Hoe praat je op de juiste manier met een kind, zodat hij gehoorzaamt? En als je kinderen hebt, zul je mij begrijpen. Zelfs als je een succesvolle ouder bent. Veel mensen begrijpen dat kinderen die te stout zijn, ook niet goed zijn. Dat dit de manier is waarop een kind zich als individu manifesteert, vooral op een crisisleeftijd, enzovoort. Maar maakt dat het makkelijker? Je moet de zaken op orde brengen, en je moet nog steeds je geliefde kind disciplineren. En zodat dit onderwijsproces voor jullie beiden geen nachtmerrie wordt, moet je de volgende REGELS leren en toepassen: 1. Er moet een educatief evenement worden voorbereid. Laat deze belangrijke kwestie niet aan het toeval over. Spontaniteit en spontaniteit helpen ons niet. Dat wil zeggen: kies het juiste moment om te praten: wanneer u kalm bent en uw kind in een goed humeur is. Casus uit de praktijk: - Hoe om te gaan met dit kind!!! – Ik heb geen kracht meer!!! Hij komt thuis van school, gooit zijn spullen, hoed in de ene richting, koffertje in de andere, laarzen midden in de gang! Als oma het niet opruimt of ophangt, blijft het allemaal zo tot de avond! Lelijkheid! - Echt, het is een schande. Hoe heb je dit probleem geprobeerd op te lossen? - Hoe heb je het geprobeerd?! Ik vertel hem!! Ik zei het één keer, ik zei het twee keer! Niets helpt! Verstaat geen woorden! Dus. Emoties zijn een slechte helper. Kalm maar, zoals Carlson zei. 'Adem in en adem uit' en andere technieken. 2. Bepaal voor jezelf duidelijk wat je van je kind verlangt. En formuleer uw doel positief. Niet ‘zodat je je spullen niet verspreidt’, maar ‘hang ze voorzichtig op en zet ze op hun plaats’. Dat wil zeggen, uw taak is: "Leer het kind de volgorde." Je moet ook het gesprek correct beginnen, ga verder met het volgende punt. "Contact maken." 3. Zorg ervoor dat het kind aandacht aan u besteedt, zodat hij niet naar de computer kijkt, maar naar u. Je kunt zelfs voor hem zitten als het kind klein is. Ogen op hetzelfde niveau. “Er is contact!” Het is goed om aanraking te gebruiken, bijvoorbeeld door zijn hand vast te houden. Beter nog: leg je hand op je schouder. Dit betuttelende gebaar zorgt voor de juiste commandostructuur. Dit is niet altijd nodig, maar afhankelijk van de omstandigheden. Het belangrijkste is om contact te leggen en ervoor te zorgen dat er naar je geluisterd wordt. Zeg dan zoiets als dit: "Konijntje, ik wil je een gunst vragen." En een pauze. Dit is erg belangrijk, want laat hem het belang van het moment beseffen. Dat zijn moeder (vader) voor hem staat en zijn moeder een verzoek doet. Vervolgens beschrijft u rustig de situatie. Probeer het zonder oordeel, vermeld gewoon de feiten. En duidelijk, terwijl u hem in de ogen kijkt, in een eenvoudige en begrijpelijke vorm voor het kind, geeft u uw verzoek aan. Maak alles af met iets warms: een zacht schouderklopje, een kus. Laat hem niet vergeten dat je hem niet alleen opvoedt, maar ook van hem houdt. De regeling is eenvoudig en kan worden aangepast aan uw specifieke situatie. Hoe kun je het schema in de praktijk toepassen? Dus, hoe kun je ervoor zorgen dat het kind zijn spullen opbergt en vervolgens ook de afwas doet, dat wil zeggen zijn moeder helpt, zoals andere welgemanierde kinderen doen? Iets zoals dit. - Bunny, kom naar mij toe, alsjeblieft. (Als hij dringend ergens mee bezig is, wacht dan zo mogelijk af. Onderbreek het spel niet in het interessante midden. Maar als een deel van het spel voorbij is, wees dan beslissend. In ieder geval, als het kind tegen je praat, praat hij ziet jou, niet het computerscherm.) - Het antwoord is stilte. Of zoiets als "...Nou, nu!...." - Ik wacht. (Wacht rustig, maar volhardend, zodat hij begrijpt dat als je wacht, dit serieus is, en toch is het beter om te haasten) - Nou, wat? - Ik heb een verzoek. Dan pauzeer je. Om het belang van het moment te beseffen. - In de gang liggen je kleren op de grond en staat je koffer niet op zijn plaats. Jij/