, en als ik niet ren, voel ik het duidelijk, en ik wil mezelf helemaal niet in een crisissituatie tegenkomen. Ik herinner me meteen een oude grap: “Dokter, dat kan ik niet mezelf vinden." -Dus hier ben je! -Oh, dank u, dokter! Deze ontmoeting dwingt ons toe te geven dat er, naast de alledaagse problemen, een belangrijke existentiële levensboodschap bestaat die verband houdt met de zin van het zijn. En dan blijkt dat je wilt leven. En dat ik wil begrijpen waarom, en nog veel meer dat ik wil. Ik wil op tijd iets doen, en misschien kunnen quarantaine- en treinvertragingen zelfs zo’n mogelijkheid bieden. Stop daarom en denk na over wat belangrijk voor u is. Misschien is tijd doorbrengen met je gezin wat je wilde? Welke andere kansen biedt de vertraging voor u? Misschien wil je al heel lang iets, theatervoorstellingen bekijken, online musea over de hele wereld bezoeken, leren tekenen, een taal leren, aan yoga doen. Al deze processen geven een belangrijke betekenis aan je leven, waarin VÓÓR dit moment geen tijd was voor belangrijke dingen. De epidemie geeft ons tijd, het is goed om die niet in de rij te zetten voor boekweit, toch?) Betekenis is het antwoord op de crisis, betekenis verrijkt het leven, geeft kracht en energie. Dit is wat we nu nodig hebben en ik zal je later vertellen waarom.2. De hoeveelheid negatieve, giftige informatie overschrijdt alle redelijke grenzen. In feite zitten we nu allemaal in informatiestress, wat TEGELIJKERTIJD veel sterke, intense ervaringen veroorzaakt. En dit is een zeer zware last voor de psyche. Ik zal alleen de belangrijkste noemen: - onzekerheid - hopeloosheid - machteloosheid - verdriet (omdat we nu veel verliezen). eruit te komen, of manieren vinden om al deze mentale chaos en interne kwelling uit te schakelen. Dit zijn complexe ervaringen, vooral omdat moderne mensen deze ongebruikelijk ervaren. In het gewone leven hebben we de neiging ze te vermijden, in de overtuiging dat we bijna alles onder controle hebben. De ontwikkeling van de wetenschap en de medische technologie heeft ons zo'n illusie gegeven. We denken dat we het leven onder controle hebben en ervaren situaties van machteloosheid bij een afspraak met een psychotherapeut vaker als iets exotisch.3.