Van de auteur: Relaties tussen kinderen en ouders zijn, zoals we weten, niet altijd ideaal. In dit geval mag het aangaan van relaties niet aan later worden overgelaten ouders, die hem het leven gaven. Maar zoals vaak gebeurt in dit leven, is het met hun ouders dat velen het psychologische contact en een gemeenschappelijke taal beginnen te verliezen. Iedereen weet dat het probleem van vaders en zonen altijd heeft bestaan. In tegenstelling tot de verwachtingen van velen verschilt de psychologie van de moderne mens niet fundamenteel van de psychologie van de mens in het recente verleden. Het leven staat, zoals u weet, niet stil, er worden nieuwe mensen geboren, maar de problemen blijven hetzelfde, de relatie tussen ouders en kinderen blijft relevant als voorheen. Onbegrip van de kant van hun eigen ouders weerhoudt velen ervan zich werkelijk gelukkig te voelen. Hoe vaak horen we niet dat onbegrip tussen veel kinderen en ouders een afgrond is waarin alle persoonlijke ambities om iets te veranderen vallen. Als psycholoog komen zowel ouders als hun kinderen vaak bij mij met problemen omdat ze elkaar verkeerd begrijpen. Vaak vereist dergelijk werk dat de persoon die om hulp vraagt, aan zichzelf werkt en aan de problemen die zich voordoen, omdat je, om iets te veranderen, actie moet ondernemen. Consulting helpt u de juiste manier te vinden om contacten met uw dierbaren tot stand te brengen en te versterken, omdat in dit geval een gedetailleerde analyse van de spannende situatie plaatsvindt en een individuele oplossing wordt geselecteerd. Alleen een individuele aanpak helpt om veel dingen te verduidelijken en de noodzakelijke strategie te ontwikkelen, die bijvoorbeeld niet kan worden verkregen uit algemene aanbevelingen die op internet staan ​​en fungeren als een algemene oplossing voor alle problemen, wat fundamenteel verkeerd is Dit probleem herinner ik me een geval dat ik een paar jaar geleden had. Een 31-jarige jonge vrouw zocht advies; zij woonde gescheiden van haar moeder. De vrouw groeide op zonder vader en ging na haar afstuderen in de regio studeren aan het instituut in Voronezh, waar ze een kamer kreeg in een studentenflat. Marina, laten we de heldin noemen, was een goede student, kreeg een studiebeurs en wist toch wat bij te verdienen. Zelfs als tiener had Marina moeite met de communicatie met haar moeder, die haar persoonlijke leven probeerde te verbeteren en haar dochter voortdurend vertelde dat ze een last voor haar was. De situatie werd gecompliceerd door het feit dat het meisje volgens haar sinds haar kindertijd een niet-traditionele seksuele geaardheid had, die zeer zorgvuldig verborgen werd gehouden voor haar moeder, waardoor ze nog verder uit elkaar raakten. Tijdens haar studie aan het instituut bezocht Marina zelden haar moeder, hoewel ze in haar hart een groot verlangen had om dichter bij haar te komen. Na haar studie besloot ze in Voronezh te blijven wonen. Op 30-jarige leeftijd werd Marina's moeder ernstig ziek en al haar behandelingen moesten plaatsvinden in Voronezh. Als gevolg hiervan begonnen moeder en dochter samen te leven. Volgens Marina zijn ze gedurende de lange periode van hun gescheiden leven praktisch vreemden voor elkaar geworden. De dochter probeerde haar moeder op alle mogelijke manieren te helpen met de behandeling en vergezelde haar naar ziekenhuizen, maar haar moeder waardeerde deze zorg helemaal niet. De situatie werd ingewikkelder nadat de moeder hoorde over de seksuele geaardheid van haar dochter. Mijn ontmoetingen met Marina waren niet van korte duur, en voor het succes van de therapie besloot ik haar moeder bij het proces te betrekken. Het was niet eenvoudig om dit uit te voeren, zowel vanwege haar onwil om te werken als vanwege haar gezondheid. Het werkproces was niet eenvoudig en vergde veel tijd en inspanning van alle deelnemers. Na drie gezamenlijke bijeenkomsten was er echter sprake van duidelijke positieve vooruitgang en werden de bijeenkomsten opgeschort vanwege de behandeling van de moeder. De communicatie met Marina ging verder via de telefoon en via internet. Na 2,5 jaar stierf Marina's moeder door ziekte. Volgens de dochter was het de beste tijd die ze bij haar moeder doorbracht, alleen overschaduwd door haar ziekte. Ze konden die gemeenschappelijke taal vinden die ze voorheen niet hadden, en de moeder kon dat ook.