De fase van de ‘adolescentie’ als overgangsperiode brengt veel fysiologische veranderingen met zich mee. Op dit moment vindt de puberteit plaats, vergezeld van een ‘hormonale storm’. De moeilijkheden die een persoon tijdens de adolescentie ervaart, hebben echter niet alleen betrekking op de opkomende seksuele sfeer. De moeilijkheden van deze periode worden, naast fysiologische problemen, veroorzaakt doordat ze zich snel laten voelen door psychologische veranderingen. Het criterium voor de overgang naar de tienerfase is het gevoel van volwassenheid. Ondanks het ontstaan ​​van dit gevoel beschikt de tiener nog niet over voldoende zelfstandigheid en ontwikkeling om in sociale zin volwassen te zijn. De tiener begrijpt dit, wat aanleiding geeft tot een afname van het zelfvertrouwen. Met het begin van de adolescentie (11-12 jaar oud) komt de tijd van strijd om autonomie. De tiener streeft ernaar zichzelf te bevrijden, onafhankelijk te worden van degenen van wie hij in grotere mate afhankelijk is. De houding ten opzichte van ouders en leraren blijkt in dit stadium consumentistisch te zijn. De tiener vergelijkt de mate waarin volwassenen dezelfde eisen stellen aan zichzelf en aan hem. De centrale plaats in de fase van de adolescentie wordt ingenomen door communicatie met leeftijdsgenoten. Het is de sleutel tot de psychosociale ontwikkeling van een persoon gedurende deze periode. Ondanks het feit dat communicatie met leeftijdsgenoten bij adolescenten de communicatie met ouders vervangt, kan niet worden gezegd dat adolescenten dus een keuze maken die niet in het voordeel van hun ouders is. De oriëntatie van adolescenten ten opzichte van hun leeftijdsgenoten wordt niet geassocieerd met verzet tegen de waarden en attitudes van ouders, maar met de wens van adolescenten om, terwijl ze de gemeenschappelijke overtuigingen met hun ouders behouden, emotionele autonomie van hen te ontvangen. Daarom is de belangrijkste activiteit van de tienerfase de communicatie met leeftijdsgenoten. Een ander belangrijk kenmerk van de adolescentie is de realisatie van de behoefte om tot een groep te behoren. In een groep hebben tieners de mogelijkheid om het ‘wij-gevoel’ te ervaren, wat een belangrijke fase is op het pad naar de daaropvolgende zelfbeschikking van een persoon in de fase van de adolescentie [Ontwikkelingspsychologie en ontwikkelingspsychologie/A.K , 2012]. Een tiener communiceert dus in een groep en heeft ook afzonderlijke communicatie met vrienden. De eerste ontwikkelt het vermogen om een ​​leider en een ondergeschikte te zijn, om samen op te treden om de taken van de groep te volbrengen. De tweede ontwikkelt een gevoel van psychologische intimiteit, vertrouwen en nabijheid. De groep is de belangrijkste steun voor een tiener, maar stelt tegelijkertijd serieuze eisen aan hem, zowel wat betreft het naleven van groepswaarden als gedrag. Ondanks deze druk van de groep is het voor een tiener heel belangrijk om geaccepteerd te worden in de groep die hij wenst en daarin status en gezag te hebben. Hierdoor ervaren adolescenten een conformiteitsreactie: het verlangen om net als andere leden van de groep te zijn. Dit komt tot uiting in dezelfde kleding, manier van spreken, hobby's, enz. [Ontwikkelingspsychologie en leeftijdspsychologie / A.K. Bolotova, O.N In de regel worden hun academische prestaties aanzienlijk verminderd. Omdat de interesse in de buitenwereld, in leeftijdsgenoten, toeneemt, wat de interesse in educatieve activiteiten vervangt. Bij het observeren van volwassenen komen tieners vaak tot de conclusie dat de waarde van schoolkennis overdreven is en dat de aanwezigheid ervan geen criterium is voor de volwassenheid waarnaar een tiener streeft. Aan de andere kant is de tienerfase de belangrijkste, gevoelig voor de vorming bij een persoon met een verlangen naar zelfverbetering en zelfeducatie, wat niet wordt ondersteund door externe prikkels in de vorm van controle van de school en ouders. Met andere woorden, een tiener kan een niveau van volwassen onderwijsmotivatie bereiken, wanneer leren op zichzelf waardevol kan worden of als een hulpmiddel voor het realiseren van levenstaken [E.A van de adolescentie worden cognitieve vaardigheden actief verbeterd persoon, zelfkritiek en.