Het is geen geheim dat de psycho-educatie van de bevolking in Rusland op een relatief laag niveau staat. De meeste mensen associëren het woord ‘psyche’ met iets schandelijks en ongezonds, en het bijvoeglijk naamwoord ‘mentaal’ wordt zelfs gezien als een soort diagnose. Om deze reden, maar ook vanwege de stereotypen die worden gegenereerd door de populaire cinema en ongekwalificeerde specialisten, schamen velen zich om psychologische hulp te zoeken: “Waarom heb ik een psycholoog nodig? Ik ben niet gek!”, “Ik kom er zelf wel achter, ik ben normaal!”, “Normale mensen hebben geen psychologen nodig”, enz. Maar hoe waar zijn deze oordelen? En maakt de aanwezigheid van psychische problemen iemand tot een ‘psycho’? Dit artikel is bedoeld om mensen die geen psychologische opleiding hebben genoten, een idee te geven van wat een ‘mentale norm’ is, welke vragen kunnen (of moeten) worden gesteld; worden gericht aan een psycholoog; wat is het verschil tussen een psycholoog en een psychotherapeut? Wie is een psycholoog, wat doet hij en met wie werkt hij samen? Psycholoog is een specialist met een hogere psychologische opleiding die werkt met klinisch gezonde mensen en psychologische diensten verleent gericht op persoonlijke groei en ontwikkeling (coaching, training, psychologische begeleiding), correctie van verworven tekortkomingen in gedrag en denken die geen organische basis hebben ( psychologische begeleiding, psychocorrectie). Stelt geen diagnoses en heeft niet het recht medicijnen voor te schrijven. Als iemand klinisch gezond is, betekent dat dan dat hij “normaal” is? Waarom heeft hij een psycholoog nodig? Om deze vraag te beantwoorden, moeten we het concept van mentale norm beschouwen. Het is logisch om aan te nemen dat de mentale norm de volledige afwezigheid van pathologieën en psychische stoornissen is, zeggen ze, als een persoon 'normaal' is, zou hij geen problemen moeten hebben. In feite is alles iets ingewikkelder: de absolute norm is een statistisch concept dat in de natuur niet bestaat, dat is uitgevonden om de ernst van psychopathologische aandoeningen te beoordelen. Dit betekent dat geestelijke gezondheid en de aanwezigheid van psychische problemen elkaar niet uitsluiten. Simpel gezegd: geestelijk gezonde mensen kunnen tot op zekere hoogte ook bepaalde moeilijkheden op mentaal gebied ervaren, en dit is volkomen normaal. Laten we voor een beter begrip eens kijken naar de belangrijkste soorten psychologische problemen waarmee iemand te maken krijgt. N.D. Linde identificeert de volgende psychologische toestanden (in volgorde van toenemende problemen): 1) Supernorm – een zeer productieve toestand met een hoog bewustzijnsniveau. Dergelijke mensen hebben geen uitgesproken problemen, en ze komen voornamelijk voor op het gebied van zelfrealisatie en zelfactualisatie (consultatie, coaching). Helaas komt deze aandoening veel minder vaak voor dan we zouden willen. 2) Normaal, zou je kunnen zeggen , "gulden middenweg". Naast kwesties van zelfrealisatie, behandelen dergelijke mensen ook kwesties die verband houden met moeilijkheden bij het nemen van belangrijke beslissingen, het plannen van tijd, het stellen van levensprioriteiten, wederzijds begrip met dierbaren, enz. (advies, training). Zoals je ziet kunnen ook geestelijk gezonde mensen moeilijkheden ervaren. Hun eigenaardigheid ligt in het vermogen om: a) hun aanwezigheid te accepteren; b) Vererger hun koers niet; c) Hulp zoeken zonder zelfveroordeling en zonder angst voor het oordeel van anderen. 3) Onaangepast gedrag is een toestand waarin iemand zich niet in staat voelt “zijn plaats te vinden” in de samenleving, of zich, nadat hij die heeft gevonden, niet gelukkig voelt. Dit kan te wijten zijn aan aangeboren karaktereigenschappen, maar vaak is er sprake van een soort intern conflict dat gepaard gaat met een onvoldoende bewustzijn en acceptatie van iemands individuele kenmerken (counseling). In elke samenleving zijn er sociaal goedgekeurde en sociaal afgekeurde persoonlijke kenmerken. Maakt de aanwezigheid van dit laatste iemand abnormaal? Nee, maar vaak lijden degenen met dergelijke kwaliteiten onder de afkeuring van anderen of onder interne spanningen die voortkomen uit onvervulde behoeften. Laat deze toe.