Van de auteur: Journal “Medicine and Ecology” No. 2 (63) 2012 is opgenomen in de lijst met publicaties van de Committee for Control in de sfeer van Onderwijs en Wetenschap van het Ministerie van Onderwijs en Wetenschap van de Republiek Kazachstan Khramkova Yu.A. Studie van enkele cognitieve parameters van angst en ongerustheid bij kinderen bij een bezoek aan de regionale kostschool van tandarts Karaganda voor kinderen met aandoeningen aan het bewegingsapparaat. Invoering. Angst, angst en pijn zijn bekende redenen in de tandheelkunde waardoor veel patiënten een bezoek aan de tandarts uitstellen of een behandeling weigeren. Pijn (en, als gevolg van pijn, het ontstaan ​​van angst en angst) wordt binnen de psychoanalytische benadering beschouwd als ‘werkelijke neurose’, binnen de gedragsmatige benadering wordt het bestudeerd als pijngedrag. Angst is een biologisch bepaald afweermechanisme. De hoeveelheid persoonlijke angst kenmerkt de ervaringen uit het verleden van het individu, dat wil zeggen hoe vaak hij situationele angst moest ervaren - als reactie op verschillende, meestal sociaal-psychologische stressoren (volgens Yu. L. Khanin). Zelfs als de patiënt niet daadwerkelijk aan een fobie lijdt, kan er angst ontstaan ​​die de tandheelkundige behandeling verstoort. Statistische beoordeling van angst voor de tandarts bij kinderen is door verschillende auteurs bestudeerd (Weistein 1980, Stricker en Howitt 1965, Cohen 1973). Fillevich N.I. en zijn collega’s (1981) bestudeerden de invloed van sterke angst en ongerustheid op de efficiëntie van een tandheelkundige kliniek [2]. De eerste groep omvatte patiënten met hoge niveaus van angst en angst, de tweede groep met lagere niveaus van angst. Uit de resultaten van deze onderzoeken bleek dat de tandarts ongeveer 20% meer tijd nodig had om met de eerste groep te werken. Hoewel de voorbereidingsperiode voor de caviteit (gemeten aan de hand van de boortijd) in wezen hetzelfde was voor beide groepen, moesten degenen in de groep met hoge angst het voorbereidingsproces regelmatig onderbreken, wat erop wijst dat de angst van de patiënt de effectiviteit van de behandeling verstoort. Aandoeningen waarbij de spanning toeneemt, zoals episodische angst, opwinding en angst, hebben specifieke gedragssignalen [1]. Wanneer het gevoel van angst onaangepast wordt door de manifestatie van overeenkomstige gedragsreacties, kan de patiënt de behandeling zelfs volledig weigeren. De staat van angst en angst kan worden geclassificeerd op basis van de volgende parameters: cognitief (cognitief), psychofysiologisch en gedragsmatig. Dit manifesteert zich als een snelle hartslag, zweten, spiertrekkingen en onwillekeurige bewegingen. In de literatuur worden onderzoeken naar angst en angst beschreven met behulp van projectieve tests en vragenlijsten: Manifestation Anxiety Scale, Spielberger-Trite Anxiety Scale, Human Figure Drawing Test, Cortex Dental Anxiety Test (CDAS). Het gebruik van deze tests bij kinderen is echter niet altijd mogelijk. W. Iyer beschrijft de volgende techniek om angst bij kinderen te beoordelen: het kind krijgt een vel papier van 9x11 cm met het verzoek een persoon van hetzelfde geslacht als hijzelf te tekenen. In dit geval drukt de tekening de mate van angst uit door zijn grootte. Een kleine, gecomprimeerde tekening drukt een hoge mate van angst en angst uit. Eenmaal opgekomen kan een toestand van grote angst het kind in dergelijke situaties een hele tijd vergezellen. Een voorwaarde voor het verzachten van angst en ongerustheid en het voorkomen ervan is het creëren en ondersteunen van een zacht zintuiglijk regime in het leven van de baby en inzicht in zijn emotionele toestand. Tegelijkertijd is het belangrijk om reeds gevestigde stereotypen in het leven te helpen overwinnen met behulp van angstige situaties waar het kind doorheen heeft gewerkt en waar hij doorheen heeft gepraat [3, 5, 6]. Een onderzoek naar psychologische problemen in de kindertandheelkunde stelt ons in staat de waarschijnlijkheid van hogere angst bij volwassen patiënten met negatieve herinneringen aan tandheelkundige behandelingen in de kindertijd te voorspellen. Dienovereenkomstig, als u de redenen kent.