Vorig jaar zou ik het Jaar van de Waarheid willen noemen. Gezichten werden zichtbaar, de blik van mensen werd helderder, gevoelens werden onthuld en mensen begonnen helderder te zien. Er is veel schijn verdwenen, veel arrogantie. Het was alsof iedereen ooit nuchter was geworden en tot bezinning was gekomen. Het was alsof we beter begonnen te worden! Omdat we allemaal eerder leefden, was het niet langer mogelijk en het leven liet ons dit zien. Eindelijk hoorden we het. Ja, iemand begon het te horen ondanks problemen, ontberingen en verliezen. Of door moeilijkheden en taken. Er zijn velen die hun enthousiasme en geluk beginnen te horen. Geluk om te leven. We begonnen het heel, heel lang te voelen. Eeuwenlang, zo niet millennia lang, hebben mensen zichzelf vernederd en de wagen van de beschaving getrokken, en daarna hebben ze zichzelf vernederd en getrokken. En een tijdje was het zelfs interessant en inspirerend voor hen. Men geloofde dat dit allemaal ten goede kwam aan de ontwikkeling en een prachtige toekomst. Toen, na een tijdje, verdween dit enthousiasme, maar de gewoonte van nederigheid en prestatie bleef bestaan. Zonder inspiratie, zonder deze natuurlijke, levengevende kracht, zijn we overgestapt op een andere manier van functioneren. Mensen besteedden een groot deel van hun tijd aan het leren putten uit reserves. Levendigheid en natuurlijkheid – wanneer de bron van energie niet de lichaamsreserves zijn, maar het Leven zelf, de Geest, het universum – zijn uit eer verdwenen. Relaties zijn uit elkaar gevallen. De gezondheid van mensen is geworden... Het is weg. Helemaal niet. Zelfs gezonde jonge mensen voelen zich slecht en raken verslaafd aan pillen. Blijkbaar gaat het heel goed worden. Bovendien geloof ik er heilig in. Maar het pakte niet goed uit. Het wordt steeds erger en het ergste is dat dit nu de norm is! Leven in depressie en ziekte, zonder energie en verlangen, is de norm geworden! Leven zonder mensen en relaties is de norm geworden. Niet willen bewegen, niet iets willen creëren, jezelf, je leven willen creëren, jezelf willen manifesteren - het is de norm geworden Motivators van verschillende beroepen begonnen hier geld aan te verdienen! "Loop! Bereiken! Koop het! Het leven is mooi als je het hebt! Koop het! En opnieuw kopen! Koop rondleidingen in plaats van reizen, koop diploma's in plaats van kennis, snelle cursussen in plaats van ontwikkeling, koop het verlangen om te kopen! Voor het charisma van degenen die al weten hoe dit moet. Koop tassen, koop geluk, koop gezondheid met een synthetische pil, een gezonde huid met een modieuze crème, respect met een dure auto. Relaties voor een contract, vriendschap voor voordelen, liefde voor plezier en seks voor nederigheid.” Tot al het sap uit de mensen werd gezogen. Vluchtige vreugden en gekocht comfort werden de zin van het leven. In het begin nam de dwangmatige euforie van het verkrijgen van kracht toe. En toen vertrokken ze in dubbel volume. Mensen raakten zo energieloos en levenloos dat ze zelfs niet meer konden voelen en begrijpen wat er met hen gebeurde. Goedkoper leven voor duur werk is de norm geworden. Denken en de neiging van het leven komen nu voort uit depressie en minderwaardigheid: “het is beter op deze manier, op zijn minst op de een of andere manier, dan nog erger.” En tegelijkertijd blijft de verspilling van kostbare energie - de gewoonte om te kopen en te bereiken, doelen najagen als wortels, gedeeltelijk bestaan №2.