In de volwassenheid bereikt een persoon het hoogtepunt van zijn volledige bloei op alle gebieden van het leven en de pieken van professionele productiviteit, wat tot een persoonlijke crisis leidt. De volwassenheidsperiode wordt gekenmerkt door twee belangrijke crises. De eerste daarvan, die niet gepland is, is de crisis van veertig jaar, die: a) de nieuwe vorming van de periode van volwassenheid demonstreert: productiviteit gebaseerd op een complex van ouderschap en professionele competentie; b) dupliceert de “Crisis van de zin van het leven” (crisis van 30 jaar) en stelt u in staat deze te voltooien als deze niet op tijd is gedaan. In de crisis van 40 jaar moeten individuen de betekenis van hun leven heroverwegen en opnieuw opbouwen. Een crisis stopt bijvoorbeeld een persoon in zijn professionele ontwikkeling, leidt tot een afname van de professionele productiviteit en creatieve kansen, wat bijvoorbeeld kan leiden tot een radicale verandering van beroep, enz. Een crisis brengt een persoon er niet alleen toe om zijn persoonlijke ervaring in de rol van seksuele ervaring in de rol van seksuele partner, echtgenoot, ouder, enz. te heroverwegen, en een definitief besef te krijgen van de aard van huwelijksrelaties, maar verergert deze ook ernstig. een aantal redenen, bijvoorbeeld: kinderen groeien op en gaan uit elkaar, een van de familieleden en vrienden sterft, de invloed van belangrijke mensen blijft bestaan, enz. En als de echtgenoten geen gemeenschappelijke, serieuze verenigende en belangrijke ‘ankers’ hebben, behalve kinderen. dan, zoals de ervaring met psychotherapie laat zien, gaat het paar uit elkaar. De crisis van 40 jaar leidt ook tot de desintegratie van het bestaande ‘Ik-Concept’ in onafhankelijke componenten, wat leidt tot inconsistentie, bijvoorbeeld: *binnen het gevoel van eigenwaarde, bijvoorbeeld: hij kan zijn intelligentie hoog inschatten en zijn fysieke capaciteiten, enz.; *tussen paspoortleeftijd en intern gevoel, bijvoorbeeld: een persoon kan zichzelf ouder of jonger beoordelen dan zijn werkelijke chronologische leeftijd, enz. * tussen tevredenheid over zijn eigen lichaamsbeeld en zelfperceptie van welzijn en geluk; *tussen persoonlijke verwachtingen van het individu, voorspellingen van het gedrag van het individu zelf en andere mensen in welke situatie dan ook, en het daadwerkelijke gedrag van het individu zelf en andere mensen in situaties in het echte leven. De ineenstorting van het ‘Ik-Concept’ wordt in de eerste plaats veroorzaakt door het gebruik door het individu van beschermende vormen (rationalisatie en ontkenning), in het proces van natuurlijke weerstand tegen crisisverschijnselen (E. Claparède, R. Burns en anderen).)