Linde N.D. Nieuwe educatieve sessie met een oncologiepatiënt Ik schrijf het op vanuit nieuwe nummers, zolang ik het me herinner. Ik werk al heel lang met deze klant, bijna een jaar. Dit is niet dezelfde M. waar ik eerder over schreef. Ze bevindt zich al in de vierde fase en er kan vrijwel niets aan haar worden gedaan. Ze is heel jong, slechts 24 jaar oud, en heeft een zeldzame ziekte: baarmoedersarcoom. Alles wat mogelijk is, is uiteraard al verwijderd... Momenteel heeft ze tumoren in de longen en het buikvlies... In december van dit jaar kwam ze bij mij voor een sessie met klachten over acute pijn in de buikstreek. Deze pijn leek op veel scherpe dolken die met hun bladen naar boven uitstaken, alsof ze van de grond kwamen, en van onderaf in haar maag groeven. Vervolgens stelden we vast dat deze dolken haar ontkenning van vrouwelijkheid waren, omdat haar moeder haar altijd aanmoedigde mannelijk te zijn. Toen, als resultaat van het werken aan dit onderwerp, de dolken in prachtige bloemen veranderden, verdween de pijn in haar maag en van december tot mei kwam de pijn niet meer terug. De laatste CT-scan liet enige verbetering in de longen zien, maar nog steeds enige groei van tumoren in de buik. Deze keer klaagde ze dat de pijn af en toe terugkwam als ze zenuwachtig was, maar daarna verdween. Ze ervoer onlangs ernstige angst toen ze voor een vriendin een visum voor Duitsland aanvroeg. De angst veroorzaakte duidelijk pijn in de onderbuik, op dit moment waren er nog steeds ongemakken. Ik vroeg haar zich te herinneren hoe zij en haar vriendin documenten verzamelden en zich angstig voelden. Onmiddellijk voelde ze opnieuw pijn, hoewel niet zo sterk. Ik besloot haar een methode voor pijncorrectie te leren waarbij gebruik werd gemaakt van de denkbeeldige geur van pijn en stelde voor dat ze zich de geur van haar angst of pijn zou voorstellen. Ze rook meteen buskruit, al zei ze meteen dat ze niet wist hoe buskruit rook. Dit maakte de pijn iets erger, maar ik stond erop dat ze haar denkbeeldige geur zou blijven ruiken, omdat ik wist dat de geur geleidelijk zou verbeteren, zou veranderen in de geur van frisheid, en dat de pijn zou verdwijnen buskruit, maar toen gebeurde het onverwachte. Ze voelde duidelijk een onaangename bedorven geur en zag een beeld alsof ze in een kelder stond op een paar rotte planken bedekt met smerig mos. Ik vroeg waarom daar planken waren, en zij, verbaasd over haar ontdekking, zei dat ze iets onder deze planken had begraven! Haar ogen werden groot en ze besefte plotseling dat ze iets belangrijks onder de planken had verborgen. Natuurlijk vroeg ik wat ze daar verstopte? Ze wilde niet praten, maar gaf toen toe dat daar een deel van zichzelf verborgen zat dat ze al vergeten was. Ze wilde dat deel van de persoonlijkheid dat ze had begraven niet eens zien, omdat het slecht was! Toch heb ik haar overgehaald om dit deel van de persoonlijkheid op een lege stoel te laten zitten, het te karakteriseren, en dan zelf naar die stoel te gaan. , en sta in ieder geval op tijd bij dit eerder begraven deel van jezelf. Het bleek dat ze het erg leuk vond om dit deel van haar persoonlijkheid te zijn; ze beschikte over veel ongebruikte hulpbronnen. Het bleek dat je met deze persoonlijkheid zelfverzekerd kunt zijn, je rechten kunt verdedigen en een zekere mate van egoïsme kunt tonen. De cliënte beschouwde al deze eigenschappen als slecht en sloot ze ooit zorgvuldig van zichzelf uit, vooral omdat haar moeder zeer volhardend en bijtend was, altijd haar zin kreeg en haar in haar kindertijd hardhandig strafte. Ze worstelde met deze eigenschappen, hoewel ze met afgrijzen toegaf dat ze besefte dat er veel van haar moeder in haar zat. Ik zei dat ze een deel van haar persoonlijkheid kon veranderen als ze dat niet leuk vond, maar dat ze het niet noodzakelijkerwijs kon elimineren om te spreken, kap het af. Ter verduidelijking vertelde ik haar mijn favoriete parabel over de “geperste hondenstaart” en de anekdote over de dokter die alles afsneed... Dit had een sterke invloed op de cliënt. Ze besefte dat ze inderdaad altijd had gehandeld volgens het principe van het ‘afsnijden’ en vernietigen van iets ‘verkeerds’. Ik legde haar uit dat onze tekortkomingen vaak een voortzetting zijn van onze sterke punten, en gaf voorbeelden van hoe we in sessies met haar woede omzetten in de energie van vriendelijkheid en ontwikkeling. Dit alles “in totaal” werd voor haar een ontdekking en een revolutie in haar leven..