De relatie met de ouders is het allerbelangrijkste in het leven van kinderen. Hun kwaliteit bepaalt de houding van het kind tegenover zichzelf, tegenover zijn capaciteiten en tegenover de wereld als geheel. Het is in de communicatie met ouders dat het kind informatie over zichzelf ontvangt, over hoe hij is. Denk nu eens na over uw relatie met uw kind. Hoe tevreden bent u over hen? Vertrouwt uw kind u? Luistert en hoort hij je? Deelt hij zijn ervaringen met jou? Onderhandel jij gemakkelijk met hem in conflictsituaties? Dit zijn allemaal indicatoren van hoe dichtbij of ver u van elkaar verwijderd bent. Wij zijn volledig verantwoordelijk voor het soort relatie dat we met onze kinderen ontwikkelen. Zelf leren wij het kind op een bijzondere manier met elkaar om te gaan: ons horen of niet, ons vertrouwen of zijn gedachten en gevoelens verbergen, onderhandelen of manipuleren, praten of schreeuwen als u het gevoel heeft dat uw relatie met uw kind dat niet is als het goed gaat, is er altijd een mogelijkheid om het contact met hem te verbeteren. Je kunt je relatie beter maken! Dit is niet zo moeilijk. Ik wil graag stilstaan ​​bij de belangrijkste acties van ouders die hen dichter bij hun kinderen brengen! Schenk aandacht aan je kind! Een kind heeft de aandacht van dierbaren nodig, net zoals een plant water nodig heeft. Het ontwikkelt het. Aandacht is ook de basis voor goede relaties. Wat betekent het om ‘aandacht te schenken aan het kind’? Dit betekent met hem doen wat hem interesseert: spelen, lezen, zonder door iets anders afgeleid te worden. Alleen jij en het kind. 20-30 minuten per dag is voldoende. Ongehoorzaamheid en verschillende ongewenste handelingen van kinderen zijn vaak een manier om ouderlijke aandacht te trekken, als dat niet genoeg is. Daarom kan 20 minuten aandacht per dag je helpen hiermee om te gaan!2. Luister naar uw kind! Ouders praten meer, leggen uit, adviseren, overtuigen, bevelen en luisteren zelden naar hun kinderen. En dit leidt ertoe dat kinderen ons niet meer horen. Ze negeren onze toespraken gewoon. Als je goed contact met je kind wilt, wil je dat hij niet van je weggaat als hij opgroeit, leer naar hem te luisteren! Stop met het hem de hele tijd te vertellen. Een kind luistert pas naar je als hij het gevoel heeft dat er naar hem geluisterd is! Een 5-jarige jongen zegt bijvoorbeeld tegen zijn moeder: "Mam, ik wil een huis van zeven verdiepingen uit de sneeuw bouwen!" zijn moeder antwoordt hem: “Waar heb je dat gezien? Bouwden ze huizen van sneeuw? Laten we een haas maar beter blind maken!’ Ze wil niet naar hem luisteren. Het kind zal het gevoel hebben dat hij en zijn ideeën niet interessant voor haar zijn. En als de moeder tegen hem zegt: “Wauw! Vertel me meer!”, zal het kind voelen dat zijn moeder in hem geïnteresseerd is, dat hij met haar kan delen, dat hij op haar kan vertrouwen. En met wat een plezier zal hij blijven vertellen! Natuurlijk zal hij zo’n huis niet kunnen bouwen, maar het is voor hem heel belangrijk dat er naar hem geluisterd wordt. Kijk ook eens hoe je je kind vertelt wat hij moet doen. Meestal volgen ouders een eenvoudig pad: "Doe een jas aan, het is koud buiten!", "Was je handen en ga aan tafel", "Loop niet door plassen!", "Ga slapen." Vraag in plaats daarvan: “Wat ga je dragen om buiten warm te blijven?” Het kind zal dan voelen dat je met hem communiceert, dat zijn mening belangrijk voor je is, dat je naar hem luistert! Bovendien ontwikkel je door het stellen van zulke vragen het kind, leer je hem verantwoordelijkheid en het vermogen om zijn eigen beslissingen te nemen.3. Accepteer zijn emoties! Meestal willen ouders de negatieve emoties van hun kinderen niet begrijpen en accepteren. Als een kind boos, bang of verdrietig is, vinden wij dat niet leuk. Wij zouden willen dat hij dit niet zou doen. En het is een hele grote fout om het kind deze emoties niet te laten uiten. Emoties zijn tijdelijk, ze komen en gaan (tenzij het hen natuurlijk verboden is ze te uiten) en ze hebben allemaal het recht om dat te zijn. Voor een kind is het belangrijk dat we zijn emoties accepteren, omdat ze deel van hem uitmaken. Bovendien helpen we hem, door de emoties van het kind te accepteren, ermee om te gaan en zich ervan bewust te worden. Wat betekent het om ‘de emoties van het kind te accepteren’? Laten we eens naar een voorbeeld kijken. Een kind komt in een slecht humeur thuis van school en vertelt je: “De leraar heeft me berispt, maar.