Van de auteur: Veel mensen zijn meer gewend aan het leven zonder liefde, maar met een intern conflict, de menselijke behoefte – ‘geliefd te worden’. Een artikel over hoe je dit kunt oplossen en hoe je met afkeer kunt leven. 'Ik droom dat we in de moderne volwassen samenleving, met al onze rationaliteit, niet beschaamd of bang zouden zijn om aan iemand toe te geven dat we hulp nodig hebben. We hebben hulp nodig' om te leren om weer liefde, liefde en compassie te voelen’ Brief van een internetforum. Anoniem. Maar ze praten weinig over liefde, of met drama, omdat er in Rusland een cultus van emotionele handicap bestaat in relatie tot liefde. Emotionele handicap is een vervorming van het begrip en de betekenis van emoties. Een persoon weet niet hoe hij een emotie moet uiten, kan deze niet van anderen onderscheiden, is bang voor de uitingen ervan. In het begrip van 'liefde' in Rusland is er weinig emotionele warmte, steun, lof, maar veel schaamte voor het gevoel, de angst voor het gevoel en de daarmee gepaard gaande emotionele kilheid. In veel opzichten is het vermengd met motivatie en agressie. Hoewel dit hele scala aan emoties eigenlijk niets met liefde te maken heeft. Hoe wordt liefdeshandicap gecultiveerd? Dit wordt ons als een realiteitsfeit getoond in films ("Temporary Difficulties", "After You", "Top", etc.) - wat betekent dat dit een van de moderne problemen is. Als we de personages in deze films beschouwen, hun helden zijn emotioneel onderdrukt, agressief en alleenstaand, creëren gezinnen en voeden kinderen op. Hoe beïnvloedt de aanwezigheid van emotioneel trauma de werkelijkheid? Er zijn veel 'onbeminde' mensen in Rusland, omdat we in onze kindertijd met dit gevoel leefden - dit is normaal, vertrouwd staat. Ongeacht wat voor soort ouder het is: agressief, alcoholist, wiens ouder er niet is - er is instinctief een gehechtheid aan hem. Kinderen ontwikkelen zich door het gedragspatroon van hun ouders over te nemen, en zij zullen liefhebben zoals hun ouders hen hebben geleerd. Als volwassene weet zo'n kind niet wat het betekent om bemind te worden, is bang om zijn gevoelens te tonen, is bang voor emotioneel contact, leeft in een gevoel van niet geliefd worden, eenzaamheid, met innerlijke leegte. Hij gaat ‘liefdesrelaties’ aan die deze toestand ondersteunen, omdat hij geen andere ‘liefde’ kent. "Ze houden niet van mij omdat..." Deze zin maakt je verantwoordelijk voor de gevoelens van een andere persoon. Ondertussen kan hij vanwege verschillende omstandigheden geen liefde tonen: angst voor hechte relaties na een slechte ervaring, angst om hechter te worden vanwege zijn eigenwaarde, angst voor afwijzing, de wens om regelmatig van partner te wisselen op zoek naar adrenaline, en nog veel meer.2 . "Ik zal je liefde verdienen" - aantrekking tot jou en het verlangen om van je te houden is de vrije keuze van een andere persoon.3. Installatie buiten het bewustzijn: kies degenen die mij niet mogen. Hoe te leven met ‘afkeer’? Mijn vader is 50 jaar oud. Hij is niet gewend aan de uiting van warme gevoelens, noch van zijn vrouw, noch van zijn kind. Hij behandelt vrouwen met haat en tirannie, waarbij hij hun gedachten, rechten en gewoonten belachelijk maakt - daarom is het moeilijk om zijn dochter te zijn. Mijn verlangen om contact met hem te vinden werd altijd met argwaan beantwoord, want er kan geen liefde bestaan ​​tussen vader en dochter. ‘Ik hou van je, maar als een dochter,’ zei hij altijd. En hij probeerde te knuffelen zodat het pijn deed. Het lukte hem niet om verliefd te worden op zijn moeder. Op 30-jarige leeftijd pakte hij de tv, nam mijn moeder bij de hand en bracht hem naar een andere kamer, deed de deur op slot en vertelde me dat het tijd was voor haar om haar huwelijksplicht te vervullen. Liefde komt neer op macht. Ook de 'liefde' met zijn minnaressen werkte niet - omdat de vrouwen die hij vond weigerden onderdanige uitvoerders te zijn van zijn chaotische verlangens. Als gevolg daarvan begon hij zich na verloop van tijd onbemind en eenzaam te voelen en de schuld te geven anderen hiervoor. Moeder, uit een trouw getrouwd leven met zo'n echtgenoot, begon zichzelf na 10 jaar huwelijk frigide te noemen tegenover mannen. Alleen de liefde voor een kind stelde mij in staat mijn tedere gevoelens te belichamen. Nu ben ik een volwassen vrouw die weinig weet van het echte gevoel van liefde. De mannen die ik ontmoet zijn emotioneel koud, en liefde beangstigt ons allebei. Ik heb geen grootvaders, ooms of hechte mannen die het gebrek aan vaderlijke gevoelens kunnen compenseren.