Een week geleden stierf een man voor mijn ogen. Het was een warme en zonnige dag. Ik lag in een hangmat in de schaduw van palmbladeren en las een boek. Een volwassen en sterke man kwam uit het water en viel op de kust. Noch de hartmassage en het geschreeuw van zijn vrouw, noch de reddingswerkers en ambulanceartsen konden hem helaas redden. Wat was het? Hartaanval? Hartinfarct? Of gewoon het lot? Onbekend. In een oogwenk - voor eens en voor altijd is er geen persoon meer. Het is griezelig, nietwaar? Hoe kwetsbaar ons leven is, en we leven als onsterfelijken, dacht ik. Soms lijkt het mij dat mensen op hun dertigste sterven, maar ze pas begraven als ze zeventig zijn. In mijn praktijk is de afgelopen drie jaar het aantal gevallen van depressie, apathie, paniekaanvallen, gevoelens van leegte, de totale eenzaamheid en zinloosheid is toegenomen tot 95% van het totale aantal verzoeken.Groundhog Day, een gevoel van een doodlopende weg of een dode lus - dit is hoe mensen hun leven nu beschrijven. Degenen die soortgelijke toestanden hebben meegemaakt, weten hoe pijnlijk ze zijn. Als het lijkt alsof alles aan de buitenkant in orde is en het leven een succes lijkt, maar één ding onduidelijk is: waarom is het zo slecht aan de binnenkant?! Ik wil niets, en ik heb nergens de kracht voor. Op zulke momenten denken we plotseling na over ons doel en de zin van het leven. Doel is wat een diepe betekenis geeft aan onze doelen, beslissingen en acties. Maar helaas kunnen slechts enkelen dit nauwkeurig bepalen, omdat ze één grote fout maken: ze brengen hun hele leven door met het beklimmen van een ladder die tegen de verkeerde muur is geplaatst... "Wat is voor jou het ergste in het leven?" — Deze vraag stel ik vaak aan mijn patiënten. Sommige mensen antwoorden dat ze hun ouders of kinderen zullen verliezen, anderen zeggen dat ze zonder gezondheid of geld zullen achterblijven. Voor mij is het ergste wat je kunt doen doodgaan terwijl je leeft. De dood is niet het grootste verlies. Het grootste verlies is dat wat in ons sterft terwijl we leven. De meesten van ons zijn bang om dood te gaan, omdat we niet weten wat het betekent om echt te leven. En zolang we bang zijn voor de dood, zullen we bang zijn voor het leven. Ik heb een zeldzame diamant in mijn persoonlijke cache: een praktische oefening voor speciale gelegenheden. Ik heb het maar één keer uitgevoerd, op het moeilijkste moment van mijn leven, maar de resultaten schokten me met hun kracht tot in de kern. De antwoorden die ik door deze oefening uit het onbewuste ontving, lieten me duidelijk de richting van het pad voorwaarts zien. Ik nodig de meest moedigen uit om deze gedurfde en verbazingwekkende stap te zetten - een stap op weg naar het pad van hun ware bestemming. Waarom moedig? - je vraagt. Want in je verbeelding moet je in aanraking komen met het einde van je leven. Zoals je weet, verdwijnen alle angsten in het aangezicht van de dood - en dan kun je duidelijk zien waar je je enige leven aan zou willen besteden. Ik wacht op je in de eerste maand van de lente - we zullen tot leven komen en weer tot leven komen. Er zijn contra-indicaties © Koledina M.V., 2023. Schrijf voor meer informatie 'PURPOSE' in privéberichten of in WA +79173673881