Na de situatie van gisteren bij een vriend thuis, kwam ik met het volgende materiaal op de proppen: Je zit op een ochtend te ontbijten met je 4-jarige dochter. Ben jij een van die mensen die iets hebben met schoonmaken/netheid? Nou ja, zo ben je opgevoed. Dit punt verhindert dat u in alle rust kunt ontbijten, van de maaltijd kunt genieten en kunt zien hoe uw kind van dezelfde maaltijd geniet. In plaats daarvan dwingt jouw rage je om elke actie van je kind te begeleiden met een opmerking ("doe een servet op je shirt - je wordt vies", "eet boven tafel - de kruimels vallen op de grond", "niet doen" raak de kleding niet aan met je handen - je zult ze vies maken", "beweeg niet - je zult morsen"). Ik schrijf dit, het is niet alleen dat ik mijn eetlust verlies, het is dat de woede in mijn ziel uitbarst. Wat doet het kind op dit moment? Hij begint óf te verwarren wat volgt, óf onhandig iets af te vegen met een servet, waardoor de kruimels op de grond vallen en je rage tranen en naar binnen snelt. Je wordt boos en begint de situatie nog verder te escaleren. In deze situatie zal het kind beginnen te spelen door overmatige inspanning, of gaan huilen, of per ongeluk iets omverwerpen, omdat kinderen in zo'n omgeving onhandig worden. Wat gebeurt er eigenlijk? Een blik van buitenaf... Sommigen van hen waren duidelijk vergeten met wie ze te maken hadden. Als een persoon een obsessie heeft met schoonmaken/reinheid, moet hij ermee werken (realiseren, voelen, raadplegen) om het uiteindelijk onder de knie te krijgen, om de emotionele band met zijn kind te behouden en hem niet elke keer te vernederen tijdens een maaltijd of op een andere manier. zo’n soortgelijke situatie. Het is niet voor niets dat ik de nadruk legde op het woord ‘vernederen’. Dit is precies wat er in dergelijke situaties gebeurt. Wanneer een volwassene een bepaald gedrag van een kind verwacht, dat het kind niet kan reproduceren vanwege zijn psychofysiologische kenmerken, dringt de volwassene op zijn eigen gedrag aan, en koppelt hij de emotie van irritatie en vervolgens woede. En als er zulke sterke negatieve emoties bij betrokken zijn, hoort het kind helemaal niets, omdat deze emoties het vertrouwen van het kind in de volwassene blokkeren en het kind afsluit. De communicatie met een kind jonger dan 5 jaar is gebaseerd op een aantal belangrijke regels: Regel 1: als het kind iets niet doet zoals jij het wilt, is hij afgeleid en moet hij het 2 keer herhalen, of hij kan het gewoon niet en JIJ moet het ZELF voor hem doen en niet wachten, 10 keer herhalen , boos worden! Voorbeelden van dergelijke situaties: - Je komt naar de kleuterschool om je kind op te halen, vraagt ​​hem zich snel aan te kleden, want 's avonds heb je een belangrijk programma of gesprek. Hij doet het langzaam. Hij wordt afgeleid door een ander kind, wiens moeder prachtig speelgoed naar de kleuterschool heeft gebracht. Als je meer dan 2 keer herhaalt: “Kleed je snel aan! Kleed je snel aan!”, dan zul je hoogstwaarschijnlijk boos worden. Wat te doen in zo’n situatie? Trek de aandacht van het kind: "Kijk, de sjaal is een magische slang - oh - kijk hoe zijn ogen fonkelen" en begin het kind zelf aan te kleden. Commentaar: hij werd afgeleid door het speelgoed, niet omdat het hem niets kon schelen wat je zei het belang van snel klaar zijn, hij wilde je niet boos maken - hij vond het SPEELGOED gewoon leuk en hij werd meegesleept - Je komt van een wandeling, je schoenen zijn vies, het kind liep de gang in, de deurmat keek! jammerlijk achter hem aan liet het kind zich meeslepen door een huisdier of zag iemand in het huishouden iets doen - bezig met plezier - dat wil zeggen, hij liet zich meeslepen. Als je meer dan twee keer zegt: "Ga weer op de grond liggen - je schoenen zijn vuil", dan is het na de tweede keer beter om gewoon achter het kind te lopen en bezorgd te zeggen: "Oh, kijk, de vloer is onaangenaam - jij 'Je loopt erop met vuile schoenen - kijk, de vloer huilt ((en het vloerkleed was beledigd dat je zijn favoriete schoenen niet aan hem hebt laten liggen.') Commentaar: het kind liep in vuile schoenen, niet omdat 'hij wil' om je te dwingen de vloer vijf keer per dag te schrobben”, maar simpelweg omdat hij het vuil op zijn schoenen vergat en zich liet meeslepen door een of andere actie in de gang. Hier kun je de tweede regel schetsen bij het communiceren met kinderen jonger dan 5 jaar : Regel 2: als je iets moet doen voor een kind nadat je het verzoek 2 keer hebt herhaald, geef dan indien mogelijk commentaar, wat doe je dan