Twee vrienden ontmoeten elkaar die elkaar al een hele tijd niet meer hebben gezien. Eén daarvan met twee charmante zonen: - Oh, wat een geweldige kinderen heb je. Hoe oud zijn zij? - Advocaat - 3 jaar, tandarts - 5 jaar... Beste ouders, ik twijfel er niet aan dat u oprecht van uw kinderen houdt en geluk voor hen wilt. Ik ben er zeker van dat het belangrijk voor u is om al het mogelijke te doen, zodat uw kinderen beter en gelukkiger leven dan u. Dit is een normaal ouderlijk verlangen... De belangrijkste vraag: hoe weet je precies hoe gelukkig je kinderen zullen zijn? Zij zijn tenslotte niet jij. Er was eens, tijdens het skiën in Slowakije, één persoon. Hij leek ongeveer 60 jaar oud, een man met een tamelijk sterk postuur, die te voet met een schop de bergen beklom en sneeuw op de skipiste van het touw goot (het was lente en de sneeuw was aan het smelten). Ik zag zijn gezicht: deze man was duidelijk gelukkig met zijn leven. Hij was kalm en tegelijkertijd vervuld van binnenuit met een soort vertrouwen dat hij op de juiste plek was en deed waar hij van hield. Ik weet nog dat ik het plaatje zelfs compleet had gemaakt: hij komt thuis, zijn vrouw ontmoet hem - er staat soep, brood en rode wijn op tafel, het vuur knettert in de kachel, en ze zitten rustig samen te praten, te eten en te genieten van het leven. Dieren leren hun jongen om te overleven in deze wereld: leer voedsel voor jezelf te krijgen, vijanden te ontwijken en te verslaan, huizen te bouwen... Ze leren hun welpen levensvaardigheden... Onze taak samen met jou is om onze kinderen te leren gelukkig te zijn. en geniet van alles wat hen omringt: van werk en beroep, van het overwinnen van moeilijkheden die voortvloeien uit de communicatie met andere mensen. Ik zou graag meteen willen verduidelijken wat ik bedoel met de woorden 'gelukkig zijn'. Wees verdrietig als je verdrietig bent, word boos als iets niet lukt, en richt deze woede niet op jezelf of op iemand anders, maar op het overwinnen van moeilijkheden. Herken je angst als je bang bent (dit is overigens heel normaal), en maak van angst je bondgenoot, een assistent die je vertelt waar en wat je nog moet oefenen en ervaring opdoen. Leer opstaan ​​als je struikelt en valt, of, omgekeerd, gaan liggen en kracht krijgen als je moe bent. Verheug je als de Ziel zingt...Hoe moet je dit doen, vraag je? Zijn er technieken die gebruikt kunnen worden om dit in de praktijk te brengen? Wat ik onder uw aandacht breng, is gebaseerd op mijn ruim 20 jaar ervaring als vader en 10 jaar ervaring als psycholoog. Het belangrijkste is naar mijn mening om het volgende te begrijpen: zodra we kinderen hebben, worden we ouders. Maar we worden niet meteen goede, correcte, wijze, ervaren, vergevingsgezinde, begripvolle en ondersteunende ouders. We groeien en ontwikkelen ons samen met onze kinderen - door vallen, opstaan, teleurstellingen, slapeloze nachten, zorgen... Het allerbelangrijkste is de ervaring die we van onschatbare waarde opdoen. Daarom zijn hier enkele tips en trucs die ik graag met u wil delen: 1. Experimenteer, probeer, laat je meeslepen. Bedenk dat u en uw kinderen bij dit experiment betrokken zijn, en dat er, in tegenstelling tot laboratoriumwerk in de natuurkunde, tijdens het experiment onvoorziene, ongeplande gevolgen in de vorm van negatieve emoties kunnen optreden. Reageer erop, want dit is het belangrijkste in het experiment!2. Leer van je ervaringen, praat met andere mensen, lees, volg lezingen. Wees gevoelig, attent, attent en analytisch.3. Maak fouten... Een paradoxale oproep, nietwaar? Laat me het uitleggen: een fout is iets dat we niet weten of niet kunnen doen. Het is onmogelijk om alles in de wereld te weten en te kunnen doen!!! Het belangrijkste aan een fout is dat deze het gebied van onze groei en ontwikkeling laat zien. Het feit dat je een fout toegeeft, is belangrijk. Ten eerste laat het onze kinderen zien dat zij zelf het recht hebben om fouten te maken. Ten tweede begrijpen kinderen dat ouders geen goden zijn die vanaf Olympus op hun kinderen neerkijken en van daaruit hun perfectie uitstralen. En ten derde beseft het kind dat een fout niet alleen kan worden gecorrigeerd, maar ook tot een gebied van zijn aandacht, groei en ontwikkeling kan worden gemaakt.4. Prijs de kinderen...Het klinkt heel eenvoudig, maar in de praktijk was het voor mij best lastig om het toe te passen en te implementeren, zeker in het begin. Meestal vergelijk ik lof metaforisch met een