In cognitieve gedragstherapie, de tak van psychotherapie met de meest bewezen effectiviteit, begint het werk vaak met de analyse van automatische gedachten. Neem bijvoorbeeld de situatie van de heer Meursault, de hoofdpersoon uit het verhaal ‘The Outsider’ van de Franse existentialistische schrijver Albert Camus, een dertigjarige werknemer in een van de koloniale steden van Algerije, sprak aan de telefoon met een vriend op het werk. “Even later riep de beschermheer me naar zijn huis, en ik dacht dat ik een uitbrander zou krijgen: minder praten aan de telefoon, meer werken. Het bleek totaal anders te zijn. Hij gaf aan dat hij met mij over iets wilde praten. Er is nog niets definitief, alles zit in het project. Hij wilde mij gewoon iets vragen. Hij is van plan een kantoor in Parijs te openen, zodat hij daar ter plekke met grote bedrijven kan onderhandelen en deals kan sluiten. En hij wilde weten of ik ermee instemde daarheen te gaan. Hierdoor zou ik in Parijs kunnen wonen en een deel van het jaar kunnen reizen.” Het telefoontje van de baas was een situatie waar Meursault bepaalde gevoelens bij had. Camus beschrijft ze niet, maar er kan worden aangenomen dat Meursault zich angstig voelde. Misschien begon zijn hart te kloppen en stokte zijn adem. Misschien rookte hij drie sigaretten achter elkaar. Dit zijn emoties, fysiologische reacties en gedrag. Een gedachte die angst en bijbehorende reacties zou kunnen veroorzaken, is de volgende: "Ik krijg een uitbrander: praat minder aan de telefoon, werk meer." (negatieve voorspelling) - verwachting van het slechtste resultaat. b) gedachtenlezen - vertrouwen in het kennen van de gedachten van een andere persoon. In dit geval werden de automatische gedachte en waargenomen angst gecorrigeerd omdat de baas snel de reden voor de call en Meursault begon anders te denken. Bovendien is het interessant dat de reden voor het telefoontje precies het tegenovergestelde was van de verwachtingen van het personage. Als de beschermheer het gesprek plotseling had uitgesteld tot de volgende dag, had Meursault steeds meer ondergedompeld kunnen raken in deze gedachte en angst, dronken kunnen worden van cognac. , of zelfs de volgende dag niet naar het werk zijn gegaan. Maar Meursault zou zijn gedachte ook zelf kunnen corrigeren, zonder een gesprek met zijn baas af te wachten, als hij de methoden van de cognitieve gedragstherapie onder de knie had en over de volgende vragen had nagedacht: 1) Wat zijn de argumenten voor en tegen mijn gedachte, die op zichzelf geen bewijs nodig? Argumenten voor: “De baas heeft ooit een collega berispt omdat hij aan de telefoon was. Ook waarschuwde hij tijdens de bijeenkomst dat je niet moet telefoneren.” Argumenten tegen: “Hij zag mij en andere collega's vaak aan de telefoon, maar gaf geen commentaar. Toen hij die collega berispte, schold hij hem niet uit, maar vroeg hem het niet nog een keer te doen.' 2) Wat is de alternatieve verklaring? 'Hij belt om een ​​andere reden: werkproblemen, promotie, zakenreis.' 3) Wat is het ergste dat kan gebeuren, zal ik dit kunnen overleven, wat is het beste dat kan gebeuren en wat is de meest realistische uitkomst: “Het ergste dat kan gebeuren: hij zal tegen me schreeuwen. Ik zal boos zijn, maar ik kan er doorheen komen. In het beste geval zal hij me over een promotie vertellen. De meest realistische uitkomst: hij zal een extra taak geven." 4) Wat zijn de gevolgen van mijn geloof in automatisch denken? "Ik voel me angstig, ik kan niet ontspannen, ik kan mijn werk niet doen, ik rook en drink veel, ik doe dat wel geen tijd doorbrengen met Marie." 5) Wat zijn de gevolgen als ik van gedachten verander? "Ik kan het werk aan, kalmeer en geniet van de communicatie met mijn vriendin." 6) Wat moet ik doen? "Het is beter om door te gaan werken en dan mijn vriend ontmoeten, in plaats van naar bed te gaan en cognac te drinken, zoals ik eerder deed in dergelijke gevallen.' 7) Wat zal ik mijn vriend vertellen die zich in dezelfde situatie bevindt? 'Raimon, je weet niet waarom hij heeft je gebeld. Zelfs als het een uitbrander is, zal er niets ergs gebeuren. Hij zal je hiervoor niet ontslaan of een boete geven. Ja, het is onaangenaam, maar je kunt overleven.” Na een correct uitgevoerde analyse wordt door foutcorrectie de intensiteit van de verontrustende emotie verminderd.