In het echte leven van een persoon verschijnen communicatie en activiteit als specifieke vormen van sociale activiteit in eenheid. Communicatie als sociale interactie is een van de basisdimensies van menselijke activiteit. Binnen het raamwerk van communicatie worden de algemene richting en inhoud van de activiteiten van de organisatie gevormd, worden doelen bepaald, worden bedrijfsprocessen opgebouwd en worden functionele verantwoordelijkheden verdeeld. Geen enkele managementbeslissing komt immers tot stand zonder communicatie, zonder interactie. De communicatiestijl van de manager bepaalt de leiderschapsstijl, beïnvloedt de vorming van de organisatiecultuur en komt tot uiting in de methoden van besluitvorming en het delegeren van verantwoordelijkheid. Over het algemeen kan het communicatiesysteem van een organisatie worden vergeleken met het menselijk zenuwstelsel. Het beheert alle processen in de organisatie, zorgt voor het functioneren en de ontwikkeling ervan als een integraal levend organisme, gebaseerd op het gebruik van psychologische factoren en de bekwame organisatie van het communicatieproces zelf. Kennis van patronen en beheersing van basisvormen van communicatie stellen een manager in staat zijn communicatieve vaardigheden met grotere efficiëntie en flexibiliteit toe te passen in verschillende managementsituaties. Elke communicatie begint met het tot stand brengen van emotioneel contact. Als er emotioneel contact is, kunnen de gesprekspartners het oneens zijn met elkaar, ruzie maken en zelfs conflicten op een betekenisvol niveau hebben, maar hun communicatie zal constructief blijven, niet worden onderbroken en hen voldoening schenken. De afwezigheid of verbreking van emotioneel contact vernietigt betekenisvolle communicatie, waardoor het moeilijk wordt om “elke” informatie die door gesprekspartners wordt doorgegeven waar te nemen en te begrijpen. Op zulke momenten kan een persoon, onder invloed van angst of vol wrok en woede, de ontvangen informatie verkeerd interpreteren . Simpel gezegd: als er geen contact is, kunnen de gesprekspartners elkaar niet horen of begrijpen. Wanneer het contact wordt verbroken, voelen de gesprekspartners zich ongemakkelijk en proberen ze, zonder het te beseffen, de communicatie te onderbreken. Dit schept de basis voor conflicten en agressieve gevoelens jegens de communicatiepartner. Tegen de achtergrond van negatieve gevoelens wordt de uitwisseling van informatie moeilijk of onderbroken. Door de juiste voltooiing van emotioneel contact kan de gesprekspartner de informatie die hij tijdens de onderhandelingen heeft ontvangen beter onthouden en motivatie creëren voor het nakomen van verplichtingen en gunstige voorwaarden voor de volgende vergadering. Door de emotionele toestand van een persoon te analyseren, kunt u de werktijd het meest effectief beheren in het kader van het bedrijfsleven communicatie. Mensen die weten hoe ze hun tijd voortdurend moeten structureren, zijn de meest schaarse en goedbetaalde specialisten in elke samenleving. Het is bekend dat mensen onder verschillende omstandigheden anders spreken, met andere woorden, ze spelen. De communicatietheorie van E. Berne “Transactional Analysis” helpt bij het begrijpen van de spellen die mensen op het werk en daarbuiten spelen, de kenmerken van hun cursus (proces) en wat ze eruit halen (resultaat). “Ik” heeft drie egotoestanden: “P – ouder”, “B – volwassene” en “D – kind”, die elk ons ​​gedrag bepalen. Met andere woorden, we hebben drie principes: ouderlijk, volwassen en kinderlijk, en afhankelijk van de overheersing van een van deze principes gedragen we ons op deze manier R - 'Ouder' - dit is de egostaat van ons 'ik', inclusief sociaal attitudes, normen en stereotypen van ons gedrag, geleerd van externe bronnen, voornamelijk van ouders en andere gezagsdragers (behoefte) - eist, evalueert (veroordeelt en keurt goed), onderwijst, begeleidt, betuttelt. De ‘ouder’ houdt zich altijd bezig met wat ‘zou moeten zijn’, met regels, normen en waarden. Ouders kunnen verschillend zijn: zorgzaam, teder, zorgzaam, straffend en straffend.In deze egostaat handelt en neemt een persoon weloverwogen beslissingen als resultaat van een objectieve beoordeling van de situatie. Een volwassene verbergt gevoelens en emoties onder het mom van rationaliteit en logica. 