Geen angst! jaar 2014. Ik ben net afgestudeerd van school. In de Russische Federatie is sprake van een enorme groei in training op het gebied van mannelijkheid, vrouwelijkheid, zelfontwikkeling, efficiëntie en esoterie. Ik beschouw zwakte als de oorzaak van mijn moeilijkheden. Het leek mij dat ik niet genoeg man was geworden. Ik kan niet goed overweg met meisjes, ik wil mezelf vinden, ik bekritiseer mezelf sterk vanwege mijn fouten, ik begrijp niet wie mijn vriend is en wie niet. het is moeilijk om doelen te stellen en deze te bereiken. Ik bracht tienerproblemen mee naar de volwassenheid en ontdekte nieuwe: "Ik moet zelfverzekerder, moediger en succesvoller worden, en dan zal ik leven!" — Ik dacht. Dan zou ik een normale psychotherapeut hebben gevonden, maar helaas vond ik de 'Sparta'-training. Nu is er veel onthullende informatie over en het wordt terecht een psychocultus genoemd. Maar in 2014 was er minder psychologisch onderwijs: “Dit maakt mannen van jongens!” — Ik dacht en gaf daar een deel van het geld van mijn grootmoeders cadeau voor mijn 18e verjaardag en vroeg mijn moeder om me daarheen te brengen. Oh, daar blijf ik het langst op je vuist staan . En maak een lijstje van waar uw kind in de zandbak over op zou scheppen. En in een kring van mensen zoals jij, zul je een verhaal vertellen over hoe je het slechtst in het leven bent gebleken, en ze zullen tegen je schreeuwen dat je verschrikkelijk bent, en dan zul je hetzelfde doen. Het was gebruikelijk om angsten en twijfels te noemen de “Inner Bitch” en houd gewoon je mond. Door mijn toevlucht te nemen tot de mantra van “een-twee-drie, wel en niet doen ****.” begrijp ik nu dat het soms de stem van de innerlijke criticus is, en soms is het een kwetsbaar onderdeel dat op een andere manier moet worden aangepakt . Maar het is gewoon gevaarlijk om je mond te houden. En je springt met een touw, en in de armen van bezwete mannen schud je je buikspieren gedurende 2 uur, en je slaat elkaar in het gezicht, en bij McDonald's schreeuw je tegen het eten dat het smakeloos is om te eten. om sociale angsten te overwinnen. Voor het woord ‘ik wil’ doe je 10 push-ups, omdat de man zegt ‘ik ben van plan’. Je betaalt €100 aan Anton Razor als je 3 minuten te laat bent. En de kers op de taart: de een roept “wat is belangrijk voor jou?”, en jij, met een diepe stem in een veranderde bewustzijnsstaat door 3 uur slaap. , verdeeld over 3 dagen, schreeuw tegen alles wat in mijn hoofd opkomt. Wauw, mijn neurosen werden toen heviger. Ik stelde mezelf ten doel dat mijn vader zou stoppen met drinken. Ik deed dingen uit naam van goedkeuring en bewaarde schermafbeeldingen waarin ik werd geprezen in een map op mijn computer. Hij deed push-ups als hij zei ‘ik wil’ om zichzelf daarvoor te straffen, omdat de man het bedoelde. Hij rende als hij te laat was, zelfs voor iets dat niet bijzonder belangrijk was. Want eerlijkheid, verantwoordelijkheid en maximale bijdrage. Geen angst! Dit zijn de slogans van Sparta. Ik bleef naar clubs vechten. Toen ik niet succesvoller kon worden, dacht ik: "Het lijkt erop dat ik de lessen van Sparta begin te vergeten!" Nou, ik ging niet dood - dat is goed, zulke dingen gebeuren daar. Maar er ging iets mis! Uiteindelijk word je geen man. Hoe ik deze missie heb verpest, staat in het volgende artikel.