Dit gaat niet over het uiterlijk van de meeste Russischsprekende vrouwen en mannen, hoewel het natuurlijk cool is :) Dit gaat over liefdesscenario's die voor absoluut iedereen hetzelfde zijn, ongeacht de specifieke wendingen van de verhaallijn Het punt is simpel: om bij de prins/schoonheid te komen, moet je eerst verliefd worden op het monster/de kikker. Beide verhalen gaan over hetzelfde. Het gaat over de maskers die we als kinderen uit angst voor onszelf laten groeien. Een masker voor mama, een masker voor papa, voor ba en de, voor de juf, voor andere kinderen, enzovoort. Er zijn veel maskers, ze zijn verschillend, waarvoor mensen elkaar bedekken met het zogenaamd aanstootgevende woord ‘twee gezichten’, zonder zich de dubbele standaarden te realiseren en de noodzaak om dit te doen om te overleven. Deze maskers zijn niet noodzakelijkerwijs in een cirkel gerangschikt om verschillende gezichten naar verschillende mensen te toveren, afhankelijk van de omstandigheden. Ze worden eenvoudigweg in lagen op elkaar geplakt, wisselen van plaats, vermengen zich, raken verstrikt en groeien terug naar het oorspronkelijke gezicht. Zij worden ons, of beter gezegd, wij worden hen. En zo ontmoeten twee mensen elkaar in deze verwarring van grieven, afgunst, angsten, wantrouwen en pogingen om dit alles te compenseren. Misschien worden ze geleid door enkele maskers, of misschien flitst er tussen de maskers iets echts, gloeiends, vriendelijks, warms en heel kwetsbaars. Hier is een kort verhaal hierover: vertel me wat een mens van een insect onderscheidt en waarom je deze eigenschappen nooit laat zien. Als mensen niet verliefd worden op maskers, maar op deze heldere essentie, op een spirituele vonk, dan kunnen ze dat misschien wel om elkaar te redden. Niet om aan te pikken, te manipuleren en te forceren, maar om te genezen. Hoe? Uiteraard met liefde. Wat is liefde? Hetzelfde als vriendschap, met slechts één toevoeging: - Seksuele passie - Respect - Dankbaarheid - Vertrouwen - Verlangen om te koesteren (tederheid) In dit geval gebeurt er iets dat lijkt op de interactie van magneten: mensen wenden zich tot elkaar met precies de beste en ware kant. Dit gebeurt niet alleen onder geliefden: iedereen biedt zijn boodschap aan een ander aan in de communicatie en ontvangt iets terug dat met hem overeenkomt. Een persoon die bijvoorbeeld zelfverzekerd, volhardend, sterk en tegelijkertijd vriendelijk en liefdevol is, roept altijd een verlangen op om zich om te keren om hem van zijn beste kant te laten zien. En het zal geen masker zijn, maar echte pulp. Hoe doet hij dat? Hij negeert maskers en kijkt recht naar de essentie, door alle lagen heen. En de essentie reageert omdat het niet anders kan dan reageren. Nou ja, behalve de meest extreem gewonde opties. Dan rennen ze gewoon zo snel mogelijk van hem weg. Helaas zijn er maar heel weinig zulke sterke en vriendelijke mensen, hiervoor moet je niet alleen goed ontwikkeld zijn, maar over het algemeen alles in het leven begrijpen en volledig in harmonie met jezelf komen. Maar dit is niet nodig voor geliefden. Ze zijn zo opgewonden dat alles vanzelf komt! Daarom, vrienden, als je voelt dat jij en je liefdesobject in de kern goed contact hebben, wees dan niet bang voor andere maskers, lagen en angsten. Accepteer jezelf en elkaar voortdurend met al deze troep, en dan zal het eraf vallen. Niet alleen voor jou, maar voor alle anderen. Als je vastzit aan een of twee maskers, en de rest vind je niet leuk, en je ziet het nut er helemaal niet van in, geef het dan eerlijk aan jezelf toe. Geniet zoveel mogelijk van jezelf en neem dan afscheid, want hij zal er niet tegen kunnen en verliefd worden, maar het zal zeker pijn doen