"Conscious Innocence: Paradise Rediscovered" Osho Er zijn zoveel technieken ontwikkeld, zoveel boeken geschreven over vergeving, over het wegwerken van schuldgevoelens, maar mensen blijven opnieuw schuldgevoelens ervaren. en opnieuw. Het lijkt te verdwijnen, het lijkt niet meer te zijn... En dan, boem, duikt het weer op. Wat voor gevoel is dit? Gevaarlijk, uitputtend, al je kracht en gezondheid in beslag nemend, ongeluk en lijden aantrekkend? Laten we het samen uitzoeken. En ik heb een vraag: is er zo'n gevoel? Steeds weer vraag ik cliënten om het te voelen en mij te vertellen wat het is, waar het niet in het lichaam voorkomt. Veel mensen merken op: “Zo zit het in het hoofd.” In het hoofd - in de gedachten! 'Schuldig' is een gedachte, interpretatie, idee waar iemand in gelooft, en het wordt zijn realiteit. Zo'n 'schuldgevoel' bestaat niet. Er is het idee dat ‘ik de schuld heb’. Wanneer een cliënt in een situatie terechtkomt waarin hij ‘schuld’ voelt en zijn reacties zorgvuldig begint te observeren, ontdekt hij angst en alle sensaties die daarmee gepaard gaan. En het is geen ‘schuld’ ' dat keer op keer naar voren komt, maar angst. En vergevingstechnieken kunnen je er niet van bevrijden. En velen beseffen dat waar ze echt vanaf willen komen niet het schuldgevoel is, maar deze angst. Angst achtervolgt mij. En iemand merkt dat ze zich vooral schuldig voelden vanwege deze angst, vanwege hun ‘lafheid’. Het is een schande om bang te zijn voor 'je kunt niet', vooral voor jongens. Het lijkt erop dat zo'n eenvoudig begrip is ontstaan, en dankzij dit zijn zoveel problemen niet langer 'onoplosbaar'. Vooral indicatief voor verslavingen. Zodra de fundamentele angst verdwijnt, en daarmee het ‘schuldgevoel’, stopt de interne oorlog en verdwijnt de verslaving zelf gemakkelijk en stilletjes (onmerkbaar). , hoe minder je het vindt: 'Als je de diepste bodem van angst raakt, lach je gewoon - er is niets om bang voor te zijn. En als de angst verdwijnt, blijft de onschuld bestaan.' Praktische aanbevelingen in het volgende artikel.