Van de auteur: Reflecties van de auteur van trainingen voor vrouwen over hoe je een deel van de financiën van rijke mannen kunt wegnemen. Ik ontving een brief: Lisa! Kunt u commentaar geven op mijn situatie en uw visie op mijn probleem geven? Ik ga uit met een succesvolle man. Ik heb je boek 'Alfamannetje' gelezen. Gebruiksaanwijzing”, realiseerde ik me dat mijn geliefde een bètamannetje is. Hij is geen leider, niet de “leider van de roedel”, hij is de tweede, plaatsvervangend leider, maar nog steeds rijk en succesvol, hij heeft verschillende appartementen en een goed inkomen. Op het gebied van seks is hij een god, hij leert me nieuwe dingen, ik accepteer deze wetenschap met dankbaarheid. Ik werk momenteel niet. Ik vroeg om geld, hij gaf het niet. Geeft geen cadeaus. Waarom geeft hij het niet? Hierdoor verlies ik mijn vrouwelijkheid. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het meer gaat leveren dan alleen energie?” Laten we proberen het uit te zoeken. Ten eerste is het heel belangrijk dat er inzicht bestaat in het type mens vanuit een gezichtspunt dat ver verwijderd is van de taoïstische filosofie, gebaseerd op een diep begrip van de wetten van het universum. De ‘alfa-bèta-omega’-typologie, hoewel primitief, geeft reden tot nadenken. Bètamannetjes staan ​​over het algemeen niet bekend om hun vrijgevigheid, op zijn zachtst gezegd. Ze zijn erg voorzichtig en zuinig, controleren elke cent, proberen bij elke gelegenheid minimale voordelen te behalen, jagen op kortingen, onderhandelen met verkopers totdat ze zelf walgen. Voor hen is prestige het belangrijkst; het is voor hen belangrijk dat ze voldoen aan de conventionele norm die in hun omgeving wordt geaccepteerd. En het is ook belangrijk dat ze een exacte kopie zijn van het alfamannetje, zonder ook maar het minste begrip te hebben van waarom de alfaleider alles als vanzelf heeft, terwijl hij, de arme bèta-plaatsvervanger, voor alles moet vechten. “Een kameel heeft twee bulten, want het leven is een strijd”, is de slogan van de bèta-wannabes. En tegelijkertijd zijn ze pathologisch jaloers. Als je vriend een "bèta" is, dan is dat zijn aard. Er kan niets aan gedaan worden. Het enige dat overblijft is uitzoeken wat belangrijker voor je is: seks en liefde of geschenken. Ik heb zojuist met mijn Tao-leraar gesproken. Hij zei: “Een vrouw moet onafhankelijk zijn van wie dan ook, vooral van een man. Je kunt geen geschenken eisen, je kunt ze niet verwachten.” Het belangrijkste is de uitwisseling van emoties en energie. De rest is commercie. Alles zou zo eenvoudig kunnen lijken zonder de belangrijkste wet van de wereld waarin we leven: de wet van de interactie tussen de energieën van yin en yang. Als een vrouw en een man onafhankelijk zijn, en dit is één kant van de medaille, wat is dan het tegenovergestelde van onafhankelijkheid? Ik durf te veronderstellen dat je verrast zult zijn, en misschien zelfs geschokt: de yin-yang van de relatie tussen een man en een vrouw is de balans tussen onafhankelijkheid en... afhankelijkheid! De Amerikaanse psychologen Bury en Janey Weinhold suggereerden dat een persoon vier fasen doorloopt in de fase van persoonlijkheidsvorming. De eerste drie fasen zijn afhankelijkheid, tegenafhankelijkheid en onafhankelijkheid. Dit is het pad om je eigen ‘ik’ te vinden, jezelf te realiseren als een individu met alle unieke kwaliteiten, misschien niet alleen positieve. Dit is de manier om vertrouwen te krijgen in je capaciteiten, vertrouwen in jezelf als persoon. En alleen wanneer een persoon een gevoel van vrijheid bereikt, bereikt hij het hoogste niveau van relaties met de wereld: onderlinge afhankelijkheid. Wederzijdse afhankelijkheid is een strikte formulering voor een volledig natuurlijke en noodzakelijke kwaliteit om te overleven in de samenleving: het vermogen om andere mensen te vertrouwen en op hun steun te vertrouwen. Wanneer twee psychologisch volwassen mensen verbinding maken, vindt de tandem harmonie. Onderlinge afhankelijkheid is een redelijke, beschaafde vorm van energie-uitwisseling. Iedereen die weet hoe hij moet leunen, weet ook hoe hij een schouder moet bieden, omdat hij de waarde van zo'n interactie begrijpt. Terugkerend naar de vraag waarmee we dit moeilijke gesprek begonnen, kunnen we aannemen dat er een probleem is in het paar als geheel, omdat er nooit één schuldige partij is en er altijd een codependent karakter verschijnt naast de afhankelijke. De een weet niet hoe hij moet geven, de ander weet niet hoe hij moet ontvangen. De energie-uitwisseling is verstoord. Het vermogen om te accepteren ligt niet alleen in woorden van dankbaarheid voor een geschenk, maar in het zeer organische vermogen om energie te ontvangen en te verwerken.!