smaakmaker die bij het koken wordt gebruikt. Ten eerste moet je heel duidelijk begrijpen welke kruiden geschikt zijn voor welk product, en ten tweede is de hoeveelheid toegevoegde kruiden erg belangrijk. Te weinig of te veel - en het gerecht is niet langer lekker. Nu ga ik van de metafoor naar de essentie van de zaak... Het is absoluut noodzakelijk om het kind te prijzen. Dit is een axioma. Uw kind heeft bijvoorbeeld een tekening gemaakt die u niet zo mooi vindt. Het is misschien verre van een meesterwerk. Hij probeerde het, pufte, snoof - en nu presenteerde hij zijn werk onder jouw aandacht. Prijs hem voor zijn ijver en doorzettingsvermogen, voor zijn verlangen om creatief te zijn. En laat de kwaliteit van de tekening over aan de experts en specialisten die dit professioneel doen. Hier herinnerde ik me ook nog een videoclip die ik nog niet zo lang geleden op Facebook tegenkwam. Daar leerde een skateboarder, ongeveer 30 jaar oud, hoe hij over een nogal moeilijk (voor mij heel moeilijk) obstakel moest navigeren. In de loop van 3 minuten deed hij ongeveer 15 pogingen, en elke keer eindigde zijn poging in een val. En hij trok zich pas op het laatste moment terug. Waar heb ik het over? KAMPIOENEN ZIJN NIET GEBOREN... Nu over de hoeveelheid lof. Als je een kind prijst dat niet in verhouding staat tot de moeite die het heeft geleverd, zijn er twee opties. In het eerste geval, als hij niet genoeg van uw steun ontvangt, zal het kind twijfelen aan zijn capaciteiten en stoppen met deze activiteit, en misschien zal hij in de toekomst beginnen en stoppen zonder de baan waarmee hij is begonnen af ​​te maken. In het tweede geval, als er te veel lof is (en niet to the point), wanneer het wordt geconfronteerd met een echte beoordeling door vrienden en de buitenwereld, kan het kind stoppen met het nemen van risico's en een ‘delicate en kwetsbare kamerplant’ blijven waarvan de groei en ontwikkeling vereist speciale “kas”-omstandigheden...5. Vertrouw je kind... Maar onthoud het bekende gezegde: “Vertrouw, maar verifieer.” Onvoorwaardelijk vertrouwen is schadelijk. Het kan zijn dat je iets mist in je relatie. Als we ontdekken dat een kind niet helemaal eerlijk tegen ons is, is dit een signaal, een teken, een rood licht dat we ons ergens in vergissen, en het is gemakkelijker voor het kind om ons een leugen te vertellen dan de gevolgen ervan te ervaren. de waarheid. Haast u niet om uw kind van liegen te beschuldigen. Ten eerste moeten we niet vergeten dat wij in deze relatie de oudsten zijn, wat betekent dat we meer ervaring, wijsheid en verantwoordelijkheid hebben. Ten tweede is elke crisis in een relatie een gebied van groei en verbetering. Natuurlijk is het doormaken van crises onaangenaam en soms zelfs pijnlijk, omdat we zo menselijk willen dat alles ‘gelijkmatig en soepel’ verloopt. Hier herinner ik me het lied van Vysotsky: “... Het enige dat beter is dan bergen kunnen bergen zijn waar je nog niet bent geweest...” Het leven bestaat in essentie uit het voorbereiden op de beklimming, de beklimming zelf, het vieren van succes, rusten en. .. alles opnieuw.6. Wees volhardend, betrouwbaar en geduldig in het ondersteunen van uw kinderen... We zijn allemaal mensen. We hebben allemaal af en toe momenten van zwakte en wanhoop, als het lijkt alsof alles slecht is, niets zal lukken... Het zijn zulke momenten dat je op iemand wilt leunen, een beetje zeurt, je zwak en hulpeloos voelt. Met andere woorden: zoek steun. Wees niet bang om uw ervaringen met het overwinnen van moeilijkheden, uw zorgen en mislukkingen met uw kinderen te delen. Helaas zijn we niet immuun voor mislukkingen en teleurstellingen, voor nederlagen en valpartijen. De belangrijkste vaardigheid die helpt dit te overwinnen is het vermogen om op te staan, over het gekneusde gebied te wrijven en verder te gaan. Op zulke momenten kunnen onze kinderen op u en mij vertrouwen. En het is onze betrouwbaarheid op zulke momenten die onze kinderen zal helpen om in de toekomst op zichzelf en anderen te leren vertrouwen... Dit is belangrijk!7. Houd van je kinderen... Heb gewoon lief... Gewoon om wie ze zijn... En niet om wat voor soort tandartsen of advocaten ze zijn. Je kunt hier blij mee zijn, je kunt er trots op zijn. En je moet van ze houden, simpelweg omdat ze naast je staan. Bedenk dat niemand ooit van hen zal kunnen houden zoals jij dat doet, onbaatzuchtig en toegewijd. Jouw ervaringen, slapeloze nachten, kwelling en twijfels zijn erg belangrijk;