Van de auteur: In dit artikel vat ik de meest interessante en nuttige informatie samen over hoe een psychologisch adviseur kan werken met een cliënt die verlies ervaart - in de algemene zin van het woord - is er één van de moeilijkste ervaringen in het menselijk leven. Dit kan de dood van een geliefde zijn, een scheiding van een echtgenoot, een scheiding van een geliefde, een verhuizing van een goede vriend, enz. … In zulke situaties is er altijd een gevoel van verlies. Het gaat vaak gepaard met verdriet, teleurstelling, verdriet, depressie en schuldgevoel. Daarom komen cliënten heel vaak naar een psycholoog met precies dit verzoek: "Hoe om te gaan met een verlies?" Dit artikel is geschreven voor praktijkpsychologen en bevat de meest effectieve technieken voor het werken met een cliënt die rouw ervaart. Stadia van het ervaren van verlies Helaas kan verlies niet gemist worden; het moet ervaren worden. En in de meeste gevallen is het verminderen van de intensiteit van de ervaring alleen mogelijk als de situatie zelf voorbij is en de cliënt bepaalde fasen doorloopt. In dit artikel worden de stadia van het ervaren van de dood van een dierbare opgesomd, maar cliënten ervaren soortgelijke gevoelens in andere verliessituaties. De eerste fase is ontkenning. Het begint met algemene shock en verdoving die ongeveer 9 dagen aanhoudt. De persoon gelooft niet wat er is gebeurd en, belangrijker nog, kan het niet geloven. Dit gebrek aan geloof kan tot uiting komen in voortdurende vragen. De cliënt kan dromen hebben over iemand die hij of zij verloren heeft, of hij of zij kan voortdurend intern met hem of haar communiceren. Een persoon kan gevoelloos zijn ("bevroren in zijn verdriet") of kieskeurig en actief (kan een begrafenis organiseren, anderen actief ondersteunen). Dit betekent niet dat de tweede optie beter is - het is gewoon een andere optie voor aanpassing en gedrag in een situatie van verlies. In dit stadium kan een persoon ophouden te begrijpen wie hij is, waar hij is en waarom (het fenomeen van “depersonalisatie”). Deze reactie kan korte tijd aanhouden. Je kunt iemand uit deze toestand helpen als je hem bij zijn naam noemt, hem vaker aanraakt, met zijn lichaam werkt - in het algemeen, je concentreert op zijn zelfbewustzijn. Als u als psycholoog tekenen van depressie of zelfs zelfmoordgedachten bij een cliënt ziet, dan is het in dit geval noodzakelijk om de cliënt door te verwijzen naar een psychotherapeut of psychiater. Over het algemeen duurt ontkenning ongeveer 40 dagen. Fase 2: agressie. De persoon gelooft het niet alleen niet, hij is ook boos over wat er is gebeurd. Het voorwerp van de woede van de cliënt kan het lot zijn, God, of iemand die volgens hem verantwoordelijk is voor wat er is gebeurd. In de kern is het een poging om controle te krijgen. Op een constructieve manier kan agressie gericht worden op de reden die het verdriet veroorzaakte, maar vaak kan er niets aan het leven veranderd worden. Dit kan ertoe leiden dat agressie op uzelf of op uw dierbaren gericht is. Beslissingen die in deze fase worden genomen, kunnen negatieve gevolgen hebben voor relaties, waardoor schade aan eigendommen en iemands toestand ontstaat. Fase 3: onderhandelen. Iemand richt zijn energie op ‘zichzelf uit verdriet kopen’. Op dit moment kan hij zich tot het lot wenden, tot elke hogere macht om een ​​overeenkomst te sluiten - ik zal dit wel / niet doen, en alles naar de vorige staat laten terugkeren. Iemand kan betalen door zijn gedrag te veranderen, donaties te doen of te besluiten tijd en energie te besteden aan iets dat verband houdt met de oorzaak van verdriet. Voor het grootste deel is hij echter teleurgesteld, omdat verdriet en verlies onomkeerbaar blijken te zijn: fase 4: depressie. Emotionele reacties zijn verarmd, slaap en eetlust zijn verstoord, irritatie treedt op, tranen brengen geen verlichting. Meestal hebben ze het karakter van terugtrekking, een afname van welke activiteit dan ook - de persoon geeft het op. Er wordt pijn ervaren. Het komt in “golven”: het lijkt los te laten, maar dan wordt het weer intenser. Dit gebeurt omdat iemand leert zijn verdriet te beheersen, maar dit lukt niet altijd. Ongeveer 3 maanden na het verlies kan een verergering van de depressieve toestand optreden als gevolg van uitputting van kracht: de persoon denkt dat hij zich nooit meer goed zal voelen, omdat... de pijn is erg sterk. Gedurende deze periode huilt de cliënt in de regel minder.Een persoon moet leren leven zonder de overledene en