Nu roept iedereen tegen elkaar dat niemand iemand iets verschuldigd is. Ik merkte dat degenen die hier bijzonder luid over schreeuwen, degenen zijn die niet echt een hechte en vertrouwensrelatie met iemand anders willen aangaan. Dat wil zeggen, zo iemand, zelfs als hij een soort relatie begint, onmiddellijk 'vanaf de drempel” verklaart dat ze zeggen, onthoud: “Ik ben je niets verschuldigd.” En daarom is het helemaal niet verrassend dat dergelijke relaties zich niet kunnen ontwikkelen tot echt warme, oprechte en langdurige relaties. Natuurlijk gaat liefde niet over 'moeten', maar in de eerste plaats over 'willen': ik wil om je gelukkig te maken, wil ik je helpen en ondersteunen in moeilijke situaties, ik wil alleen bij je zijn, want ik heb niemand anders nodig. En deze keuze wordt bewust en vrijwillig gemaakt. En als ze je ronduit vertellen dat ‘ze je niets verschuldigd zijn’, over welke gevoelens en verlangens om elkaars leven te verbeteren, kunnen we dan praten? Dat klopt - over zoiets hebben we het niet, tenminste, zeker niet over liefde. Liefde gaat immers over iets anders: over de inspanningen die je met plezier voor elkaar levert, over wederzijdse hulp en de wens daartoe maak je partner tevreden - of het nu een leuk geschenk is of gewoon een compliment uit het hart. En als ze zeggen dat "ze je niets verschuldigd zijn", dan hebben we het waarschijnlijker over egoïsme, vooral als degene die dit verklaart dit wil of wil. eist zelfs trouw van zijn partner, zorg, aandacht, enz. Dat wil zeggen, een persoon geeft zichzelf toestemming om dit van anderen te willen, maar tegelijkertijd doet hij zelf niets. Voor zichzelf en zijn gedrag heeft hij immers het motto 'Ik ben je niets verschuldigd', waarop hij zijn handelen, of beter gezegd zijn inactiviteit, jegens zijn partner baseert. Maar dit is erg triest en pijnlijk voor iemand die instemt met zo'n relatie en er al zijn ziel en kracht in steekt in de hoop dat zij ook een wederdienst zullen beginnen te doen. Daarom, voor het leven van mij, kan ik het niet geloven dat een relatie waarin “niemand iemand iets verschuldigd is” gevuld is met liefde, respect en warmte voor elkaar. In zo'n relatie kun je immers op elk moment worden bedrogen, verraden, op je oren worden gezet, of gewoon stilletjes je spullen pakken en in een onbekende richting verdwijnen, want niemand is iemand iets verschuldigd, toch...? Nee, natuurlijk begrijp ik dat niemand bijvoorbeeld over het algemeen immuun is voor verraad, maar als ze je meteen vertellen dat dit in je relatie kan gebeuren, omdat 'ik je niets verschuldigd ben', dan is het wordt op de een of andere manier erg walgelijk en zelfs walgelijk in je ziel. Vaak zijn degenen die dit zeggen gewoon bang om gebruikt te worden, dus zullen ze geen enkele moeite doen voor hun partner en deze relatie, omdat hun angst daar bovendien te groot is kan ook de angst zijn om echt oprecht verliefd te worden, omdat hij bang is dat hij op dat moment hem gaat gebruiken en, om zo te zeggen, ‘de touwen uit hem zal trekken’. Dat is de reden waarom hij zijn relatie niet wil verdiepen of zich volledig beperkt tot kortetermijn- en zinloze romans. Het is tenslotte veel eenvoudiger en er is minder risico - het is niet nodig om je open te stellen en iemand in je hart toe te laten en innerlijke wereld, er zijn geen verantwoordelijkheden en plichten. Goed! En als iets je ineens niet meer past, dan kun je gemakkelijk je partner ruilen voor een andere en dat is alles. Kortom, geen leven, maar gewoon een sprookje waarin niemand iemand iets verschuldigd is... De keuze is natuurlijk geheel aan jou, maar als je een echt gelukkige, harmonieuze en vol liefde- en respectrelatie wilt opbouwen, denk dan goed na voordat je deze relatie aangaat met iemand die leeft met de houding "Ik ben niemand iets verschuldigd en jij natuurlijk ook.") Als dit artikel nuttig en interessant voor je was, vergeet niet op "bedankt" te klikken - het is niet moeilijk voor u, maar ik ben er blij mee) Met vriendelijke groet, uw psycholoog, Victoria Kirsta