In verband met wat er in de wereld gebeurt, hebben veel mensen nu de uitdrukking op hun lippen: de aarde is onder hun voeten verdwenen. Natuurlijk is ze niet letterlijk weggegaan, maar als je kijkt naar wat er in de psyche van mensen en met hun lichaam gebeurt, wordt de betekenis duidelijk. Mensen begrijpen het niet en zijn bang voor wat er morgen zal gebeuren. Hoe je nu in de toekomst kunt kijken. Waar je van moet dromen, wat je wilt. Angst voor kinderen, voor jezelf, voor dierbaren, voor de wereld. Deze angst kan verlammen of paniek en agressie veroorzaken. Iemand zoekt en vindt de ‘boosdoeners’ (tussen aanhalingstekens, omdat het vaak mensen zijn die weinig of geen verband hebben met de oorzaak), iemand gaat zichzelf martelen en bevriezen (wat de dood alleen maar dichterbij brengt). Iemand roept dat woede slecht is en dringend bij mensen moet worden uitgeroeid. Omdat woede een aangeboren gevoel is dat aan een persoon ten goede wordt gegeven. Dat verlangen om het uit te roeien is echt geweld. Als een baby wil eten, nat is, aandacht wil, schreeuwt hij en toont zijn woede. En het komt bij niemand op dat wat het kind doet slecht is. Nou ja, misschien alleen voor vermoeide ouders. En het vermogen om nee te zeggen, stop, zelfs voor een klein kind. Dit gaat weer over woede. Als een kind niets mag doen en de gezonde uiting van woede niet leert, zal hij immers nooit leren veilig te zijn. Kachel, vuur, stopcontact, raam, vreemden, weg, etc. etc., zoals we allemaal begrijpen, heeft dit zeer veel gevolgen. Bovendien, als je in plaats van een gezond contact met je woede op te bouwen, het begint te pushen, zal het vroeg of laat eenvoudigweg je psyche en lichaam vernietigen. Nou ja, anders loopt het uit de hand en wordt alles om zich heen weggevaagd. Bovendien heeft het weinig te maken met de ware oorzaken van woede. Een mens heeft woede nodig. Bovendien om terug te keren naar het lichaam en in het hier en nu te zijn. Sterker nog, totdat we in het hier en nu zijn, en niet in contact zijn met ons lichaam, onze gevoelens en emoties, kan een morgen eenvoudigweg niet bestaan. Als je nu niet aanwezig bent, hoe kun je dan naar de toekomst kijken? Om ergens heen te gaan, moet je eerst zien waar ik nu ben. Hoe gaat het met mij, wat is er mis met mijn lichaam, gedachten, emoties. Je kunt niet van punt A naar punt B komen als je simpelweg niet in A bent. Angst, paniek, woede, agressie, angst, machteloosheid - al deze gevoelens moeten worden herkend en geleefd. Zoals vreugde, geluk, liefde... En voel ze in het lichaam. Als je de zogenaamde negatieve gevoelens onderdrukt, worden alle anderen samen met hen onderdrukt. Trouwens, als je denkt dat dit niet het juiste moment is om je te verheugen en lief te hebben, denk dan aan de Tweede Wereldoorlog. Zelfs aan de frontlinie vonden de soldaten tijd voor vreugde. Anders zouden ze eenvoudigweg sterven aan ondraaglijke pijn. Om in het hier en nu te zijn, zijn dagelijkse activiteiten waarbij het lichaam betrokken is, zeer nuttig. Met liefde sporten, koken, schoonmaken, honden en katten knijpen, familie en vrienden 😊. Kijk in je kasten, sorteer spullen, gooi weg wat je niet nodig hebt. Wandelen in de frisse lucht is een must. Zet de muziek aan en dans. Schaamte en schuldgevoel komen? Het is geen tijd om te dansen. En voor jouw dood, tijd? Nee? Dus we keren terug naar het leven. En we herinneren ons dat zonder vandaag morgen nooit zal komen. Moeilijk om zelf te doen? Kies dan voor een psycholoog en alles komt goed voor je 😊 P.S. Meditaties zijn geweldig en ze helpen echt. Maar alleen als een persoon in contact is met zijn lichaam, gevoelens en emoties. Met betrekking tot jouw en mijn reis: Elena Denisenko Bravitskaya is klinisch psycholoog, lichaamsgerichte therapeut, kunsttherapeut, NLP-beoefenaar, spiritueel beoefenaar, tarotlezer, opstellingen (online). Je kunt een afspraak met mij maken in privéberichten op de website, via telegram of WhatsApp +79859942455