Mensen zijn vaak bereid geld te geven om iemand anders te veranderen. Veranderingen lijken een belangrijke trend in het moderne leven te zijn. Verander jezelf, verander anderen. Als je anderen niet kunt veranderen, begin dan bij jezelf. Obsessie met verandering. En dit alles, denk ik, is om gelukkig te worden. Alleen de focus van de aandacht wordt op de een of andere manier verlegd van de waarde en het begrip van jezelf naar de waarde van de Ander. Voor hem draait het allemaal om proberen een betere versie van zichzelf te worden. Dan zal hij zeker van je houden. Dan blijft hij zeker. Zal kiezen. De tegenovergestelde situatie doet zich voor: het is de partner die moeite moet doen om mij te evenaren... Maar ze houden niet van kwaliteiten en hun ideale combinatie, niet van fysieke schoonheid en niet van de vorm van de neus die hier kan groeien (en groeit vaak) vanaf de kindertijd, toen: Om moeder lief te hebben en vader het gezin niet te verlaten, was het nodig om beter te studeren, gehoorzaam te zijn, niet te huilen en zich goed te gedragen. Het leek erop dat als je beter werd, ze meer van je zouden houden, dat je nodig zou zijn en dat ze je niet zouden verlaten. En nu herhaalt de geschiedenis zich, alleen nu ben je volwassen. Je doet heel je best om geliefd en nodig te worden en eist hetzelfde van je partner - voor zijn veranderingen zul je ook gunstiger tegenover hem worden. Mensen zijn bereid om elk geld te betalen als alleen een specialist van partner verandert. Vaak komen vrouwen (maar ook mannen) naar een psycholoog met het verzoek om de sleutels van de psyche van een partner op te halen die niet wil veranderen, problemen wil oplossen of contact wil maken. Op dit punt is het belangrijk om te begrijpen dat de persoon wie naar de psycholoog komt is gemotiveerd, en degene die niet wil veranderen, problemen wil oplossen of contact wil maken, en onbereikbaar zal blijven voor dierbaren, en zelfs voor de psycholoog. En terecht. Omdat het probleem alleen weggelegd is voor degenen die het zien, gemotiveerd zijn en bereid zijn het op te lossen. Maar degenen die het probleem niet zien, hebben er geen, en er valt hier niets op te lossen. Ik denk dat als alles eenvoudig zo was geregeld: ik gaf het geld, de specialist veranderde de partner, paste de instellingen aan, en jij. begon te leven en samen te leven - dan zou het saai zijn om in zo'n wereld te leven. Geen spontaniteit, geen creativiteit, geen gesprekken tot de ochtend, geen tranen en verzoening. En niet verrast te worden door een ander of jezelf naast hem, en niet gelukkig te zijn met elkaar - misschien ook saai en benauwd, omdat intimiteit blijkt uit de mogelijkheid van een directe en open uitwisseling van emoties. Als het onmogelijk is om al je gevoelens in een relatie te uiten, zit er geen vrijheid in en kun je praten over afhankelijkheid, niet over intimiteit. En dan moet je echt een partner voor jezelf verzinnen in plaats van hem te zien.