Goedemiddag, Alexey! Ik wil een nogal moeilijke vraag stellen die iedereen aangaat. Een paar jaar geleden overleed mijn vader. Mijn moeder en mijn vader waren gescheiden, ze gingen naar verschillende steden, communiceerden zelden, maar elk telefoontje was erg belangrijk en sensueel voor mij. Toch maakte mijn vader zich zorgen om hem. Hij werkte veel en zorgde praktisch niet voor zijn gezondheid. Vader stierf. Ik ontving medische documenten en was, eerlijk gezegd, geschokt. Er is een heel 'boeket' aan zweren. De vraag is dat mijn moeder ook een superwerkend persoon is en dat er geen excuus is om haar naar het ziekenhuis te slepen. Ze gaat niet op vakantie, ze gaat niet op vakantie. Ik weet niet hoe ik haar moet aanmoedigen om minstens één keer per jaar een jaarlijks examen te laten doen. Ik woon zelf gewoon in een andere stad en het is moeilijk om mij op afstand te overtuigen via de telefoon en ik wil niet naar mijn vader verwijzen en zeggen: "Kijk eens hoe ziek hij was, dat kun je niet doen." ? Hoe kun je je dwingen voor je gezondheid te zorgen? Psycholoog-hypnoloog Alexey Rusakevich antwoordt: Hallo. Het is heel belangrijk om niet te begrijpen hoe je je moeder ertoe kunt aanzetten om het te onderzoeken, maar waarom het je stoort. Je hebt al de nodige dingen gedaan die je voor je moeder kunt doen - je hebt haar eraan herinnerd, haar dokterscontacten gegeven, aangeboden om een ​​afspraak te maken of te helpen bij het maken van een afspraak, het is mogelijk, je bent bereid te betalen, enzovoort. Maar de persoon wil dit niet. Dit is haar keuze, ze is volwassen en je kunt haar niet dwingen, omdat je geen ouder bent. Dit moet moeilijk te aanvaarden zijn. Waarom? Misschien omdat je bang bent om te verliezen als gevolg van wat er met je vader is gebeurd. Vanwege de angst voor verlies kan er sprake zijn geweest van angst voor eenzaamheid of andere emoties die u tijdens het verlies heeft gevoeld. U streeft ernaar om voor uw moeder te zorgen en daarmee vecht u feitelijk tegen de angst voor verlies. Wellicht doordat u het verlies nog niet heeft meegemaakt en het verlies van uw vader nog niet heeft verwerkt. En deze emoties zorgen voor spanning, die je bewust of onbewust bestrijdt met behulp van de zorg voor je moeder. Moeder had minder onderzoeken nodig dan jij - dit is een reden om aan jezelf te werken. Je moet met het verlies werken - het verlies van je vader doorleven, accepteren, verdrietig zijn als je niet verdrietig was, huilen als je niet huilde, rebelleren en verontwaardigd zijn als je er geen tijd voor had. Foto: https://clck.ru/33WKuj En accepteer nog steeds het feit dat onze ouders helaas niet eeuwig kunnen leven. En dit is onaangenaam, pijnlijk, slecht, maar de wereld bestaat niet alleen uit lichte kleuren. Het bestaat uit donkere, dit is de harmonie en, tot op zekere hoogte, schoonheid. Dit zal moeten worden geaccepteerd om een ​​realistisch beeld van de wereld te hebben. Je moet beseffen dat ouders niet eeuwig zijn, wij zijn niet eeuwig, en zelfs onze kinderen, die eeuwig jonger zijn dan wij, zijn ook niet eeuwig. Dit is onaangenaam, maar het is belangrijk om te begrijpen dat er een bepaald percentage is dat iemand niet zal worden. En er is een kans van honderd procent dat hij dat op een dag niet zal worden. Het is onze taak om hierop voorbereid te zijn en ons niet te concentreren op het moment van verlies; we moeten leren ons te concentreren op het moment van vreugde van communicatie. Ik herhaal: we moeten accepteren dat we op een dag alles zullen verliezen, inclusief onszelf. Dit is triest en onaangenaam, maar dit is een reëel beeld van de wereld. Het creëert geen vervorming. Maar als we een realiteit die pijnlijk voor ons is niet kunnen accepteren, ervaren we spanning en worstelen we ermee. Dienovereenkomstig komt jouw spanning voort uit de worsteling met de onwil van je moeder om voor je gezondheid te zorgen. Dit is waar de spanning in relaties begint - in plaats van van elkaar te genieten, gebruik je communicatie om de toekomst te bestrijden, wat je misschien bang maakt. Nogmaals, je hoeft alleen maar te accepteren dat dit een volwassene is. Op een dag zal ook hij weg zijn en heb je de mogelijkheid om met deze persoon te communiceren. Verleg je aandacht hierop en het zal gemakkelijker worden. Als het moeilijk is om je aandacht te verleggen, werk eraan – ervaar het verlies van je vader in jezelf en het zal gemakkelijker worden. Accepteer het verlies van je vader, accepteer het verlies van dierbaren in het algemeen - je zult communicatie automatisch meer gaan waarderen, het moment meer gaan waarderen. Zo werkt het gewoon, omdat je niet meer tegen de toekomst hoeft te vechten. Mentale kracht!.