Ons leven is als een rivier. Soms strekt het zich uit over een grote uitgestrektheid, soms versmalt het tot de grootte van een steile bergdrempel. We weten nooit wat ons om de hoek te wachten staat. Wij kunnen alleen maar hopen. En als onze gebruikelijke verwachtingen van een stabiele toekomst afwijken van de realiteit die letterlijk op ons neerkomt, waardoor we in volledige verwarring en gebrek aan begrip achterblijven over hoe we verder moeten leven, dan leidt dit tot de levenscrises waar velen van hebben gehoord, en velen zijn dit al in hun leven tegengekomen. Wat zijn crises? Allereerst zijn dit OVERGANGEN. Overgangen naar een ander ontwikkelingsstadium als noodzakelijke voorwaarde voor het menselijk bestaan. Elke overgang naar de volgende fase, als een stap naar een nieuwe, nog onbekende, vernietigt de reeds bestaande gebruikelijke manier van leven en stelt iemand tegelijkertijd de taak om zijn vermogen te ontwikkelen om zich aan te passen aan volledig nieuwe omstandigheden. Nu we de volgende transitie hebben overwonnen, bevinden we ons in een relatief lange periode van stabiliteit – diezelfde relatieve rust – en krijgen we een gevoel van evenwicht, dat zo noodzakelijk is voor ons leven. Tot een nieuwe transitie... Sri Aurobindo zei op verbazingwekkende wijze over de eigenaardigheden van iemand die in een crisis verkeert: “...de grootste moeilijkheid van de OVERGANGSstaat is de interne leegte... We worden uiterst gevoelig en hulpeloos - het lijkt alsof we raken alles in de wereld – grijze en agressieve mensen, zware voorwerpen, walgelijke gebeurtenissen – de hele wereld lijkt ons volkomen absurd.” Dit is hoe we verschillende leeftijden van ons leven zullen ingaan, zoals pasgeborenen, zonder enige ervaring achter de rug, ongeacht hoe oud we zijn... Wat te doen? We kunnen alleen maar leren, leren LEVEN, in het besef dat er geen pasklare antwoorden zijn op al onze vragen. En ook om kennis te verwerven en te waarderen die inzicht geeft in wat er met ons gebeurt in het leven, en dit kan op zijn beurt bijdragen aan de ontwikkeling van veerkracht, die zeker nodig zal zijn in de nieuwe transitie. Dit artikel gaat precies daarover. Er zijn verschillende soorten crises... In de psychologische wetenschap worden levenscrises conventioneel onderverdeeld in ontwikkelingscrises in de kindertijd en leeftijdsgebonden crises in de volwassenheid. In deze publicatie zullen we proberen te kijken naar de eigenaardigheden van het ervaren van kindercrises bij meisjes. Er wordt een mens geboren! Het pad naar deze wereld is moeilijk, vereist overwinning en is in feite de eerste crisis van het leven. Het komt door het feit dat een kind uit een zalige, bijna ideale omgeving (in het geval van een gunstige zwangerschap) in een compleet andere wereld terechtkomt, die hem vreemd is. Werd hij verwacht, en in onze geschiedenis HAAR? Voor zonen wordt altijd verwacht, maar voor dochters zijn er heel andere verhalen... Te vaak beginnen vrouwen in psychologische consulten hun verhalen met het feit dat... 'mijn ouders hadden mij niet verwacht, ze wilden mij niet, ze wilden een zoon.” En ouders kunnen werkelijk harteloos zijn als ze deze feiten in detail aan hun dochters onthullen. Dit is pijnlijk om te beseffen. Het is zelfs nog pijnlijker om hiermee te leven, in een poging aan de wereld, en in de eerste plaats aan de belangrijkste figuur (namelijk de Vader), te bewijzen dat ik niet slechter ben dan een zoon! Ik kan het, ik zal vechten voor jouw liefde, ik zal bewijzen dat ik sterk ben, dat ik iets waard ben! Dit is hoe de eerste ervaring van concurrentie met mannen zal beginnen... Maar dit zal later gebeuren, wanneer het meisje dit op bewustzijnsniveau kan begrijpen. Ondertussen ervaart ze onbewust spanning, samen met de spanning van haar moeder, die de verwachtingen van haar man niet lijkt te hebben waargemaakt en dit zal op de een of andere manier haar ontwikkeling en vorming als persoon beïnvloeden. Kinderen groeien op en tegen het derde levensjaar leren ze zich te onderscheiden van de wereld om hen heen. "Ik mezelf!" - de slogan van deze tijd. Dit is ook het tijdperk van verbazingwekkende avonturen en ontdekkingen in deze uitgestrekte en onbekende wereld en de eerste sociale ervaring. En hoe voer je dit onderzoek uit zonder bloedneuzen, gebroken knieën, gescheurde broeken en jurken!? Wat kan er van jongens worden afgenomen, daarom zijn het jongens... Maar jullie zijn meisjes! Dit betekent dat je netjes, opgeruimd, schoon, enz. MOET zijn. enz. Wat zeg ik je! Ieder van ons herinnert zich de ervaring dat we te horen kregenmoeder voor de gescheurde strik waarmee we de poot van een