In ~2015 kwam ik bij lichaamsgerichte therapie bij Tatyana Fischer. Ik doe de oefening: Op één stoel zit mijn Innerlijke Kind. Het gaat om een ​​jongen van ongeveer 6 jaar oud die huilt en onder het snot zit. En op de andere stoel staat de figuur van de innerlijke Ouder. Hij is een voorbeeld van standaard mannelijkheid: bebaard, brutaal en streng. Hij wil dit kind slaan omdat hij het gezeur beu is. "Blijf kalm en ga door!" - hij wil schreeuwen. Tatjana vraagt: hoe kan ik dit zelf doen? Deze vraag heeft iets in mij veranderd. Waar is de volwassene die het kind slaat, en waar is de mannelijkheid? Een bekend patroon dat al 18 jaar was ingehamerd en door Sparta en het leven tot een script was gepolijst. Ik kwam niet meteen terecht bij de normale psychotherapie, maar bleef vechten tegen clubs, esoterische praktijken en het lezen van populaire psychologie, waardoor de toestand opschudde. nog meer. Nog een aantal jaren lang heb ik het concept ‘wees een man’ heroverwogen. Er waren relaties waarbij het meisje de acties van een traditionele man verwachtte. Zodat ik degene zou zijn die de mammoet naar huis zou brengen, alles zou repareren en sneller, groter en sterker zou zijn. Ik voelde me benauwd in dit beeld en kon in de eerste plaats niet omgaan met de verwachtingen van mezelf. Er was geen ruimte voor mij achter hen. En de taak was niet geschikt voor de leeftijd vanwege het grote verschil dat ik begon te studeren: wat ben ik, heb ik empathie, tederheid en humor. Ik hou niet zo van concurrentie. Ik voel mij niet aangetrokken tot materiële prestaties als doel op zich. Ik reflecteer veel. En door socialisatie ben ik in staat om agressie met agressie te beantwoorden en voor mezelf op te komen. Het lijkt mij dat ik 60/40 mannelijk en vrouwelijk ben. Ik denk dat het oke is. En over het algemeen is alles oké als het je uitkomt! Nu heb ik een positieve houding ten opzichte van feminisme, een negatieve houding ten opzichte van het patriarchaat en verstarde genderrollen. En ik wil mezelf en de mensen om mij heen niet langer in een reeks functies en rollen indelen vanwege geslacht. Ik kan gewoon thuis zitten en voor het huis zorgen terwijl mijn vriendin meer werkt, en op een gegeven moment kan ik verantwoordelijkheden uitwisselen. Het hangt ervan af hoe en wie zich op dat moment meer op zijn gemak voelt. PS Zo'n foto zou in 2014 onmogelijk zijn geweest. Te onmannelijk, wat is het nu grappig