Waarschijnlijk heeft ieder van ons meer dan eens gehoord dat we moeten leren van onszelf te houden, dat we onszelf moeten begrijpen en onszelf moeten accepteren. Veel boekauteurs en trainingspresentatoren praten hierover. Zelfs in de media wordt hier vaak over gesproken. Niet iedereen begrijpt echter de ware betekenis van deze woorden. Wat betekent het om 'van jezelf te houden', en vooral: hoe we dat moeten doen? Van kinds af aan zijn velen van ons bij onze ouders, leraren en zelfs vreemden bijgebracht idee dat we niet alleen aan jezelf moeten denken, maar ook aan anderen. Acties voor zichzelf werden afgekeurd en als egoïstisch beschouwd; acties voor anderen werden aangemoedigd en gevierd. Degenen die jongere broers en zussen hadden, herinneren zich waarschijnlijk heel goed uitspraken als: "Heb je aan je zus gedacht?", "Welk voorbeeld geef je aan je jongere broer?" “Hoe gedraag je je? Wat zullen de mensen zeggen?!” en nog veel meer. Er zijn inderdaad zoveel van deze uitdrukkingen dat het onmogelijk is ze op te sommen, maar het resultaat van hun invloed is hetzelfde: mensen zijn eraan gewend zich te verschuilen achter de maskers van ‘vriendelijk en sympathiek’, ‘liefdevol en betrouwbaar’, ‘geduldig’. en redelijk”, hoewel ze in werkelijkheid niet altijd zo zijn als ik wil zijn. Bovendien zijn ze deze rollen erg beu en als ze thuiskomen, kan de gedachte 'eindelijk is deze vreselijke dag voorbij' vaak door hen heen flitsen. De eerste vraag die je wilt stellen is: 'Waarom was de dag verschrikkelijk?' Het lijkt alsof je een baan hebt die bij je past, een gezin waar je van houdt en dingen waar je van geniet... maar toch is er iets mis. Het is nog steeds een “verschrikkelijke” dag. Maar als je erover nadenkt, is het niet de dag zelf die verschrikkelijk is, maar de manier waarop we omgaan met alles wat er die dag gebeurt. Degenen die we overdag proberen te zijn, wier maskers we daadwerkelijk opzetten en zoveel vermoeidheid en spanning met zich meebrengen. Dit is een echo van het feit dat we gewend zijn onszelf op te offeren voor iemand en dat deze ‘iemand’ nu voor ons leeft leven: hij brengt ons in plaats daarvan naar ons werk, voedt onze kinderen op, communiceert met onze vrienden. Iemand, maar wij niet. Sommigen van ons kunnen zichzelf alleen ontmoeten als we helemaal alleen zijn, als al onze zaken opnieuw zijn geregeld, als de kinderen slapen en niemand ziet wie we werkelijk zijn. Het is op dit moment dat we onszelf kunnen toestaan ​​een beetje onszelf te zijn. Let bijvoorbeeld op de houding waarin je zit. Zou u bijvoorbeeld zo zitten als iemand die u kende naast u zat? Maar zelfs dit moment besteden we niet aan het kennen van onszelf, maar aan het nadenken over welk masker we morgen zullen dragen. Welk masker heb je nodig om je ware zelf te veranderen om een ​​voorbeeldige (of gewoon waardige) werknemer, een loyale vriend of een geweldige ouder te worden. Zo leeft iemand anders dag in dag uit ons leven. Iemand, maar wij niet. Een eenvoudige oefening: “Laat de vingers van de ene hand langs de rug van de andere hand glijden, zo voorzichtig en teder, alsof je het kostbaarste ding ter wereld aanraakt. (Dit is tenslotte zo - JIJ bent het kostbaarste wat je hebt. Wat zul je zonder jou overhouden?) Raak aan en zeg met warmte en tederheid in je stem: “Dit is MIJN hand. Dit is een onderdeel van MIJ. Ik hou van haar". Zeg het en probeer de gevoelens en sensaties die je hebt te volgen. Hoe leuk vond jij het? Hoe voelde je je? Wat wilde je met dit gevoel doen? zo snel mogelijk, zeiden ze, dat ze zich niet op hun gemak voelden en nerveus begonnen te worden. Van jezelf houden betekent in de eerste plaats dat je altijd en in alles jezelf moet zijn. Dit betekent niet dat u zich frivool of tactloos moet gedragen. Echt niet! Maar het betekent dat je jezelf toestaat om op een of ander moment te voelen, zeggen en doen wat je ervaart, ongeacht wie er naast je staat: oud of jong, rijk of arm, gezond of ziek... Het maakt niet uit wie er meedoet. voor je. Het gaat erom dat jij jij bent. Zelfliefde is geen egoïsme, zoals sommige mensen geloven, en niet het verlangen om het beste voor jezelf te doen. Een ander woord hiervoor is hebzucht. Eigenliefde, in de ware betekenis van het woord, is eerlijkheid tegenover jezelf.