hond van klei in de zandbak bonden; naar een jurk die hopeloos bevlekt is met de melk van paardenbloemen (dus wat als ze geel en donzig zijn als kippen) en nog veel meer... En dan verdwijnt de zoekactiviteit naar het meisje onvermijdelijk naar de achtergrond, en haar uiterlijk met alle verplichte dingen komt naar voren sociale kenmerken van een gehoorzaam en braaf meisje. En dit alles om belangrijke volwassenen te plezieren: mama en papa. Het kind is bereid hier alles voor te doen, zelfs zichzelf en zijn behoeften in de steek te laten. Heel vaak eindigt dit ermee dat het kind geremd lijkt te raken, wat zich vooral kan uiten in een verlies aan interesse in het leven. Een soort kleine ‘grootmoeder’ die het leven al beu is. En dan komt er een leeftijd waarop het voor een meisje heel belangrijk is om de liefde van de Vader voor zichzelf te bevestigen. Dit is tenslotte haar eerste ervaring van interactie met de belangrijkste Man, die voor de rest van haar leven betekenis en gevolgen voor haar zal hebben. Brengt de Vader manifestaties van het vrouwelijke in zijn dochter naar voren, moedigt hij haar hierin aan, respecteert hij haar vrouwelijke kant en laat hij haar een prinses zijn? Vrouwen die in hun kindertijd dergelijke relaties met hun vader positief hebben ervaren, onderscheiden zich altijd door een hoog zelfbeeld, zelfvertrouwen en geloof in hun vrouwelijke uniciteit. Ze zijn gratis, ze hoeven deze uniciteit en schoonheid niet met kunstmatige middelen te bevestigen. Ze weten het al: “Ik ben mooi!” De tegenovergestelde, ongunstige ervaring is dat het meisje wanhopig begint te vechten voor de liefde van haar vader: concurreren met broers of andere mannen op het gebied van intelligentie, kracht, behendigheid, enz. En wordt geleidelijk een krijger in harnas. Hoe kun je anders leven in een wereld waarin je altijd je plek in de zon moet verdedigen? Dan komt de tijd van school, waarin je enerzijds wordt geleerd voor jongens te zorgen, terwijl je vaker het moederinstinct ontwikkelt. dan het vrouwelijke principe. Aan de andere kant blijven ze actief de prestaties van meisjes en jongens vergelijken, waardoor de concurrentie tussen hen wordt geactiveerd, wat in de eerste plaats kleine mannen schaadt en in de tweede plaats een ‘hersenexplosie’ veroorzaakt bij kleine vrouwen. Omdat de dubbele betekenis van de berichten van volwassenen uiterst tegenstrijdig is: "Gedraag je je als een meisje?", "Wat kunnen we van ze leren, meisjes!" en "Je bent een meisje!" Is het dan waardig of vernederend om een ​​meisje te zijn? Dat is de vraag. En nu is de adolescentie... het begin van het opgroeien, door het ontwaken van het lichaam, door de krachtige ontwikkeling van het intellect en door de vragen “Wat wil ik worden? Wie ik wil worden?" Dit is een van de belangrijkste periodes in iemands leven. De resultaten van het ervaren van deze crisis zullen een weerklank vinden in uw toekomstige leven. De ervaring van een crisis wordt hier vooral geassocieerd met lichamelijkheid. Dit is tenslotte de periode van de eerste initiatie, waarvan de essentie de transformatie van een meisje in een vrouw is. Een heel belangrijk en betekenisvol moment in het leven van ieder van ons! En waar het helaas vaak in verandert. In plaats van een viering van het bewustzijn en de acceptatie van iemands aard, is er verwarring, onbegrip en angst. Het was gewoon onfatsoenlijk en zelfs beschamend om hier heel lang over te praten. Hoeveel kleine en grote tragedies die hiermee samenhangen, herinneren we ons uit ons leven en uit de levens van andere vrouwen. Door dit hier te vermelden, wil ik niet de mening van de wereld over deze kwestie veranderen. Ik wil alleen de aandacht vestigen op het ‘nut’ van dergelijke pseudo-attitudes en proberen te kijken naar de gevolgen ervan voor de persoonlijke ontwikkeling van een vrouw. Kan een vrouw vrij zijn zonder zichzelf in haar lichamelijkheid te accepteren? Waar leidt dit toe in de toekomst? In de eerste plaats leidt het tot het negeren van de behoeften die verband houden met het lichaam, en bijgevolg tot het onvermogen om voor zichzelf te zorgen. Ik wil u er ook aan herinneren dat ieder van ons in de toekomst nog een crisis zal moeten doormaken – een crisis die verband houdt met het vervagen van ‘de kansen van vrouwen’. Maar dat is een ander verhaal... De periode van de adolescentie wordt in verband gebracht met een aantal belangrijkere aspecten in het leven van een meisje. Allereerst is dit een probleem van de houding ten opzichte van jezelf en je uiterlijk. Vaak manifesteert dit zich in afwijzing en het verlangen om zichzelf opnieuw te maken. Mogelijkheden van kunststof.