HOE EEN KIND TE WEIGEREN - Mam, kan ik niet gaan wandelen? Waarom? Kunt u zich uw gevoelens herinneren? Verwarring, wrok, onbegrip, irritatie, soms zelfs woede en boosheid. En waarom? Ten eerste omdat u geen uitleg heeft gekregen. Ten tweede omdat mijn moeder duidelijk een statushiërarchie heeft opgebouwd: “Ik ben de baas, jij bent de ondergeschikte.” Je moet doen wat ik zei. Dergelijke ouderlijke antwoorden als 'doe het zonder te praten!', 'omdat het moet', 'omdat ik beter weet', 'je kunt het niet en dat is alles' doen het kind niet alleen pijn, ze tonen ook gebrek aan respect voor het kind en de onwil van de ouders de plaats van het kind in te nemen. Een redelijke ouder die deze regels leest, zal waarschijnlijk opmerken: ‘Maar wat kunnen we doen? Het kind laten doen wat hij wil? Natuurlijk niet. Respect van ouders voor een kind impliceert ook de omgekeerde volgorde, namelijk respect van het kind voor zijn ouders. Ouders mogen zichzelf natuurlijk niet vergeten: hun verlangens, hun behoeften. Laten we daarom eens kijken naar voorbeelden van constructieve interactie en correcte weigering. Voorbeeld 1. Een kind vraagt ​​om te lezen/spelen, maar dat lukt op dit moment niet. De eenvoudigste manier om te antwoorden is natuurlijk: “Zie je niet dat ik het druk heb?” Maar het kan ook anders. Hurk voor hem neer, knuffel, kus en zeg: “Zoon, ik wil heel graag met je spelen. Maar nu moet ik zeker eten koken. We gaan tenslotte straks eten en het zal erg zijn als we niets te eten hebben. Kom op, help me, was de aardappelen, en dan gaan we spelen.’ Probeer in dergelijke gevallen het kind niet weg te sturen ("alleen spelen, en dan ..."), maar hem op de een of andere manier bezig te houden zodat hij naast je is. Wees niet bang om uw kind bezig te houden. Zelfs een tweejarige kan een plastic mes gebruiken om groenten te snijden, groenten te wassen, de vaat te drogen en ze uit de vaatwasser te halen, om nog maar te zwijgen van een ouder kind. Zelfs als een kind iets kapot maakt, heeft het meer voordeel dan kwaad, omdat hij deze tijd bij jou doorbrengt. Voorbeeld 2. Een kind vraagt ​​om snoep. De hardste weigering die je je kunt voorstellen klinkt ongeveer zo: “Ik wil ook heel veel!”, “Als ik het wil, wil ik het niet te veel!”, “Je weet nooit wat je wilt!” Zo'n weigering lijkt het kind te vertellen: "Jij en je verlangens zijn niet belangrijk." Laten we proberen de weigering te verzachten. Dit kun je doen door je kind te laten zien dat je om hem geeft: 'Zoon, ik wil je heel graag een plezier doen, maar het is schadelijk om veel snoep te eten. Laat me je een appel geven." Het kind vindt deze optie misschien niet leuk. en waarschijnlijk heeft u herhaaldelijk geprobeerd uw kind op deze manier te weigeren, maar zonder veel succes. Ja, dit gebeurt ook. Het kind heeft het recht om beledigd en boos te zijn. Maar net als je recht om een ​​kind te weigeren. Daarnaast kun je gebruik maken van humor. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'Als ik kon, zou ik zoveel snoep voor je kopen als je wilt. Duizend! Nee, tienduizend! Of zelfs een hele vrachtwagen vol snoep! Hoeveel wil je? Maar weet je, helaas zal het niet zo werken. Het is schadelijk om veel snoep te eten. Laten we de snoepjes dus vervangen door gedroogd fruit of gewoon fruit. Voorbeeld 3. Het kind wil niet naar bed en vraagt ​​om nog wat tv te kijken. Ik denk dat je al raadt dat de optie 'Ik zei slaap, dat betekent slapen'. is niet de beste? Je kunt je kind afleiden en je ervaringen met hem delen: “Weet je, toen ik klein was, ging ik ook echt niet graag naar bed. En ik vroeg mijn moeder om bij mij te komen zitten. Laat ik ook bij je zitten, een sprookje vertellen of een boek voorlezen?’ Wat levert dit het kind op? Begrijpen dat ik niet alleen ben, dat mijn moeder mij begrijpt, dat mijn moeder zelf in een soortgelijke situatie zat. En dit zijn belangrijke woorden van steun die het kind zo nodig heeft. Er zijn geen exacte, alleen echte woorden. Er bestaat niet één recept dat voor iedereen geschikt is. Maar elke moeder kan intuïtief voor haar kind de woorden vinden die hij nodig heeft.