Ik ben altijd een actief, vriendelijk en zeer doelgericht meisje geweest. Ik schreef veel doelen en plannen, maar de telefoon stond altijd roodgloeiend met telefoontjes met aanbiedingen om elkaar te ontmoeten. Ik heb alles en overal beheerd! Een hectisch ritme, energie, veel verlangens en vreugde Toen ik klaar was met school, begreep ik al welk pad mij te wachten stond. Ik had een serieuze relatie, ik studeerde doelbewust om psycholoog te worden, en ik werkte. In die tijd wist ik alles over mijn leven en stelde ik me voor hoe het zich zou ontwikkelen - Beroep, relaties, reizen - ik plande alles! maar zoals vaak gebeurt, verloopt het leven niet volgens het script. In mijn tweede jaar begonnen er veel moeilijkheden in mijn persoonlijke leven. Na een van de hevigste ruzies maakte hij een ridderzet en regelde een verrassing met een huwelijksaanzoek. Ik was verbijsterd, ging voor verzoening, accepteerde het aanbod en alles leek beter te worden, maar het aanvankelijke vertrouwen was er niet meer. We dienden een aanvraag in, kozen een plek, maakten een gastenlijst op, ik kocht zelfs een trouwjurk! En dan was er weer bedrog, een schandaal - zo sterk dat ik een taxi naar mijn ouders nam, gewoon om niet alleen gelaten te worden. Een aantal dagen stilte, opnieuw pogingen tot verzoening - maar alles was verloren. Geen vertrouwen, geen vreugde - het was de ineenstorting van de meeste van mijn ideeën over relaties, over het leven en de liefde. Toen trok ik bij mijn ouders in, omdat ik dacht dat ik er zonder hun steun niet uit zou komen. De wereld stortte in, hoop, plannen, toekomst - alles ging in de put. Ik verloor het vertrouwen in relaties, in mensen, in oprechtheid en liefde. Ik verloor mezelf. Tot dat moment geloofde ik tenslotte dat het leven de moeite waard was om te leven omwille van de liefde. Als liefde echt is, zal ze alles overwinnen. Maar ze overwon het niet, en de belangrijkste waarde was verbroken. De tijd verstreek, de pijn nam niet af, maar het was nodig om door te gaan met leven, uiterlijk werd alles weer normaal, maar dat vrolijke, actieve meisje was er niet meer. Op 20-jarige leeftijd was ik al een persoon geworden die de belangrijkste waarde in het leven had verloren, het enige dat overbleef waren nachtmerries, zwarte poëzie en een ijzige afgrond in mijn ziel. Ik leefde nog een aantal jaren in deze staat. Ik had geen kracht, de interesse in de buitenwereld keerde nooit terug, maar ik raakte goed gewend aan de innerlijke wereld - na het werk en de lessen rende ik naar huis om eindelijk alleen gelaten te worden met mijn melancholie, denkend - dit is het volwassen leven: leeg, zinloos , oninteressant. Tijdens mijn studie en reizen door de innerlijke wereld raakte ik geïnteresseerd in psychologische begeleiding, volgde cursussen van het instituut, waar we kennis maakten met werkmethoden en -technieken. Het was een verademing, een kleine kans om te vinden mijn plaats en mijn roeping in de wereld. Ik koos een richting volgens mijn ziel en besloot zelf naar een psycholoog te gaan, en toen gebeurde er iets interessants - na de eerste sessie zei de therapeut dat ik door alle aanwijzingen depressief was, en adviseerde mij. om naar een psychiater te gaan, verliet ik het kantoor met stomheid geslagen... Ik heb 5,5 jaar gestudeerd en hoe kon ik niet begrijpen wat er met mij aan de hand was? Ik dacht dat het leven van een volwassene gewoon moeilijk was, dus ik had weinig kracht. Ik geloofde dat teleurstellingen een verandering in de focus van de perceptie met zich meebrengen - dit is volwassen worden, de onvolkomenheden van de wereld zien, maar het bleek dat ik gefixeerd was op deze onvolkomenheden en dat mijn psyche het niet aankon. Dit was mijn eerste psycholoog . Elke keer dat ik bij haar kwam, was ik verrast iets nieuws over mezelf te leren. Ik maakte kennis met de lichamelijkheid, leerde mijn reacties begrijpen, gevoelens ervaren waarmee ik tot de rand gevuld was, maar ze met succes negeerde. Ik koos een richting in counseling, met als idee integriteit, het leven van vandaag en het vermogen daartoe relaties opbouwen met mezelf en andere mensen. Het ijs is gebroken! deze levensfase is als een tweede wind. Mijn borst is warm, ik word geïnteresseerd wakker, anticiperend op wat de nieuwe dag brengt, er zijn totaal andere gevoelens voor mij beschikbaar - en ze hangen grotendeels van mij af. Alles viel op zijn plaats. Met de hulp van een psycholoog vond ik mijn waarden, besefte ik dat we mij, mij, maken en hoe ik niet vernietigd kan worden als het leven niet volgens het script verloopt. Nu weet ik hoe het is om flexibel maar stabiel te zijn - om het evenwicht te bewaren en van het leven te genieten. Ja, de wereld is onvoorspelbaar, alles verandert en!