Van de auteur: Het artikel werd voor het eerst gepubliceerd op de website. Wanneer we in sprookjestherapiegroepen deelnemers uitnodigen om een ​​sprookje over zichzelf te schrijven, worden we geconfronteerd met uitroepen van verontwaardiging: “Waar heb je het over! We weten niet hoe, we hebben nog nooit geschreven, en over het algemeen hebben we niet genoeg verbeeldingskracht!” En dan raden we aan pen en papier te nemen en volledig op uw eigen hand te vertrouwen. Ja, ja, het is een hand met een pen die op magische wijze een stukje van je innerlijke realiteit in een sprookje zal omzetten, en wat er uiteindelijk gebeurt zal je echt verrassen. Vaak is het oorspronkelijke idee heel anders dan wat er gebeurde. En als het sprookje is afgelopen, overweldigt een lawine van gevoelens de groepsleden: van opwinding en opwinding tot verwoesting. En dit gebeurt niet toevallig: er vond tenslotte een kolossaal werk van ons innerlijke leven plaats en ons onbewuste stuurde ons een metaforische boodschap. Wanneer een sprookje wordt geschreven, proberen we heel voorzichtig, samen met de auteur, de onbewuste betekenis te analyseren. Door de geheime deur van een andere sprookjeswereld te openen, worden we immers getuigen van de interne situatie van een persoon op dat moment. En er is hier geen goed of slecht. Hier gaat het er vooral om welke emotionele reactie op het sprookje in ons opkomt en wat dit betekent voor de auteur zelf. En het meest charmante is dat het sprookje de volgende keer anders zal zijn en over iets anders. Elk sprookje weerspiegelt immers wat relevant is in deze periode van het leven. Veel moeders komen naar onze therapeutische groepen die willen leren hoe ze hun kinderen kunnen helpen met behulp van sprookjes. Maar voordat we anderen, vooral kinderen, helpen, lijkt het ons dat we de impact van het sprookje zelf moeten testen en voelen. Voel hoe diep de ervaringen zijn, hoe pijnlijk de gevoelens soms zijn, hoe moeilijk en eng het is om iets over jezelf te leren, en hoe vreugdevol het is om te beseffen dat je niet de enige bent, om te leren dat er veel opties zijn om je problemen op te lossen. , in plaats van een of twee gebruikelijke, en vooral. Het belangrijkste is om de steun en het begrip van andere mensen te voelen. !! Ik zou graag een schema willen delen voor het componeren van sprookjes, voorgesteld door Doris Brett:!!. 1. Denk na over het probleem waar uw kind last van heeft. Stem af op de golf van de gevoelens en ervaringen van uw kind terwijl hij met dit probleem probeert om te gaan. Probeer te begrijpen hoe deze situatie vanuit het standpunt van een kind wordt ervaren.2. Formuleer het hoofdidee van het verhaal. Welke boodschap wil je overbrengen aan je kind? Welke oplossingen ga je via het verhaal bieden? Deze oplossingen hoeven niet al te ingewikkeld te zijn. Deze beslissingen kunnen betrekking hebben op het leren van nieuwe praktische en sociale vaardigheden, het ondersteunen van vrienden en familie, het leren van de waarheid dat de tijd kan genezen, enz.3. Begin je verhaal door een held of heldin voor te stellen die soortgelijke angsten, zorgen, angsten of conflicten heeft. Hierdoor kan uw kind zich identificeren, identificeren met de held of heldin en hem betrekken bij de actie, waardoor hij een deelnemer wordt aan het verhaal.4. Noem sterke punten en positieve manieren waarop het personage in het verhaal op uw kind lijkt. Wanneer we door sommige van onze problemen te bezorgd en onrustig zijn, vergeten we vaak onze sterke punten, goede eigenschappen en talenten. Het is de moeite waard om eraan te herinneren.5. Beschrijf het conflict aan het begin van het verhaal en ga dan verder met de positieve oplossing ervan.6. Als u een verhaal vertelt, wees dan open voor uw kind. Let erop wanneer uw kind geïnteresseerd is in het verhaal en wanneer hij zich verveelt. Aan de uitdrukking op zijn gezicht kun je zijn reactie op wat hij hoorde bepalen.7. Als uw kind commentaar geeft op het verhaal of vragen stelt over de inhoud ervan, negeer dit dan niet. Opmerkingen en vragen helpen vaak om in de gedachten van het kind te kijken, in zijn innerlijke wereld. Als u het moeilijk vindt om deze vragen te beantwoorden, kunt u ze terugsturen naar het kind door hem te vragen: “Wat vindt u hiervan?” Als het kind antwoordt: ‘Ik weet het niet’, kun je er een ‘raadspel’ van maken. In dergelijke situaties zullen de gissingen van kinderen u helpen begrijpen wat ze betekenen.!