Elke dag worden we geconfronteerd met de noodzaak om beslissingen te nemen. Sommige zijn gemakkelijker voor ons, maar als we aan anderen denken, ervaren we vaak een hele reeks interne tegenstrijdigheden. En het lijkt erop dat hoe langer we in de denkfase zitten, hoe meer we daarin vastlopen. Waarom gebeurt dit? 1. Zoeken naar absolute zekerheid (ideale oplossing). We proberen zo dicht mogelijk bij de enige “juiste” oplossing te komen, om het ideale pad te kiezen. Een ander kiezen = een fout maken, en wie van ons maakt graag fouten? Misschien wel de belangrijkste fout van deze manier van denken is dat het ideale pad inherent bedrieglijk is. Er bestaat geen ideaal. Maar er is de meest optimale. Dat wil zeggen, degene die van alle opties op dit moment het meest bij u past, houdt absoluut geen rekening met onze mogelijkheden en is in werkelijkheid nauwelijks haalbaar. Wachten op het juiste moment. “Als A gebeurt, dan zal ik uiteindelijk B zijn” - Ik denk dat deze constructie bij velen bekend is, dat ben ik zeker! Of misschien gebeurt het helemaal niet. En zullen we ons dan gelukkiger voelen in deze verwachting? Ergens diep van binnen begrijpen we immers dat er geen ‘steriele’ omstandigheden bestaan; er bestaat altijd een risico dat er iets misgaat. En is het dan niet beter om dat moment zelf te creëren, in plaats van te lijden onder de denkbeeldige onmogelijkheid om jezelf nu te realiseren? Vol verwachting vertrokken. Het is geweldig om te fantaseren en te dromen! Dit is een geweldige bron van inspiratie. Maar net als al het andere heeft de medaille een keerzijde: we houden geen rekening met onze werkelijke capaciteiten. We stapelen onszelf op met zoveel van onze eigen verwachtingen over wat ons moet lukken, dat we onze eerste stappen zo lang mogelijk uitstellen. Waarom? Omdat we een groot resultaat verwachten, waarbij we onze werkelijke capaciteiten op dit moment negeren, en tegelijkertijd bang zijn voor mislukking in de toekomst. Een realistisch standpunt en de theorie van kleine stappen stellen ons in staat het proces zachter en toegankelijker te maken. En begin nu.4. Voortijdige acties. Je bent bijvoorbeeld net begonnen na te denken over het veranderen van baan, en de volgende dag teken je een ontslagbrief. En nu, een paar maanden later, besef je dat er iets misgaat, scroll je opnieuw door vacaturesites op zoek naar een baan. Ja, in theorie komt deze actie overeen met het idee van “iets veranderen, maar er wordt absoluut geen rekening mee gehouden wat nu te doen? Verandering is goed als het ons kwalitatief gelukkiger maakt. Alleen wijzelf weten hoe we gelukkiger kunnen zijn. En het is belangrijk om juist vanuit deze kennis te handelen, en niet vanuit een tijdelijke impuls. En als je niet weet wat het beste voor je is, is er altijd de mogelijkheid om daarover na te denken in een therapeutische sessie 😉 een consult via TG / WhatsApp op telefoonnummer: +7 921 771 -35-30 of op de website: https://marupsy.ru/TG-channel: https://t.me/marugovorit