zijn plichten vervullen. Als teken van de dynamiek van het ervaringsproces kan het zijn dat de overledene in deze periode anders droomt (in de andere wereld). De 5e fase is acceptatie. Tijdens deze periode vindt pijnverlichting plaats, die maximaal een jaar aanhoudt. Een persoon accepteert zijn verlies volledig en geleidelijk wordt een nieuw leven opgebouwd. Er ontstaan ​​nieuwe verbindingen met mensen die de persoon in een nieuwe hoedanigheid kennen. De gedachten van een persoon keren terug naar al het goede dat verband houdt met wat hem verdriet bracht. De situatie die verdriet veroorzaakte, wordt nu gezien als onderdeel van het leven - het heeft zijn begin, ontwikkeling en voltooiing. Het gevoel van innerlijke steun keert terug, kracht en emoties van het hele spectrum keren terug, een persoon begint na te denken over de toekomst. Pas in de vijfde fase kan iemand beslissen welke conclusies hij moet trekken, of hij iets moet veranderen en, zo ja, hoe. Het verlies wordt in het eigen wereldbeeld geplaatst en als situatie vervolledigd. Technieken voor het werken met een cliënt Wanneer een cliënt die een verlies ervaart, naar u toe komt voor een consultatie, is het erg belangrijk om op de juiste manier een strategie op te stellen om met hem samen te werken. Het is beslist iets anders dan alleen maar luisteren en praten. Een psycholoog kan in zijn werk speciale technieken en experimenten gebruiken om de cliënt te helpen de ervaring die hij opdoet beter te verwerken. Elke fase heeft zijn eigen technieken, dus ik zal ze in chronologische volgorde opsommen. De eerste taak van de counselingpsycholoog is om de cliënt te helpen de realiteit van het verlies te begrijpen. Ten eerste is het belangrijk om simpelweg naar de cliënt te luisteren - naar alles wat hij over zijn verlies zal zeggen. Dit helpt om het verlies over te brengen naar de zone van bewustzijn. Ten tweede wordt het bewustzijn van de realiteit van verlies vergemakkelijkt door cultureel aanvaarde rituelen van afscheid van verlies - dit lijkt op een Gestalt-experiment, een veilige manier om gedachten of handelingen te ervaren die onverteerbaar of ongemakkelijk zijn. Ten derde werkt de techniek met twee stoelen in dit stadium uitstekend. Aan de ene kant is het cognitief: ‘Ik weet dat je dood bent’, en aan de andere kant is het emotioneel: ‘Ik kan dit niet accepteren.’ De Gestalt-aanpak ondersteunt weerstand door het te zien als een aanpassing aan de onevenwichtigheid die door het verlies wordt veroorzaakt, een verdediging tegen iets dat te pijnlijk is. Hierdoor kun je het verlies geleidelijk accepteren. De tweede taak is het ervaren van pijn. Het is erg belangrijk dat de cliënt de symptomen als volkomen normaal herkent. Dit kan helpen door periodiek te benadrukken dat hij niet de enige is in deze situatie, en dat veel mensen soortgelijke dingen ervaren en precies hetzelfde pad volgen. De cliënt moet zichzelf toestaan ​​de emoties te voelen die hij voelt: verdriet, verdriet, depressie, schuldgevoel en woede. Om de cliënt te helpen hiermee om te gaan, kunt u de cirkeltechniek proberen. De essentie is simpel: er wordt een cirkel gecreëerd waarin de cliënt zijn sterkste emoties kan uiten - schreeuwen, huilen, vloeken, enz. ... Het belangrijkste is dat door deze emoties naar buiten toe los te laten, ze binnen de cirkel kunnen worden gehouden en dat ze noch de cliënt, noch zijn dierbaren schade zullen berokkenen. Vervolgens moet de cliënt zich aanpassen aan de afwezigheid van de ander. Het is noodzakelijk om hem te helpen alle functies en rollen te compenseren die de overledene voor de cliënt speelde. Dit kan communicatie, vertrouwen, liefde, respect, huishoudelijk werk, zorg, financiën zijn. Het is belangrijk om een ​​creatieve aanpassing te maken aan de veranderde realiteit. zich aanpassen aan wat is, zichzelf veranderen en de omgeving reorganiseren. Helaas eindigt op dit moment de steun van de samenleving en wordt een persoon die deze nog steeds nodig heeft, gedwongen zich voor hulp tot een psycholoog te wenden. Het is noodzakelijk om de cliënt te leren zelfondersteuning te bieden. Het kent verschillende niveaus: het beheersen van nieuwe praktische vaardigheden. De cliënt wordt van iets in zijn leven beroofd, samen met het verlies van een belangrijk persoon, en hij moet leren zijn eigen behoeften te bevredigen, bijvoorbeeld op het gebied van financiën en netheid. De psycholoog helpt cliënten middelen te vinden om nieuwe vaardigheden te verwerven en zichzelf te veranderen