Kinesiek en non-verbale communicatie: analyse van de relatie tussen emotionele expressies en lichaamsgebaren Kinesica (of kinesica, van het Oudgrieks voor ‘beweging’) is de studie van menselijk gedrag in zijn non-verbale vorm. Een non-verbale vorm van communicatie is de overdracht van informatie zonder de hulp van woorden, via lichaamstaal, waaronder de aard van gebaren, bewegingen van het hoofd, de romp en de ogen. Laten we de relatie tussen lichaamsbewegingen en de emotionele component van gedrag analyseren. Allereerst is het noodzakelijk om rekening te houden met het belangrijkste kenmerk van non-verbale communicatie: het is minder onderhevig aan controle door het bewustzijn dan door verbale communicatie. In de regel is een persoon zich bewust van de informatie die hij met een ander spreekt, maar let mogelijk niet op de signalen die door het lichaam worden uitgezonden. Om deze signalen te lezen, gebruiken psychologen een proces dat decodering wordt genoemd. Het succes van het decoderen hangt van vele factoren af, waaronder de psychologische toestand van een persoon en zijn individuele gedragskenmerken, en het behoren tot een bepaalde cultuur. Kinesics is een van de categorieën van non-verbale communicatie, waarnaast haptiek bestaat. of takeics (communicatie via verschillende aanrakingen, zintuiglijk (communicatie gebaseerd op communicatie met de omgeving via smaak, gehoor en geur), vocalics (vocale kwaliteiten van spraak die verschillende extra nuances van betekenis aan woorden geven), proxemics (communicatie gebaseerd op de aard van afstand nemen), chronemics (houding ten opzichte van de tijd van iemand anders). Het is niet voor niets dat het een leidende rol speelt in de bovenstaande lijst. En het meest informatieve gedeelte ervan wordt terecht beschouwd als gezichtsuitdrukkingen non-verbale communicatie. Stel je eens voor wat een glimlach of een frons in ons gezichtsveld kan betekenen. Bij het analyseren van gezichtsuitdrukkingen moeten we rekening houden met het feit dat gezichtsuitdrukkingen zich in verschillende culturen op verschillende manieren kunnen manifesteren. Neem bijvoorbeeld het verschil in de bewegingen van het articulatieapparaat, als gevolg van het verschil in talen en dialecten die worden gesproken door vertegenwoordigers van bepaalde culturen. Er zijn echter emoties die in alle culturen op gelijke wijze tot uiting komen: geluk, woede, angst en verdriet worden aangegeven door opgetrokken en opgetrokken wenkbrauwen, evenals opgetrokken bovenoogleden en gespannen onderoogleden. De lippen zijn in de regel gespannen, iets naar achteren getrokken, de mond is open. Een boos persoon wordt aangegeven door samengetrokken wenkbrauwen boven de neusbrug en een sterke frons. De jukbeenderen zijn gespannen, de lippen zijn op elkaar geklemd en stevig aangedrukt. Je kunt de knobbeltjes waarnemen, de ronding van de ogen die van onder de wenkbrauwen kijken, de kanteling van het hoofd. De verdrietige persoon heeft licht gesloten ogen, een afwezige blik, afhangende hoeken van de lippen en een licht uitstekende bovenlip wordt verraden door een glimlach; hij lijkt van binnenuit te gloeien: zijn blik is gevuld met levendigheid; gezichtsuitdrukkingen zijn levendig en vrolijk. Oprechte vreugde gaat vaak gepaard met gelach. Er zijn een groot aantal gezichtsbeschrijvingen in de wetenschappelijke literatuur. De Amerikaanse psycholoog Paul Ekman stelde een techniek voor genaamd FAST, waarbij het gezicht in drie horizontale zones wordt verdeeld, waarna de belangrijkste universele emoties worden bepaald die via gezichtsuitdrukkingen worden uitgedrukt. Met deze manier om emoties per zone vast te leggen, kun je gezichtsbewegingen nauwkeuriger registreren. Het is gebruikelijk in de geneeskunde en zakelijke communicatie. Pantomime Pantomime wordt opgevat als de overdracht van informatie via gebaren van het hele lichaam. De betekenis van bepaalde gebaren kan in verschillende culturen variëren, maar er is, net als bij gezichtsuitdrukkingen, een bepaalde gemeenschappelijke emotionele kern. Bovendien neemt, met alle verschillen in culturen, de intensiteit van menselijke gebaren onvermijdelijk toe naarmate de emotionele opwinding toeneemt. Tot de universele gebaren behoren de volgende gebaren: Communicatiegebaren - groeten, verboden, afscheid, vragen, ontkenningen, aandacht trekken, enz. Gebaren evalueren - goedkeurend, onbevredigend, ontkennend en.