Tegenwoordig wordt het concept van het burgerlijk huwelijk steeds belangrijker. Wat is het? Hoe te detecteren en te genezen? Dus de langverwachte prins die door het lot naar je is gestuurd, is in je leven verschenen. Je relatie ontwikkelt zich in de juiste fasen: je ontmoet elkaar, brengt weekenden samen door, ontmoet vrienden, wordt onderdeel van elkaars leven. Maar op een gegeven moment besef je dat de tijd die je samen doorbrengt absoluut niet genoeg voor je is en dat het fijn zou zijn om helemaal niet uit elkaar te gaan en de hele tijd samen te zijn. Voila! Gefeliciteerd, je gaat naar de volgende fase en de koffers met je spullen staan ​​al in zijn appartement (of andersom). Alles is heel lief en ontroerend, vreselijk romantisch: je tandenborstels zijn vlakbij, het toiletpapier in zijn vrijgezellenappartement is niet langer grijs en roze met een aangename geur van perzik (zijn vrienden merkten dit zelfs op en bedankten je), nu hoef je je geen zorgen te maken dat hij honger heeft of dat hij niet gekleed is op het weer. Over het algemeen ben je nu dichtbij en ligt er alleen maar een mooie toekomst in het verschiet, waarin je jezelf getrouwd ziet met je prins en er zelfs al in bent geslaagd namen te bedenken voor al je kinderen. Het enige wat je hoeft te doen is even wachten, je relaties in het dagelijks leven controleren en alles zal uitkomen (je ouders of vrienden hebben je dat verteld). Maar de tijd verstrijkt en je prins heeft geen haast om van jou een legitieme prinses te maken, en de kroning vindt niet plaats. Hoezo? Een vrouw neemt vrijwillig, in een staat van euforie door het feit dat ze niet langer alleen is, maar er is een man in de buurt die ze nu bang is te verliezen, de teugels van haar vrouw over en galoppeert weg om al het huwelijksleven te vervullen. verplichtingen, waardoor het beeld van een ideale vrouw ontstaat. Je prins, die zich verheugt over zo'n geschenk van het lot, springt op je en je draagt ​​hem op je rug door alle ontberingen en problemen van het leven, waardoor hij de meest sappige en onschatbare jaren van je leven krijgt. Wat is daar mis mee, vraag je? Maar feit is dat het huwelijk een wederzijdse versterking is van je levenskeuze, van de persoon met wie je je leven wilt doorbrengen. Dit is het volgende stadium dat de relaties van mensen die zich ontwikkelen moeten bereiken. Dit is het vertrouwen dat je bent uitgekozen en ook hebt gekozen, dat niet alleen wordt ondersteund door mooie woorden en beloften, maar ook door wetgeving, die je vertrouwen geeft in de toekomst en de mogelijkheid om verantwoordelijkheid voor jou en je prins te nemen voor jouw beslissingen Als de legalisatie van de relatie niet plaatsvindt (en deze vraag begint steeds vaker in je slimme hoofd te rijzen, wanneer je hem opnieuw zijn favoriete taart klaarmaakt of zijn sokken naait), dan begint de vrouw te voelen. enige onzekerheid, onvolledigheid van het proces, ontevredenheid en onbegrip over welke plaats zij inneemt in het leven van haar prins. Ze begint de redenen te achterhalen, schopt, rent heen en weer, en de prins begint zich ongemakkelijk te voelen tijdens het rijden op haar. In eerste instantie belooft en fluistert hij liefdevol in je oor, terwijl hij over je nek strijkt, dat alles zal gebeuren en somt hij je een lijst met eisen of excuses op, in de hoop dat je jezelf tot rust zult brengen en op hem blijft rijden. Wanneer dit niet meer werkt en de kwestie van het huwelijk zich nog steeds blijft voordoen, moet Hij van zijn paard stappen, dat tot dan toe onvoorwaardelijk alle subtiliteiten van het paardrijden uitvoerde, en actie ondernemen. Een van de maatregelen zal, zoals u begrijpt, zijn wat gewoonlijk met gedreven paarden wordt gedaan (vergeet niet dat ik in metaforen spreek), en dan zal een nieuw, onberispelijk gehoorzaam merrieveulen hem de toekomst in dragen. Hij is tenslotte een prins en miljoenen vrouwen zullen in de rij staan ​​(dat heeft zijn moeder hem verteld). En jij zult aan de rand van het bos blijven liggen en in je eentje je wonden likken, omdat niemand je 'voor beter of beter' heeft beloofd. erger.” Maar dit is het trieste einde van het sprookje over de prins. Er is er nog één. De prins springt van het paard en ontdekt dat hij al die tijd op haar schouders werd gedragen door een kleine, kwetsbare prinses, en terwijl hij haar uithoudingsvermogen en standvastigheid bewonderde, begrijpt hij dat hij haar voor wat dan ook in zijn leven wil missen. zegt deze magische woorden: "Je zult mijn vrouw zijn" ...En we weten niet hoe lang ze gelukkig leefden, maar elk van hen nam de verantwoordelijkheid op zich, de rol van echtgenoot en.