Onbewust deed ik er alles aan om te voorkomen dat de twee werelden die in mij bestaan, elkaar raken. Ik vermeed alle mogelijke verbindingen tussen de werelden van het dagkind en het nachtkind dat ik had gecreëerd, en deed mijn best om niets van de een naar de ander te laten overgaan. -Marilyn Van Derbur. Psychisch trauma is schade aan de psyche veroorzaakt door een negatieve invloed Er vindt een gebeurtenis plaats die niet kan worden afgehandeld. De emoties zijn te sterk. De aard van de gebeurtenis is zodanig dat het het voorheen aanvaarde beeld van de wereld tenietdoet. Het meisje overleefde de verkrachting. Is deze gebeurtenis traumatisch? Ja tuurlijk. Ze ervaart gevoelens met een extreme intensiteit: angst, schaamte, woede, walging en andere gevoelens waar ze in haar eentje niet mee om kan gaan. In haar beeld van de wereld zou iets soortgelijks met iemand anders kunnen gebeuren, maar niet met haar. Wat gebeurt er in dit geval met de psyche? De psyche valt uiteen in uiterlijk normale en affectieve delen. (We zullen verder de afkorting van Onno Van der Hart gebruiken. VNL is een uiterlijk normale persoonlijkheid. AL is een affectieve persoonlijkheid.) VNL is behoorlijk adaptief en in staat om aan de eisen van vandaag te voldoen - naar het werk gaan, huishoudelijke klusjes doen, bouwen zakelijke en persoonlijke relaties. De ANP ervaart niet de emotionele pijn of andere gevoelens die met de traumatische gebeurtenis gepaard gaan. VNL is “in orde.” AL bestaat volledig uit shock-emoties en overtuigingen die verband houden met de traumatische gebeurtenis. De psyche valt dus uiteen en is niet langer integraal. De associatieve verbindingen tussen hersencellen werken echter zodanig dat de AL periodiek nog steeds de precaire rust van de VNL binnendringt. Deze indringers lijken alsof je keer op keer in dezelfde situatie leeft. Het is een pijn die niet weggaat. Dit is een angst die alleen maar groeit. Dit is een wrok die steeds sterker wordt. Dit zijn overtuigingen als: ‘Ik ben vies’, ‘Het is mijn schuld’, ‘Dit overkomt normale mensen niet’. De ernstige aandoening zal voortduren totdat de ANP de controle over emoties en gedrag terugkrijgt. Een persoon kan in zijn eentje de invasie van AL of de terugkeer naar de post van VNL niet regelen. Strikt genomen ervaart iedereen in de loop van zijn leven een aantal psychotrauma's. Een trauma kan een gedwongen ontslag van het werk, een pijnlijke scheiding of een conflict met een dierbare zijn. Het is opmerkelijk dat dezelfde gebeurtenis voor de een een trauma zal zijn, maar voor de ander zal het gewoon een uiterst onaangenaam feit blijven. De psyche valt altijd uiteen tijdens een trauma. Als iemand echter zijn gevoelens met andere mensen kan delen, sociale steun, sympathie en acceptatie kan krijgen, hoor dan woorden als: "het is niet jouw schuld", "dit gebeurt", "Ik ben bij je"; dan kan de psyche haar integriteit terugkrijgen door herinneringen aan de traumatische gebeurtenis in haar levenservaring op te nemen. Dit is hoe het normale verloop van een trauma eruit ziet. Laten we terugkeren naar ons meisje met het trauma van verkrachting. Laten we aannemen dat ze die dag naar het politiebureau kwam. Wat zal ze waarschijnlijk tegenkomen op de afdeling? Met minimaal onverschilligheid, maximaal beledigingen en grofheid. In dergelijke omstandigheden treedt retrauma op: herhaald trauma aan de psyche. De psyche valt weer uiteen en vormt een of meer affectieve delen. Waarom is het zo erg dat er ogenschijnlijk normale en affectieve delen in de psyche zijn, naast de regelmatige en altijd onverwachte invasie van AL met zijn shock-emoties? In feite is VNL, ondanks de aanpassing aan de omringende wereld, een uiterst achtergesteld onderdeel. Ze kan alleen die gevoelens ervaren die haar veilig lijken en die geen verband houden met affectieve delen. Een persoon die zich in een ANL bevindt, wordt dus gedwongen een leven te leiden dat extreem arm is aan emoties en gebeurtenissen; en periodiek uit het leven vallen terwijl je in de AL bent, stikkend in extreme emoties. (Dit artikel maakt gebruik van illustraties van Margaret Keane).