🌿Dus we naderen de eindanalyse van de film Effie" (2014). Hoe ontwikkelde de relatie van een stel zich in een narcistisch gezin? Effie mag als minnaar geen gevoelens en meningen ervaren of uiten die in tegenspraak zijn met de Ondanks al haar begaafdheid en talent die 'pure kunst' prijst - voelt Ruskin diep in zijn ziel jaloezie en angst voor de Vrouw. Hij kan zich zijn geliefde alleen maar voorstellen als een ideaal - en dat is hoe hij haar tijdens de verkeringstijd, maar in de praktijk is het een ideaal zonder seksualiteit: voor hem is ze óf een 'zondeloze moeder' of Madonna, of een seksueel bevrijde en toegankelijke - een 'vuile moeder' of een 'vuile moeder'. De episode van de ontmoeting met de Italiaanse graaf is hier indicatief, waarbij Effie door zijn ogen wordt getoond - als object van verlangen is het geen toeval dat de kostuumontwerpers haar hier een rode mantel aankleden morele kwelling door het onvermogen om haar ontwaakte (wat heel natuurlijke) sensualiteit te realiseren en nog steeds te hopen op een reactie, een 'ontwaken' van haar echtgenoot. Ze blijft standvastig op de rand van haar morele principes; in feite is dit een pleidooi voor een normaal huwelijk, maar de echtgenoot reageert met onverholen afschuw op al dit subtiele en natuurlijke, normaal-sensuele gedoe. Hij kan immers alleen tedere romantische gevoelens ervaren voor een vrouw die hem niet seksueel aantrekt. 🌿De film brengt op zeer symbolische wijze een moment over dat voor Ruskin een sleutelervaring is, het moment van de keuze tussen moeder en vrouw - Effie biedt haar liefdesgeschenk aan in de vorm van een roos, die ze uit de tuin van zijn moeder plukt en op de revers speldt van zijn jas. De camera registreert het pijnlijk vertrokken gezicht van Ruskin en hij kijkt angstig achterom naar het huis om te zien of zijn moeder zag dat een andere vrouw haar rozen aanraakte. Dit is precies wat Effie ertoe brengt zich terug te trekken in ziekte, en vervolgens in externe onthechting en ongevoeligheid. Maar een reis naar Schotland verandert alles, waar Ruskin de prerafaëlitische kunstenaar Millais uitnodigt om zijn (nou ja, niet zijn vrouw, eigenlijk😉) portret te schilderen. John Millais (of Millais) overtuigt haar in de eerste plaats door menselijkheid te tonen: sympathie en interesse, niet eens in zichzelf, maar in de mensen die haar dierbaar zijn. Hij vraagt ​​hoe haar moeder zich voelt nadat ze haar kind heeft verloren. En na deze vraag, die niet alleen de empathie en eenvoudige menselijke betrokkenheid van de gesprekspartner en zijn aandacht voor Effie's familie laat zien, maar ook indirect raakt aan het belangrijke onderwerp van Effie's eigen moederschap, dat haar in dit huwelijk ook werd ontzegd, zien we de langzaam verhaal van haar ontwaken alsof ze uit een zware, pijnlijke slaap komt.🌿Het verhaal van het ontstaan ​​van nieuwe relaties en nieuwe gezonde liefde is onder andere ook een verhaal over moed - de moed van een vrouw en de moed van een man om er doorheen te gaan een moeilijk pad om samen te zijn. Een scheiding vereist immers dat Effie opmerkelijke moed heeft om publiekelijk die kant van het leven te verkondigen die niet alleen in de samenleving, maar ook in het gesprek tussen echtgenoten ter sprake kon komen.🌿 Vervolgens heeft Effie in haar huwelijk met Millet 8 kinderen - ze slaagde erin haar droom van een volwaardig gezin tot leven te brengen, en Effie zelf zal de muze van zijn werk zijn en in de beelden van zijn schilderijen verschijnen, maar niet als een ontoegankelijke vluchtende nimf of een bevroren marmeren sculptuur uit Ruskin's verbeelding , maar als een vrouwelijke muze die geknuffeld kan worden. Op de foto staan ​​stills uit de film en een fragment van Millet's schilderij "Huguenot on St. Bartholomew's Day" (bekijk het vrouwelijke beeld van dichterbij).).