Alle mensen kunnen op verschillende momenten in hun leven in verschillende mate eenzaamheid ervaren. In de moderne wereld voelen we ons, ondanks het snelle tempo van het leven en de veelbewogenheid ervan, en de aanwezigheid van een groot aantal mensen om ons heen, vaak eenzaam van binnen en ervaren we hierdoor verdriet en teleurstelling. Eenzaamheid kan vooral acuut en ernstig worden gevoeld op oudere leeftijd, wanneer volwassen kinderen hun eigen, gescheiden leven leiden, een echtgenoot er misschien niet meer is, de vriendenkring kleiner wordt en een persoon uitsluitend in zijn eigen samenleving blijft. De huidige gebeurtenissen in de wereld die verband houden met de wereldwijde Covid-19-pandemie dwingen ieder van ons om zich tot het onderwerp eenzaamheid te wenden en na te denken over hoe we met dit gevoel kunnen omgaan, terwijl we gedwongen worden meer thuis te blijven en onze ontmoetingen met dierbaren te beperken. Om te beginnen is het de moeite waard om het verschil te begrijpen tussen alleen zijn en je eenzaam voelen. Kunnen we ons eenzaam voelen als er mensen in de buurt zijn? Is het mogelijk om alleen te zijn met jezelf en geen gevoelens van eenzaamheid te ervaren? De Oostenrijkse psycholoog en psychotherapeut Alfried Längle gelooft dat eenzaamheid gevoeld wordt als er een gebrek aan contact is in een relatie, zowel met een andere persoon als met jezelf. Bijvoorbeeld als we iemand anders hebben ontmoet, maar we niet de gelegenheid hebben om over ‘ik’ en ‘jij’ te praten, over wat er in ons hart leeft, over wat ons echt zorgen baart, over onze gevoelens. Het is belangrijk dat iemand weet wat een ander doormaakt, waar hij aan denkt, wat hij doet. Met deze kennis kan het begrip tussen mensen waar we allemaal naar streven, worden bereikt. Omdat een persoon een sociaal wezen is dat zich in de samenleving bevindt, heeft hij relaties en een gevoel van verbondenheid en gemeenschap met andere mensen nodig. En het uiteenvallen of onvoldoende verbindingen met dierbaren, met geliefde dieren en zelfs met dingen kan gepaard gaan met gevoelens van verdriet, verlies, verlatenheid en eenzaamheid. Dat wil zeggen, eenzaamheid wordt veroorzaakt door het gebrek aan kwaliteitsrelaties met mensen en met zichzelf, of een verstoring van het functioneren van deze relaties. Er is een mogelijkheid om uw verlies en eenzaamheid te ervaren, zelfs als u zich in de familiekring bevindt. Je kunt je echter gelukkig voelen in eenzaamheid als je leert met jezelf te communiceren. We kunnen dus concluderen dat het recept voor eenzaamheid het opbouwen van rijke, volledige, echte relaties met de mensen om je heen en met jezelf kan zijn. A. Langle beschrijft de componenten waaruit een volwaardig contact tussen twee mensen bestaat. Dit proces, waarbij ieder van de deelnemers de kans krijgt om gezien en begrepen te worden, noemt hij een ‘ontmoeting’: De basis van goed contact is respectvolle aandacht voor de gesprekspartner en het gevoel dat de communicatiepartner je wederzijds respecteert is om elkaar eerlijk te behandelen als vriend, wanneer beide mensen de grenzen van de ander respecteren en de gesprekspartner serieus nemen. En het laatste deel is de erkenning van de waarde van de persoon met wie de communicatie plaatsvindt door de aanduiding van wat je leuk vindt zijn woorden en manifestaties. Bestaande goede en vriendelijke relaties, wat er met ons is gebeurd, wordt bewaard in onze herinneringen en blijft in ons bestaan. Het vervullen van relaties uit het verleden kan dus een bron van geluk voor ons zijn als we alleen zijn. En het is ook belangrijk om ons goed te voelen op momenten van eenzaamheid, wanneer er geen gelegenheid is om met andere mensen samen te zijn, om een ​​echte relatie te hebben. met onszelf. Een belangrijk element bij het opbouwen van dergelijke relaties is het leren voeren van een interne dialoog, het praten met jezelf. Dit betekent dat een persoon moet leren luisteren naar wat er in hem opkomt, en dit serieus en met respect moet behandelen, zijn gedachten, gevoelens en ervaringen niet moet weggooien, maar moet toestaan ​​dat ze zich ontvouwen en bestaan. Openheid voor zichzelf – iemands verlangens, angsten, angsten, vreugden en pijnen – stelt iemand in staat te zien en te horen.34-59.