'Volwassene' (ik kan) - redeneert, analyseert de situatie, werkt met informatie. Een ‘volwassene’ heeft interactie met de ‘objectieve realiteit’, de kansen (wat kan worden gedaan) en de bedreigingen (risico’s) van de werkelijke situatie. Een ‘volwassene’ communiceert het liefst vanuit een positie van gelijken. Maar er kan communicatie zijn vanuit een positie van onderaf - "rapporteren aan de autoriteit" of vanuit een positie van bovenaf - een uitleg aan het "Kind". D - "Kind" is het emotioneel-directe begin in een persoon. Omvat: gevoelens, emoties, impulsen, ervaringen, nieuwsgierigheid, openheid, vindingrijkheid, maar ook grilligheid, lichtgeraaktheid (ik wil) - een uiting van gevoelens zoals hulpeloosheid, vreugde, opwinding, angst, enz. Het ‘kind’ gehoorzaamt en komt in opstand, speelt en creëert. Kinderen kunnen verschillend, gehoorzaam, aanhankelijk, wispelturig, koppig en ongehoorzaam zijn. Idealiter zou een persoon een evenwicht moeten hebben tussen alle drie de egotoestanden, wat hem aanpassingsvermogen in de samenleving, flexibiliteit en succes biedt in de interactie met andere mensen op verschillende terreinen van activiteit. : alledaags, professioneel. Volgens de theorie van E. Bern kan elke persoon zich op het moment van interactie met een andere persoon slechts in een van de drie egotoestanden bevinden. Afhankelijk van in welke staat een persoon zich op een bepaald communicatiemoment bevindt, hangt de kwaliteit van het gebruik van zijn werktijd (en niet alleen) af. Het meest voorkomende type contact is complementair op gelijk niveau (parallelle transacties): de gesprekspartner stuurt een boodschap die kenmerkend is voor een van de drie staten naar een vergelijkbare staat voor een andere. Parallelle transacties duiden op emotioneel contact. Het type ouder-oudercontact (PP) is kenmerkend voor zakelijke relaties en aan het begin van onderhandelingen (ritueel), en is ook kenmerkend voor gesprekken over abstracte onderwerpen (geruchten, roddels). Dit soort contact is niet productief, omdat de output geen betekenisvol resultaat oplevert (ideeën, opgeloste problemen). De ene medewerker tegen de andere: “De manager zelf begrijpt er niets van, maar hij is slim!” Een ander: “Ja! Zoals altijd pompeus en welsprekend!” Soort contact: volwassene – volwassene (B B). Volgens dit model wordt professionele interactie tussen twee of meer partijen opgebouwd, gericht op het behalen van resultaten. De basis van een volwassene is een verantwoordelijke professionele benadering van zaken, een respectvolle houding ten opzichte van de mening van een andere persoon, een partner, een expertpositie - "Ben je klaar om vandaag een rapport te maken?" van kind-kindcontact (D D). Dergelijke interactie komt het vaakst voor bij bedrijfsevenementen en is gericht op het verkrijgen van plezier, positieve emoties en plezier. Dit soort contact is niet productief - "Laten we vandaag vroeg vertrekken!" - "Kom op!" worden gebruikt. Ze zijn allemaal geschikt in bepaalde omstandigheden en werknemers moeten begrijpen wanneer en voor welk doel ze ze moeten gebruiken. Bij zakelijke interactie is, naast het complementaire volwassen-volwassene-contact op gelijke niveaus (BV), het complementaire type ouder-volwassene-contact op meerdere niveaus (RB) het meest productief. Dit soort interactie ontstaat tussen een manager en een ondergeschikte, een leraar en een leerling, een verkoper en een koper, enz. - “Door te laat te komen, ondermijn je je autoriteit tegenover je collega’s – “Ik begrijp het en zal dat doen.” noodzakelijke conclusies.” Bij dit soort interactie neemt de partij in de P-positie (ouderpositie) een beslissing op basis van de informatie die wordt verstrekt door de gesprekspartner uit de B-professionele positie. De psychologische afstand bij dit soort interactie is het meest uitgesproken, wat bijdraagt ​​aan de productiviteit bij interactie in zakelijke relaties., 2004