Van de auteur: Deze serie artikelen gaat over hoe je een kind leert speelgoed te verzamelen, huiswerk te maken en in het algemeen samen te werken met ouders. Hoe je dat doet zonder geschreeuw en schandalen Ik bedacht deze serie artikelen toen ik in september opnieuw een vraag kreeg van cliënten over het kind en de lessen. Door de jaren heen heb ik al een collectief beeld ontwikkeld van de volgende vraag: "Alexander, help, ik weet niet wat ik met mijn dochter moet doen." Ze is 9 jaar oud en maakt haar huiswerk helemaal niet. Als ik het niet controleer, volgt hij de lessen helemaal niet. Het gaat alleen onder druk zitten. Hoeveel schandalen hebben we al gehad, niets helpt! Hij zit uren achter een notitieboekje, zwoegt en doet allerlei onzin. Ik zal het vanavond controleren, maar er is niets gedaan, of ik nu heb gezeten of niet. Als ik zo’n vraag hoor, stel ik me heel levendig een uitgeput kind en een hulpeloze ouder voor. De ouder begint uit hulpeloosheid te vloeken en te straffen. Als zijn kracht opraakt, geeft hij het op. Dit gebeurt omdat de ouder niet weet hoe hij het leerproces moet organiseren. Maar met de juiste aanpak is het probleem meestal eenvoudig op te lossen. Ja, een dergelijke organisatie zal enige tijd vergen. Maar je bespaart tijd bij schandalen en pogingen om het kind te dwingen iets te doen wat hij niet wil. U bespaart uw zenuwen en energie. Het zal je misschien zelfs verbazen dat studeren de band van een kind met zijn ouders kan versterken, in plaats van de relatie te vernietigen. Het zal je misschien verbazen dat ieder kind graag leert en bereid is samen te werken met volwassenen. Ja, ja, dat is het precies. Zelfs als je kind nu ineenkrimpt bij de woorden ‘ga zitten voor je huiswerk’ en probeert weg te rennen, geloof me, hij houdt van leren. Om dit te doen, moet je verschillende regels beheersen, waarover ik in deze serie artikelen zal praten. Probeer deze regels maar eens te gebruiken in de communicatie met kinderen en je zult zien dat de situatie snel ten goede verandert. Dit artikel gaat dus over hoe je kinderen kunt motiveren. Positief in plaats van negatief2. Beloningen en lof in plaats van bedreigingen en straffen. Het is hier eenvoudig. We hebben 2 manieren van motivatie: “stok” en “wortel”. "Zweep" zijn bedreigingen, beloften om iets te beroven, om te straffen. ‘Peperkoek’ is een belofte van aanmoediging en beloning. Laten we ons voorstellen dat we een kind nodig hebben om iets te doen (speelgoed ophalen, huiswerk maken, vegen, de vuilnis buiten zetten). Wat gebeurt er als we de “stok” of de “wortel” gebruiken. Stok: “Doe dit, anders straf ik je...” Wat gebeurt er als we een kind motiveren met de “stok”? Het kind ervaart veel 'negatieve' emoties: angst voor straf, schuldgevoel, protest, verontwaardiging, irritatie, wrok, zelfmedelijden. Deze walging wordt overgedragen op de taak die we het kind leren (. het wordt bijvoorbeeld onaangenaam voor hem om speelgoed te verzamelen, huiswerk te maken, te vegen, de vuilnis buiten te zetten) en geleidelijk aan - op de figuur van de ouders. Ouders die hun kinderen motiveren met straffen en bedreigingen eindigen met kinderlijke ongehoorzaamheid en protest, afkeer van zakendoen en de bevelen van hun ouders. Dingen worden niet gedaan of worden elke keer gedaan onder druk en met een schandaal, omdat het kind alles wat walgelijk en onaangenaam is tot het allerlaatste moment uitstelt (wat als hij het verpest?), probeert het niet te doen stelt het uit tot het laatste moment, het betekent dat hij geen verlangens heeft, en er is afkeer van de taak, ze worden vooral gemotiveerd door een stokje: "Doe dit, en ik zal je belonen..." Wat gebeurt er wanneer we een kind motiveren met een “wortel”? Het kind ervaart veel positieve emoties: plezier, vreugde, verwachting, verrukking, bewondering, opwinding. Ze komen samen in één groot verlangen. Dit verlangen wordt overgebracht naar de taak die we het kind leren (dat wil zeggen: het kind verzamelt met plezier speelgoed, maakt huiswerk, veegt, zet het afval buiten), en geleidelijk aan - op alle verzoeken. van de ouders. Ouders die hun kinderen motiveren met beloningen krijgen het verlangen om samen te werken en aan verzoeken te voldoen. Een kind in zo'n humeur doet het maximale van wat hij kan. Omdat het prettig is om het te doen. Als een kind met plezier meewerkt en het maximale doet wat hij kan, betekent dit dat hij een verlangen heeft, in principe is hij gemotiveerd.